Lieve vrienden, lieve volgers,

Ja en dan is het bijna zover. Na een druk weekje is de camper ingeladen, alleen morgenochtend nog even de fietsen erop. Henriette geeft op dit moment nog een laatste mandala-les. En Iselot (onze oudste kleindochter) appte net dat ze 2e is geworden in de Champions League (schoolvoetbaltoernooi in Heiloo). Bijna alles gewonnen, helaas niet de finale. Maar we hebben haar aangemoedigd vanmiddag en daarna nog even heerlijk lasagna gegeten bij Annika, Lorelijn en Yoshka. En ik mocht vanmorgen nog een welkomstdienst draaien in het Filmhuis en daarna de film van de Filmclub bewonderen. Een schitterende film door de makers van Loving Vincent op basis van een beroemd Pools boek. En ook nu weer helemaal geschilderd: 40.000 frames ingeschilderd, 3 jaar werk door 127 schilders. Hoewel het verhaal een beetje dun is, toch een schitterend beeldverhaal.
Maar gelouterd door 2 avonden met onze vrienden van Encounter (groepsleiders en dialooggroep) gaan wij morgen op pad. We mochten schrijven wat we waardeerden in onze partner en later wat we waardeerden in de deelnemers van de groep. Wat een warm bad om van je partner te horen wat ze van je waardeert en vol voor je gaat. Dank Henriette, met jouw woorden kan ik de reis met goed gemoed aanvaarden. Voor mensen die iets meer willen weten over Encounter (onze levenswijze): https://dollemarias.nl/luisteren. En de voorbereiding gaf ons een beeld wat een schitterende rondreis het zal worden door het antieke Griekenland. Wij deden al eens een stukje met Vincent en Anne, en met Micah die als gymnasiast toen optrad als onze gids. En de gevleugelde woorden uitsprak na weer een museum vol vitrines met overblijfselen: We zijn alleen potjes en botjes en dingetjes en ringetjes (naast de schitterende overblijfselen van tempels en paleizen).
Maar nu met onze lieve vrienden Bea en Stef, met wie we al eens de woestijnen en kashba's van Marokko betraden. Toen waren zij de gids, nu kijken zij naar ons om zich te laten leiden door het door ons zo geliefde Griekenland.
Maar eerst moeten we daar nog komen, 3 dagen doorrijden tot aan Bologna, een dagje rust (bezoekje aan Bologna op de fiets) en dan nog 2 dagen, alvorens op de boot te stappen. Dat wordt spannend voor sommigen van ons, 17 uur op een boot en slapen in je eigen camper. We gaan het zien.
Ik ga jullie zeer regelmatig op de hoogte houden van onze belevenissen. En ga proberen niet alleen te beschrijven wat we gezien hebben meegemaakt hebben, maar ook wat de dag met ons gedaan heeft. Dus op z'n Encounters: even naar het gevoel (blij, boos, bang of bedroefd). Want zoals Marie Jose in de podcast (hierboven vermeld, luister naar de dolle maria's) praten doe je met je hoofd, maar schrijven doe je met je hart. En dat ga ik dus proberen, mijn hart te laten beschrijven wat we beleefd hebben (best moeilijk als je hart niet al te best meer is, maar we gaan het meemaken).
Tot slot: wat raakte mij het meest vandaag?
Het was heerlijk te zien dat ons kleinkind Iselot zo genoot van het voetballen en het contact met haal klasgenoten. En mooi te zien hoe ze haar moeder uitdaagde toen ze met 3-0 wonnen van de school waar Annika directeur is. Mooi om je kind en kleinkind zo met elkaar te zien omgaan. Dat maakte mij blij vandaag.

En nu afronden. Morgen nog even de ontbijtspullen, medicijnen etc. in de camper en de fietsen erop en om half elf voegen wij ons op de parkeerplaats bij de benzinepomp op de A9 bij onze reisgenoten. Ook die schrijven een verslag in Pindat en zijn daar vandaag al mee begonnen. Wil je beide verhalen lezen (en misschien vergelijken) dan hier de link: https://www.pindat.com/pindata/user/wijwonenweereensergensanders

Liefs Andries (en mede Henriette, al hoewel die nog aan het werk is)

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis