We stonden op met een zonnetje, dus lekker buiten aan het ontbijt. Daarna snel de fiets gepakt voor wat een heel bijzondere dag zou worden. Via een fietspad langs het strand reden we weldra de moderne Architectuurwijk van Valencia binnen. Dit is een rivierbedding die is drooggelegd en waar Calatrava (ja van de Erasmusbrug) de vrije hand kreeg voor het ontwerpen van een aantal schitterende gebouwen. Het Oceanografie, museum voor de wetenschap, museum voor de kunst (inclusief opera) etc. Het zijn allemaal zeer opvallende gebouwen. Helwit rond een azuurblauwe vijver. En dat tegen de strak blauwe lucht die we mochten ervaren. Dit was al een hoogtepunt op zichzelf en het was nog geen 11.00 uur. We reden verder door de rivierbedding waar de bruggen nog gewoon liggen. Speelplaatsen, grasvelden, trimbanen, een reuzegrote Gulliver als speelobject met touwen, trappen en glijbanen. Teveel om op te noemen.

We verlieten de rivierbedding en reden het oude stadsgedeelte in. Parkeerden al snel onze fietsen (hoewel er overal fietspaden zijn) en gingen te voet naar het Station, dat art deco is uitgevoerd. En daar wachtte ons de volgende verrassing. Het is vandaag 8 maart, Vrouwendag. Een dag die in Nederland bijna ongemerkt voorbij gaat. Maar hier werd het groots gevierd. Er bleek een oproep te zijn van het comité 8 maart aan alle vrouwen om vandaag te staken en te demonstreren (en een oproep aan de mannen om solidair te zijn). En die oproep werd massaal opgepakt. De hele stad was vergeven van vrouwen (en veel jonge dames tussen de 15 en 20), veelal in paars gekleed, het vrouwensymbool op hun wang getekend en luid roepend en zingend. Het was een ware beleving en soms trokken ze ook nog in een grote stoet door de stad.

Over ruim een week beginnen de Las Fallasfeesten. Het grootste festival dat je je kunt voorstellen. Iedere wijk bouwt enorme poppen/stellages en die gaan volgend weekend (16 maart) de brand in. En de dames gaan die dagen schitterend verkleed in nationale kledingdrachten de straat op. En dat gewoon midden in de stad. Maar het is al drie weken feest voor het zover is. Wij hadden gehoopt een aantal van die Fallas in aanbouw te zien. Maar het bleef er bij 1 die ze nog maar net begonnen waren. Het zijn enorme bouwwerken van hout en piepschuim. Wij liepen over het grote plein Plaza del Ayuntamiento, waar het plein was afgezet voor een knalvuurwerkshow (komen we op terug).

Tijd voor een kopje Cortado, espresso en the verde. Maar rustig zitten was er niet bij, want daar liep al weer een stoet protesterende vrouwen (Pais Valencias). Na de koffie liepen we naar de Basiliek voor ons kerkmomentje. Werkelijk een schitterend gebouw, met een mooie Maria op het altaar. Ja en toen werd het wel tijd voor de ‘Mascleta’: Een grote knalvuurwerkshow. Stef en Bea waarschuwden ons al om niet al te dichtbij te gaan staan. Dus op een kleine 100 meter van het plein vonden we een plekje op straat. En een half uur lang liepen er drommen mensen langs ons heen richting het plein. Ik schat dat wel meer dan 20.000 mensen aanwezig waren. Om precies 14.00 uur werd de eerste knaller de lucht ingeschoten en dit was het startsein van een continue ritmisch gedreun. Het gaat steeds harder. En steeds sneller. Wie goed luistert, hoort het ritme en voelt dat ook vooral. Net op het moment dat je denkt dat je de kracht niet meer de baas bent, volgt de eindknal. Het was werkelijk oorverdovend en een enorme rookwolk steeg omhoog. En wij mogen geen vuurwerk meer organiseren in Nederland, nou daar hebben ze hier geen last van. Dit gebeurt vanaf 1 maart tot aan de laatste dag van het festival (dit jaar 19 maart), iedere dag om 14.00 uur. Werkelijk een beleving die je ooit eens moet meemaken en het maakt mij wel erg nieuwsgierig naar de La Crema, de verbranding. Dus toch maar eens een stedentrip Valencia boeken.

Na het spektakel zochten we een terrasje op voor het eten. Smaakte prima. Vervolgens nog een bezoekje aan de Kathedraal, maar daar was de entree 8 euro en er is zo heel veel te zien. Dus maar snel weer verder. Even langs de Aly Hop en de dames nog even een aantal winkels om een jurk voor Henriëtte te vinden. Helaas, wordt toch een jurk op de Soukh in Marokko. We liepen terug naar onze fietsen en kochten nog een broodje voor vanavond. Het werd een fris fietstochtje (we hadden de hele dag heerlijk in ons shirtje en korte/3-kwart broeken gelopen), want nu was het wel afgekoeld en moesten de windstoppers/spijkerjacks weer aan. Terug bij de camper de fietsen weer op het rek, stoelen opgeruimd want morgen gaan we weer verder. De borrel was deze keer binnen, want het koelt toch wel af. Nog een broodje als avondmaal en lekker lezen en bloggen. Het was een schitterende dag en we hopen dat jullie genieten van het moois dat wij zagen en jullie hierbij aanbieden.

Liefs Henriette, Andries, Bea en Stef

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis