“Did I bite off more than I can chew???”

Die vraag laat ik voorlopig even hangen. Misschien weet ik het binnen een paar dagen, of pas ergens op een bergtop met blaren op mijn voeten. Wat ik wél zeker weet: vandaag begint het écht. Op naar Saint-Jean-Pied-de-Port, het startpunt van mijn grote Camino Francés-avontuur.

Mijn doel? Jullie elke dag een virtueel stukje laten meewandelen. Of mee strompelen, sloffen, sjokken… afhankelijk van hoe mijn benen zich voelen. Verwacht geen literaire hoogstandjes (dat laat ik aan blogwonder Lieve over), maar ik probeer het goed te maken met foto's, sfeer en eerlijkheid.
En Lieve, als je dit leest: merci om me te steunen en me dit avontuur te gunnen.
Keppie – ik hou van je ❤️

Een pelgrim vertrekt… vroeg

Na een korte, onrustige nacht gaat de wekker op een schandalig uur. Om 04u09 nemen we de eerste trein van Brugge naar Brussel-Zuid. Mijn vrouwtje – die wél normaal kon blijven liggen – staat mee op om me uit te zwaaien in Brussel. Hoe lief is dat?
De zenuwen zitten ondertussen overal. De Eurostar naar Parijs vertrekt om 6u32, en we komen om 5u10 aan in Brussel – genoeg tijd dus… maar nét. Eenmaal op de trein raas ik aan 300 km/u richting Frankrijk. Daar begint het pas echt.

Van Parijs naar de Pyreneeën

Parijs Gare du Nord binnenrollen is één ding, overstappen naar Gare Montparnasse is iets anders. Gelukkig is er de metro: 2,50 euro en 45 minuten later sta ik op het juiste perron voor de TGV richting Bayonne. Al is het een hogesnelheidstrein, hij doet er toch nog vier uur over. Frankrijk is groter dan je denkt.
In Bayonne spring ik op mijn laatste trein van de dag: een boemeltje dat me in een goed uur naar Saint-Jean-Pied-de-Port brengt, aan de voet van de Pyreneeën. Om 15u30 kom ik aan in SJPDP. Met een druilerig weertje. De hele reis duurde zo’n 12 uur. De volgende waarschijnlijk 40 dagen voor bijna dezelfde afstand. 😅

Welkom in Saint-Jean

SJPDP loopt vol met Engelstalige wannabe pelgrims, veel Amerikanen. Mijn hostel, Beilari, had ik gelukkig vooraf geboekt. Klein, gezellig, 14 slaapplaatsen verdeeld over vier kamers. Avondmaal en ontbijt inbegrepen – handig én sociaal, want meteen leer ik pelgrims kennen uit New-Sealand, Zuid-Korea, Zimbabwe, Duitsland, Franrijk en de VS. Dat internationale sfeertje maakt dit zo bijzonder.
Na een heerlijk vegetarisch diner ben ik helemaal op. Klaar voor bed. Klaar voor morgen. Alhoewel.

Vooruitblik: meteen pittig

Morgen is het zover: de eerste wandeldag, en volgens doorwinterde pelgrims ook meteen één van de zwaarste. De oversteek van de Pyreneeën wacht, mét kans op regen en wind. Maar goed – een beetje episch mag het wel zijn, toch?
Ik hoop vooral op genoeg helderheid om foto's te maken. En op benen die willen meewerken.
Tot morgen – dan start het échte stappen!

Geschreven door TrueHikers