Lieve volgers,

Omdat het gisteren laat was voor we terug waren, nu een blog over twee dagen Athene.
Gisteren ( zondag) stond een fietstochtje onder begeleiding van een gids door Athene op de planning. En het zou een bijzondere fietstocht worden. Maar eerst moesten we nog in het centrum van de stad zien te komen. De beheerdster van de camping had ons direct bij aankomst al uitgelegd hoe we in de stad moesten komen. Voor de deur van de camping is een bushalte (lijn 560) en nadat de was gedaan was verzamelden we ons om 12.00 uur bij de halte. De bus was exact op tijd en we hoefden alleen maar in te stappen, want tickets kocht je bij de metro. Na een duizelingwekkende rit door smalle straatjes met overal geparkeerde auto's scheurde de bus ons naar het metrostation. Altijd spannend de eerste keer waar je eruit moet, maar de chauffeur gaf dat prima aan. Toen kaartjes regelen met een automaat, want op zondag is de kassa dicht. Maar weldra hadden we 4 dagtickets waarmee we 24 uur konden reizen in de stad, voor €4,10 per ticket. De metro bracht ons in een goede 3 kwartier naar de metrohalte dicht bij de plek waar we moesten zijn. Google Maps en de stadskaart bracht ons weldra naar Baja Bikes, de organisatie van de fietstour. We werden hartelijk ontvangen door onze gids Darios, half Surinaamse half Nederlands, maar getrouwd en al enkele jaren woonachtig in Griekenland. Met nog 1 ander stel stapten we op de fietsen en maakten een schitterende tovht langs enkele hoogtepunten van Athene, waarbij Darios een uitgebreide toelichting gaf op ontstaan en gebruiken door de Grieken. Vaak gelardeerd met zijn eigen ervaringen met zijn griekse schoonouders. Zeer verhelderend en leerzaam. Vooral zijn uitleg bij de wachters voor het parlementsgebouw. En met name de uitleg van het kostuum. Dit is namelijk een weerslag en herdenking van 400 jaar onderdrukking door het Ottomaanse (turkse) rijk. De baret is rood en staat voor het vergoten bloed, de haarstreng bestaat uit400 draden, het aantal jaren van onderdrukking, evenals de 400 plooien in de rok van het kostuum. En de schoenen met pompoen wegen 1,5 kilo. Ook stonden we stil bij een tekening van een hond op een muur. Deze hond was de held van betogers tijdens de economische crises en heet Loukanikos. Zoek maar eens op op internet. Bizonder verhaal wat wij hoorden in een achteraf straatje.
Na de tocht en een drankje op het terras (het was ondertussen al ruim 18.00 uur) liepen we wat rond langs diverse opgravingsterreinen op zoek naar de Plaka. Uiteindelijk vonden we een prima plekje voor het eten. En hadden ook nog eens geluk want tegen het eind van onze maaltijd werden we nog verrast door een stel dat griekse dansen opvoerden. Voldaan liepen we terug naar de metro die ons naar Kifissia bracht. Daar was echter geen bus meer en na enig wachten en roepen, vonden we een taxi. Deze bracht ons met een flinke vaart via een ons volstrekt onbekende weg naar de camping, voor 8 euro. Gauw naar de camper, even bijkomen en naar bed.

Vandaag (maandag) stond de Acropolis op de agenda. We hadden afgesproken dat we wel zouden zien of we voor vandaag kaartjes konden krijgen (het is hier in Athene namelijk belachelijk druk, zeker gisteren toen ook de Grieken vrij waren, maar ook nu is er weer veel volk op de been). En er mogen tegenwoordigmaar 40.000 mensen per dag naar de heuvel, want die begint te verzakken door al die mensen daarboven.
Na de gebruikelijke bus- en metrorit, stonden we tegen twaalf uur in de rij bij de kassa. We waren al snel aan de beurt en konden tickets krijgen voor 12.45. Dus maar even wachten, met een frozen lemon. Tegen kwart voor een stonden we in de rij voor het toegangshek, maar exact om kwart voor een begon men met het toelaten van de bezoekers. De Grieken zijn wat dat betreft exact van de tijd. Nu en ook vanmorgen bij de bus, die we bijna gemist hadden omdat alleen Stef aan de goede kant stond en op het laatste moment de bus kon aanhouden.
Het bezoek aan de Acropolis is eigenlijk niet in woorden te beschrijven. Het is voor mij de 5e keer dat ik dit bouwwerk betreed en ook nu weer maakt dit je emotioneel en stil. Ongelooflijk wat hier een kleine drieduizend jaar is neergezet. Ten opzichte van de eerste keer (1975) is er veel gerestaureerd en vooral schoongemaakt. Het is nu weer een licht en sprankelend gebouw. Maar laat de foto's op je inwerken om een klein beetje een beeld te krijgen hoe het is. En anders zijn er op internet veel filmpjes te vinden, maar kom gewoon zelf eens naar deze prachtige stad.
Nog helemaal ontdaan van al dit moois liepen we de heuvel af en zochten een plekje voor de lunch. Toen we net aan de salade en tzaziki zaten begon het te spatten en even later serieus te regenen. Dus verkaste we naar een droger tafeltje. We aten heerlijk spinazietaart en gehaktballetjes met yoghurt. Na de lunch was het weer droog en liepen we naar het Acropolis museum. Dit is voor Henriette en mij ook nieuw, want in 2009 geopend. Bij aankomst hadden we nog maar 50 minuten voor het bezoek want het ging op maandag om 17.00 uur dicht. We besloten er toch naar binnen tegaan en vonden een schitterend museum met vondsten van de Acropolis en met name reconstructies en restanten van de enorme wandversieringen en gevels van het Parthenon en beelden die op de Acropolis hebben gestaan. Indrukwekkend. De tijd was eigenlijk te kort maar prima dat we dit toch even in vogelvlucht hebben gezien. Want de 12.500 stappen van vandaag begin je wel te merken.
Vervolgens via overvolle metro naar station Kifissia waar we een half uurtje op de bus moesten wachten. Op de camping terug aan de borrel en omdat we zo uitgebreid geluncht hadden, bestond het avondeten uit een bakje griekse yoghurt met honing en walnoten. Een heerlijke traktatie, die we gisteren ook al aangeboden kregen bij de fietstocht.
Het was weer een inspannende, maar schitterende dag en het wonderlijke was dat het hier op de camping de gehele dag droog was. Maar goed ook want de dakluiken stonden nog open.

Voor nu is het even genoeg. Genieten jullie maar van de foto's, wij gaan zo slapen, want morgen nog een derde dagje Athene. Vandaar dat de camping beheerster ons "Very strong People" noemde.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis