Vandaag staat een wandeling op het programma. Dus na het ontbijt de wandelschoenen aan, stokken erbij en op pad. Ibrahim wees ons vanuit de camping de weg en leidde ons naar een achteruitgang van de camping. We liepen direct de woestijn in. Een enorme, stenige vlakte met zo nu en dan zandgeulen waar ooit eens water doorgestroomd heeft. Buiten een enkele doornige boom en enkele stekelige planten, groeit hier niets. Het was licht bewolkt en daardoor nog niet zo warm. We liepen recht op de zandduinen af, want dat was ons herkenningspunt en zo hadden we de route op de Maps.me van Stef niet echt nodig. Na een goed uurtje wandelen (nou ja, lopen over losse stenen kun je niet echt makkelijk wandelen noemen), kwamen we in een klein, droog rivierdal aan. Volgens onze informatie moesten hier de fossielen te vinden zijn.
Bea en ik liepen de berg op en weldra vonden we enkele mooie exemplaren. Schitterend dat dit hier zomaar los ligt. We nemen enkele mooie voorbeelden mee naar huis. Verder weer op pad, richting een zandduin vanwaar je camping goed kan zien liggen. Daarboven een plekje gezocht en een broodje gegeten. Maar het begon steeds harder te waaien en het zand begon al een beetje te stuiven over het duin.
We daalden weer af naar de vallei en wilden eigenlijk via een dorpje op de vlakte teruglopen. Maar het bleek toch verder dan we dachten en het begon steeds harder te waaien en in de verte zag je de zandstorm al vorm krijgen. Dus terug richting de camping. Tegen de wind in, dus ogen en lenzen goed beschermen! Soms kwam er een enorme windvlaag met zand, en leek het wel op zandstralen. Gelukkig is het hier stenig, dan vallen de zandwolken nog mee.

Vlak bij de camping kwamen we nog een grote kudde dromedarissen tegen. Met heel jonge beesten. Dat passeert je dan zomaar in het wild (het is wel een begeleide kudde, want de herder kwam er achteraan). Mooi gezicht zo in de natuur. Terug bij de camping de wandelschoenen uit en in het zonnetje. Alleen waaide het zo hard, dat je met je rug naar de wind moest zitten (en dus met de rug naar de zon). Andries heeft flink last van zijn enkels, wellicht van het vreemde lopen op de stenen en door het mulle zand. Gaat wel weer over.

Eind van de middag en na het douchen om al het zand van ons af te spoelen (kon de camper van binnen en buiten ook maar douchen want er ligt overal heel fijn zand), binnen in de camper een borrel genomen en het spelletje Shut the Box (kregen we van Vincent en Anne voor ons vertrek, voor als we ons zouden vervelen). Weer eens wat anders dan Tokken.

Om zeven uur liepen we naar het restaurant, Andries dacht dat we in de Berbertent gingen eten, maar het werd de eetzaal. We waren de enige gasten (de Fransen hadden vanmiddag al gegeten en verder staat er bijna niemand op de camping). We kregen een heerlijke tomatensalade vooraf en daarna hadden de dames een Tajine Omelet Berber en de mannen een Tajine Kefte. Het smaakte heerlijk. We rekende af (300 dirham voor 2 nachten en een heerlijke maaltijd) en liepen terug naar de camper.

Henriëtte en ik gingen nog even aan de gang met de Encountervraag van onze dialooggroep (Wat waardeer ik in jou en hoe laat ik dat zien?). Altijd weer een boeiend proces. Daarna aan het blog. Moet waarschijnlijk wel zo naar de Berbertent om het blog daar af te maken. Want onze simkaart geeft weer eens geen internet.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis