Lieve volgers,
Ja het is gelukt. We zijn veilig de Adriatische zee overgestoken. En ook Stef heeft er van genoten
Gisterochtend werden we in een druilerig Bisclegie wakker. Het was koud, guur en vochtig. Hadden we daar nu 2000 km voor naar het zuiden gereden. We dronken een kopje koffie en doodde de tijd en aten nog een broodje voor vertrek. Tegen half twee reden we de camping af. Eerst nog even langs de Lidl voor de laatste boodschappen. Het leek wel of we in Marokko waren, zo slecht was de weg. We laveerden om diepe kuilen in het wegdek heen tot aan een semi snelweg. Die bracht ons tot in Bari. Na enig zoeken vonden we de terminal. Haalden onze tickets op en besloten tot een kopje koffie. Dat werd voor Stef en mij een echt straf bakkie espresso, maar wel heerlijk. Daarna in de camper, want het is nog steeds druilerig, een potje canasta tot dat we tegen vijf uur de pier opreden om aan boord te gaan. Het verliep voorspoedig en weldra stonden we achter elkaar op het dek en kon het elektra worden aangesloten. Hoera, we hebben tijdens de vaart stroom in de camper. Deuren op slot en naar boven. Daar vonden we een receptie waar we een sleutelkaart kregen om na de afvaart bij de camper te komen. We vonden 4 stoelen en twee tafeltjes en weldra lagen de kaarten voor een volgend potje canasta op tafel. Tegen een uur of zeven liepen we naar de rij voor het avondeten. Een selfservice restaurant, dus Henriette aan de moussaka, Bea en Andries aan de meatballs with sauce en Stef aan de varkenslapjes. Samen met een fles Retsina, een bord tzaziki en een bord griekse salade met heel veel olijfolie, vonden we een tafeltje en maakte een ober graag een foto van ons leuke stel. Na het eten nog een potje canasta dat de dames eindelijk wonnen. Ik weet de totaalstand niet meer, die houdt Stef bij. Ondertussen hadden we de horloges een uur vooruitgezet want in Griekenland is het een uur later. Tegen half twaalf (grieksee tijd) vertrokken we naar de camper. Wel een rare gewaarwording dat je op zo'n ferry een dek oploopt en in je eigen camper stapt. Want dat was onze hut voor deze reis. Het schip deinde en het was wennen aan het lawaai van de wind en de zee (we staan op een soort opendek, alleen wel een plafond, maar de zijkanten zijn deels open). Henriette sliep niet zo best en juist toen ze in slaap was werd er via een luide geluidsinstallatie omgeroepen dat we de haven van Ignoumenitsa bereikten. Vervolgens was het een lawaai van kettingen en startende vrachtwagens. Het hield ons een poosje wakker. Toen het stil werd en we via het achterraam naar buiten keken was het dek grotendeels leeg. Er was dus veel verkeer uitgeladen. We doezelden weer in en sliepen nog ruim een uurtje. Tegen negen uur uit bed, beetje wassen en aan het ontbijt in de camper. Een prima hut dus. Daarna naar boven voor een kopje koffie en daarna een heerlijk plekje op het achterdek in de zon gevonden. We hielden aan de hand van de kaart bij waar we ongeveer waren. Tegen 1 uur kwamen we in Patras aan en wij naar beneden om ons klaar te maken voor vertrek en weldra reden we de boot af. Het was een prima overtocht. En ik denk dat Stef over zijn vaarangst heen is. Kunnen dus ook een keer naar Schotland voor een whisky tocht. We verlieten Patras al snel en reden een heel mooie snelweg op. Bleek dus een tolweg te zijn en moesten we 2x bij een tolpoort betalen. We aten een broodje in de camper want ook hier kennen ze geen picknick plekken. De grieken gaan naar het wegrestaurant voor een koffie en en hapje eten. Even later verlieten we de snelweg en via smalle weggetjes kwamen we bij de camping aan. Camping Akrata Beach. Een jonge dame ontving ons in perfect Engels en wees ons twee plekken waar wij net inpasten,. Was voor mij wel draaien en insteken want wij wilden er achteruit in maar het weggetje was wat smal om de draai te maken. Maar het lukte. Stoelen naar buiten en lekker in de zon. Henriette ging nog even op bed liggen om bij te komen van de matige nacht. De borrel bestond uit limoncello met bubbeltjes wijn. Heerlijk. Het eten was een ratatouille met kip. En eindelijk weer eens buiten gegeten, hoewel het wel fris wordt en er staat een stevige wind. Nog even afwassen, koffie en thee en het was weer tijd voor dit verslag.
Het maakt mij blij dat we weer in Griekenland zijn. Toch wel een van mijn favoriete bestemmingen. En hoewel we er nu nog niet zoveel van gezien hebben, treft mij weer de geur van het eten uit het restaurant, de eenvoud en vriendelijkheid van de mensen. Daar gaan we de komende tijd veel van genieten.

Liefs Henrietteen jullie verslaggever Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis