Heerlijk een beetje uitgeslapen en rustig opgestaan. Allereerst Stef en Bea gefeliciteerd met hun trouwdag (42 jaar). En nadat Henriëtte nog een was had gedaan, stapten we op de fiets. Andries moest wel een beetje voorzichtig fietsen, omdat zijn zadel gebroken was en nu aan een kant inzakte. In het centrum aangekomen eerst maar even gestopt bij Maroc Telephone voor een nieuwe simkaart zodat we weer onbelemmerd kunnen internetten (gaat nu nog wel via de wifi van de camping, maar wie weet hoe het verderop is). We werden direct geholpen, maar kregen de simkaart (na betaling natuurlijk) in ons hand mee. De vorige keer werd de kaart tenminste nog geïnstalleerd. Nu zou de kaart het over een kwartier doen. Vervolgens op zoek naar de fietsenmaker. We kwamen uiteindelijk uit bij een winkeltje (2,5 meter breed) dat van alles verkocht. Hij gaf direct een zadel(kostte maar 5 euro!), maar blijkbaar moesten we het er zelf maar opzetten, hij was nog druk bezig met een andere klant. Na enig zoeken en sleutelen zat het zadel er weer op. Prima zadel. Maar niet echt een plek waar ze de band van Bea (zit een bobbel in, dus moet eigenlijk een nieuwe binnenband in) zouden kunnen maken. Dus eerst maar aan de koffie.

Vervolgens reden we nog een goede 8 km door naar het Noorden (de kant waar we met de camper vandaan zijn gekomen). Daar vonden we een oude Kashba, die in 1968 geheel gerestaureerd was. Ook nu waren ze weer druk in de weer met leem. In de kashba is een museum waar ze een tentoonstelling hadden van gebruiksvoorwerpen van diverse stammen uit het gebied van de Draa. Het was allemaal zeer leerzaam en vertelde mooie verhalen over hoe verschillend de huwelijken zijn in diverse stammen (van 7 dagen tot 17 dagen). Mooiste verhaal was een stam waarbij de bruid driemaal om het huis van de bruidegom moest lopen op de rug van een ezel. Als de ezel stopte, dan was de bruid geen maagd meer en ging het huwelijk niet door.

Na het bezoek aan de Kashba en museum was het tijd voor een lunch. We stopten bij een restaurant/hotel en bestelden voor een ieder een omelet met salade. Het duurde wat lang voordat het kwam, maar het smaakte heerlijk. Toen weer op de fiets terug naar de camper. Onderweg kwamen we langs een politiehalte. Die heb je hier in Marokko heel veel, en stop alsjeblieft wel, want het spijkerbord ligt al klaar om voor je auto (fiets) te trekken. Meestal mogen wij zo doorrijden, maar nu met de fiets werden we aangehouden. De man wilde weten waar we vandaan kwamen en waar we naar toe wilden. Feitelijk wilde hij waarschijnlijk aan zijn collega’s laten zien dat hij een woordje Engels sprak. Terug bij de camper wilde Andries de nieuwe simkaart uit proberen, maar kreeg hem niet aan de gang. Stef en Andries besloten terug te rijden. Even wachten op de beambte, die vervolgens kwam vertellen dat hij er niets aan kon doen, maar dat er een grote storing was en al het internetverkeer van de simkaart geblokkeerd zou zijn tot vanavond 12.00 uur.

En toen was het tijd voor het vieren van de trouwdag. Andries en Henriëtte hadden nog een fles Cava in de voorraad en die smaakte heerlijk bij een spelletje Tokken. Vervolgens ons omkleden en lopend op weg naar het restaurant Le Fibela de Draa. We wilden eigenlijk buiten bij het zwembad eten, maar dat kon vandaag niet. Dus maar binnen gegeten in een mooie eetzaal. Vooral schitterende lampen. We aten een tajine, en die werden gloeiend heet opgediend. Met een fles wijn (in dit soort hotels kun je dat prima krijgen) erbij en het was een feestmaal. Met als slot sinaasappel met kaneel.
Terug bij de camper nog een kopje thee en toen klaar maken voor morgen. Dan gaan we weer op route.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis