Lieve volgers,

Vandaag is het 2e Paasdag hier in Griekenland. Bij ons gaat iedereen dan naar Ikea of de meubelboulevard en Outlet stores. Nou de Grieken gaan, nadat ze gisteren de hele dag bij de familie bij elkaar zijn geweest, er vandaag op uit. En dat hebben we geweten. Op onze agenda stond een bezoekje aan Monemvasia, een soort kruising van Gibraltar, Mont st Michel en Les Baux (of een ander middeleeuws stadje in Frankrijk). Na een mooie tocht langs de kust met uitzicht op mooie baaien en een telefoontje om de camping te regelen, kwamen we bij ons doel aan. We reden naar een parkeerplaats, maar daar was alles vol. En de weg naar het stadje werd steeds smaller. Dus wij draaien en de camper ver buiten de stad geparkeerd. Betekende wel ruim een half uur lopen. Monemvisia bestaat eigenlijk uit drie delen. Eerst kom je in het nieuwe deel dat nog op het vaste land ligt, dan loop je over een soort pier en een weg omhoog op de rots en kom je bij de oude benedenstad. Via een poort kom je in kleine nauwe straatjes met overal souvenirwinkeltjes en restaurantjes. En heel veel mensen. Want de Grieken hebben vrij en zijn en masse richting Monemvisia vertrokken. Alle parkeerplaatsen, de weg naar de benedenstad, alles vol met auto's. En ook de straatjes waren over vol. We vonden een tafeltje voor een ijskoffie (met en zonder vanille ijs). Bezochten een kerkje en toen maar weer terug naar de camper. Een leuk uitstapje, maar volgende keer graag wat minder drukte. Het derde deel is de oude bovenstad met een grote dikke muur omheen. Gezien de drukte, de warmte en ons tijdschema, hebben we maar afgezien van de klim naar boven.
Toen op weg naar onze volgende, de dertiende van deze reis, camping. Google leidde ons, maar toen de verkeersborden een andere weg aangaven, hebben we die maar genomen. En wat een verschrikkelijk mooie tocht werd dat, door ruige natuur. De weg ging eerst geleidelijk omhoog tot we op zo'n 1500 meter zaten. En toen draaide de weg via een spectaculaire route met tientalle haarspeldbochten weer naar beneden. Door een geweldige kloof met indrukwekkende rotspartijen. Te smal om te stoppen voor een foto. En op 1.100 meter kwamen we plotseling in een dorpje. En ook daar was het enorm druk en dan zetten de Grieken hun auto maar gewoon ergens langs de kant van de toch al smalle weg. Dus bleef er weinig ruimte voor ons over. En als we dan midden in dat dorpje langs een restaurant rijden veegt onze buitenspiegel bijna de borden van de tafels. Gelukkig bleef het bij een knal van de spiegel tegen een paar. En Stef raakte met zijn luifel een hoog verkeersbord. De weg in het dorp was niet breder dan onze camper en bij iedere bocht hoopten we niemand tegen te komen, want de weg was smal, en zo steil dat we in zijn eerste versnelling naar boven reden. Spannend en weer een aflevering in ons avonturenboek. Want wat zien wij toch schitterende routes en beleven we spannende minuten in de kleine dorpjes. De weg draaide nog verder naar beneden en soms zag je honderd meter onder je het vervolg van de weg. Tegen vijf uur draaiden we de camping op. Vermoeid van het rijden, maar vervuld van de mooie tocht plaatsten we de campers weer naast elkaar. Elektra aan en aan de koffie/thee en even later de borrel. Nog even een blik op het strand en toen weer aan het eten en daarna aan de afwas.
HVIM? Hoewel het vermoeiend is, 7,5 km lopen naar en van het stadje en daarna de inspannende bergtocht met de camper, voelt het heerlijk.
Het gevoel dat we dit allemaal mogen zien, beleven en samen doorheen komen, maakt je blij. En ondanks dat door het gerommel van de soms abominabele weg met diepe kuilen, er een ei sneuvelt, we constant denken aan het glasserviesin de kastjes, en er een pot knoflooksaus opengaat in de koelkast, blijven we genieten. En zijn we weer blij als we heelhuids op de camping aankomen. En zeker als we dan ook weer op een mooi plekje staan en denken: hier kunnen we ook wel een paar dagen blijven. Maar helaas, morgen gaat de rit weer verder, want we moeten nodig weer eens iets oudheidkundig bezoeken. Dus Epidavros, we komen eraan.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis