Lieve volgers,

Vandaag een rustig dagje. Hoewel het voor mij vermoeiend was, want na de pech met de accu en het toetsenbord, nu opeens heel erg last van hooikoorts. Dus dat is de hele dag niezen, een loopneus en geïrriteerde ogen. Maar dat mag de pret niet drukken. Dus reden we vanmorgen op de fiets de camping af. Komoot was onze gids, tot we van de route af waren, maar gelukkig wist Stef met handen en voeten de weg te ontfutselen van een Italiaans mannetje. En weldra reden we het centrum binnen. Altijd weer een enorme ervaring om op ons eigen fietsje zo van de buitenwijken, een oud, maar schitterende binnenstad binnen te rijden. Bologna is een schitterende stad met immense gebouwen, schitterende arcades en mooie pleinen. Natuurlijk bezochten we de kathedraal en kon Andries zich weer uitleven met de diverse Maria's. Na een lekkere espresso (en cappocine en thee verde) liepen we naar het plein van de heilige Stefano(!). Met een mooie, maar vooral bijzondere kerk/klooster. We dwaalden van de ene ruimte naar de andere met mooie iconen en Maria's. Toen was het tijd voor pizza.
En na een ijsje weer terug bij de fietsen. Was vanmorgen nog wel een dingetje, want we waren de kettingsloten vergeten, die hingen nog aan de fietsendrager op de camper. Maar gelukkig hadden S en B nog een extra slot en konden alle fietsen aan elkaar.
En nu stonden ze er nog. Komoot was weer onze gids en leidde ons langs een supermarkt voor wat boodschappen. En even later waren we terug op de camping voor een lekker bakkie koffie en thee. Ondanks de niesbuien wonnen de mannen het eerste potje Canasta. Er vielen plotseling enkele druppels regen. Dus snel alles opgeruimd en aan een broodje met kaasjes etc. Stef en Henriette gingen afwassen. Bij terugkomst stonden we voor de volgende uitdaging. De deur van de camperruimte was plotseling op slot geraakt en ook de deuren van de auto zaten op slot. En vanwege de druppels waren ook alle dakluiken dicht. En alle sleutels lagen dus in de camper. Wat nu? Gelukkig was een luik van de garage open. Een deel van de spullen eruit en Henriette kon via het hoofdeinde van ons bed, dat omhoog kan, naar boven klauteren en de deur weer openen.Weer een avontuur overleefd. En wat hebben we ervan geleerd? Zorg dat er altijd een sleutel buiten de camper is als er nemand binnen is!
Ja en wat heeft me dan vandaag geraakt? We reden over de kasseien Bologna binnen toen Henriette vertelde dat ze weer erg moest denken aan de val en de pijn van Verona. Het rijden over de hobbels deed haar terugdenken aan de hobbels in Verona en de pijn die dat kostte. De diep verborgen emoties daarover kwamen door de hobbels weer boven. Bij het afstappen werden de emoties teveel en viel ze snikkend in mijn armen. Dan blijkt toch maar weer dat dit soort emoties en herinneringen zo sterk zijn. Gelukkig konden we allen voor haar zijn en ging het daarna snel over. Maar ik schrok wel even van de tranen. Maar was blij dat ik en de anderen er voor haar konden zijn en zij ons zo vertrouwde dat de tranen konden vloeien. En verder werden mijn gevoelens deze dag met name bepaald door de niesbuien en volle neus. Boos en zacherijnig wordt ik er van. Hopelijk kan ik een beetje slapen en is het morgen weer wat beter. We rijden morgen weer een stukje verder naar het zuiden, naar een camping bij een bierbrouwerij. Dat beloofd weer een feestje te worden.

Liefs jullie reizende reporter

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis