Lieve lezers,
Het is alweer enige tijd geleden dat we wat van ons lieten horen. Dat komt omdat we enerzijds aan het vakantie houden zijn en dan beleef je niet zoveel meer. Voor ons is vakantie houden namelijk heerlijk in de zon zitten lezen/puzzelen, soms wat kleuren, even lekker afkoelen in het zwembad. Of te wel lekker niets doen. En anderzijds zitten we nu op een camping waar we alleen bij de receptie wifi hebben en daarvoor moet ik nog een code ophalen. Gelukkig heb ik wel bereik via mijn hotspot. Heerlijk zitten wij nog voor de camper tijdens een heerlijk warme avond. De laatste keer dat wij jullie schreven, was vrijdag 17 juli. We hadden een marktje bezocht en dus konden we de dagen daarna heerlijk relaxen op de camping. Het weer werd steeds mooier. Dus zaterdag en zondag heerlijk niets gedaan. Beetje lezen, zonnen en even naar het zwembad om af te koelen. Zondagavond gingen we uit eten op de camping. Een 3-gangenmenu (konden kiezen uit vleeslapje of curry, Henriette koos voor het vleeslapje met boontjes en Andries voor de curry). Het smaakte heerlijk. Maar toch is zo’n maaltijd vreemd. De dames van de bediening (Floor, de eigenares van de camping en een vrijwilliger) liepen beide met een mondkapje, maar als ze wat tegen je wilde zeggen, dan ging het kapje af, want anders verstond je ze niet. De manlijke bediende die de drankjes rond bracht, liep gewoon zonder mondkapje. En ieder zat aan een apart tafeltje, minstens een meter uit elkaar. En dat is jammer, want zo heb je niet zoveel contact met anderen.
Maandag 20 juli stond een wandeling op het programma. Het weer was steeds warmer geworden, dus toen we op pad gingen was het al 25 graden (wij zijn nu eenmaal niet van die vroege opstaanders). We maakten een schitterende wandeling aan de hand van een routebeschrijving van de camping. Maar natuurlijk waren wij al binnen 10 minuten de weg kwijt. Volgens de beschrijving moesten we op de berg naar een weiland onder een prikkeldraad door. En zodra wij het prikkeldraad zagen, gingen wij een weiland af. Maar dat bleek toch niet helemaal de route. Maar na een halfuurtje over een Alpenweide (wel een schitterend uitzicht) kwamen we bij een weggetje aan, wat even later de route bleek te zijn. Dus verder aan de hand van de beschrijving. Moesten nog wel een riviertje passeren die dwars over de weg liep (maar gelukkig was er in de berm een bruggetje) en kwamen na 2,5 uur wandelen moe en voldaan terug op de camping. Alleen toen kreeg Henriette opeens hevige pijn in haar lendenen. Dachten eerst aan nierstenen, maar dat bleek het niet te zijn. De middag rustig aan gedaan en aan de Ibuprofen en Paracetemol en toen ging het wel weer een beetje. Maar het bleef zeuren.
Dinsdag 21 juli zouden we vertrekken naar een andere camping. Henriette had redelijk geslapen, de pijn bleef onder controle, dus toch maar inpakken. Onze belgische buren waren al vertrokken, dus we hoefden niet moeilijk te doen om van ons plekje te komen. Om half elf reden we de camping af. Wel altijd spannend, want het is een heel smal weggetje en steil naar beneden. Hopen dat je geen tegenligger tegen komt, want passeren is wel heel lastig. Maar het viel mee en even later reden we via Luzy naar Moulins. Het was een mooi tochtje. De volgende camping was maar 100 km verderop, dus we hadden alle tijd. Bij Moulins was een heel grote LeClerc Hypermarche. Heel nieuw en heel groot. Dus boodschappen doen voor de komende week. Want we hadden al gezien dat er niet echt een stadje in de buurt van de volgende camping zou zijn. En na alle inkopen gedaan te hebben, inclusief de Pharmacie voor een lading Ibuprofen en Paracetemol, konden we alles in de camper laden. Tegenover de winkel was ook een Decathlon. Konden we nieuwe sandalen voor Henriette en een opblaaskussentje voor Andries scoren. En toen weer op weg. Helaas misten we ergens een afslag en moesten een flink eind omrijden vanwege een nieuwe weg die onze TomTom niet kende. Maar het lukte allemaal en rond half drie draaiden we de camping Les Fourneaux op. We hadden een tip gekregen van Wilma (vriendin van Maria) dat dit een leuke camping zou zijn. We werden hartelijk begroet door Jolanda, de eigenares. Kregen onmiddellijk een welkomstdrankje en uitleg over de camping. Het is een gigantisch terrein (45 hectare) waarvan maar een gedeelte ingericht is als camping. 70 plaatsen waarvan 35 met stroom, tussen de 2 en 6 amp. Wij kregen een plek met 2 amp, dus geen waterkoker en Nespresso. Maar voor de rest moet alles werken (wellicht niet onze elektrische pan, dus dat doen we ook maar niet. De kampeerplekken zijn ook gigantisch, wij hebben plek waar wel 4 campers kunnen staan. Was gewoon moeilijk om te bepalen hoe we gingen staan. Maar wat een schitterend terrein, eenvoudig maar zeer gemoedelijk. Het was erg warm, dus gauw de tafels en stoelen uitgepakt en in de schaduw een broodje gegeten en verder geluierd. Eind van de middag nog even gezwommen in het heerlijke zwembad om af te koelen. En tot half tien heerlijk bloot voor de camper zitten lezen. Rond elf uur een buitje regen, maar het bleef zwoel.
Woensdag 22 juli. We zouden een relax dagje hebben op de camping. De zon scheen voluit, maar vanmorgen hadden we heerlijk schaduw tijdens het ontbijt. Na een paar uur lezen, toch maar even naar het zwembad om af te koelen. Het was al weer rond de 28 graden, met zo nu en dan een zonnetje. Na onze lunch besloot Andries naar het dichtstbijzijnde stadje te fietsen. Want we koken nu water voor de thee/koffie in ons oude waterkannetje van aluminium. En dat is al heel oud. Andries ging kijken voor een fluitketeltje. Dus kleren aan en op de elektrische fiets richting Bourbon-L’Archambault. Daar zou een Carrefour zijn. Tochtje van rond de 14 km, moet te doen zijn. Het was een mooi tochtje over diverse glooiingen en heuveltjes. En een heerlijk windje. In het stadje (dat gedomineerd wordt door een ruïne van een oude burcht) even zoeken naar de winkel. En toen kwam het Corona probleem. Andries was zijn mondkapje vergeten en zonder kun je niet meer naar de winkel hier in Frankrijk. Hij liep de winkel binnen en werd direct aangesproken door een medewerker: Waar is uw mondkapje (in woord en gebaar), gelukkig kon ik zo’n ding kopen (50 cent) en kon ik mijn boodschappen doen. Helaas alleen geen fluitketeltje en daar ging hij toch eigenlijk voor. Op de terugweg ergens een afslag gemist (fietste op basis van Google Maps), maar na 35 km kwam hij rond half zes weer op de camping aan. Lekker douchen en aan de borrel. We hadden ingeschreven voor de snack avond, dus om kwart over zeven naar het terras voor patat met kipnuggets. En een paar leuke gesprekken met mede campinggenoten. Wij zijn helemaal weg van deze camping. La Gagere was leuk, maar toch meer een bedrijf. En dit is wat wij zoeken op naturistische terreinen: gemoedelijkheid, vriendelijkheid en spontane contacten en gesprekken.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis