Deze morgen hebben we een afspraak met Raphael Rodriguez. In tegenstelling tot Zuid-Europese normen komt hij stipt op tijd om de sleutel van onze huurwagen af te leveren. We willen veel bezoeken, ook buiten Funchal en dat is zonder wagen bijna niet mogelijk.
Zodra alle papierwerk in orde is, kunnen we vertrekken richting Ponta de Sao Lourenço, het meest oostelijke punt van Madeira.

Ponta de Sao Lourenço is een schiereiland met een semi-droog klimaat dat wordt blootgesteld aan soms hevige noorderwinden.
Deze weersomstandigheden verklaren de lage vegitatie en de afwezigheid van bomen, in sterk contrast met de rest van het eiland.
Omdat hier zoveel zeldzame planten groeien - 138 verschillende soorten waarvan 31 alleen op Madeira voorkomen - en je er een verscheidenheid aan fauna vindt, werd het schiereiland opgenomen als natuurerfgoed.
De PR8 leid je 3 km (enkele rit) doorheen dat natuurgebied en toont de meest spectaculaire kliffen en panoramische zichten op de noordelijke en zuidelijke kusten van Madeira.
Voor wie niet zou weten waar PR voor staat, het is een aanduiding voor een officiële wandelroute.
Waar je heen moet, staat altijd mooi aangeduid.

Vanaf de parking zien we al snel een prachtig panoramisch zicht op het schiereiland met in de verte de Pico do Furado, een zeer steile piek op het uiteinde van Ponta de Sao Loureço.
Niet alleen het natuurschoon waarlangs we geleid worden, doet ons hart sneller slaan. De hoogteverschillen langs de PR8 zijn enorm!
In totaal over deze korte afstand kregen we zomaar eventjes 470 hoogtemeters te overbruggen! Confronterende confrontatie met de conditie...

Net voor Pico do Furado kunnen we waarlijk onze dorst lessen en honger stillen in Casa do Sardinha. Het is als een oase in dit woeste gebied.
Het blijkt een heel avontuur te zijn om deze horecazaak op te zetten en draaiende te houden! Zowel de producten als het team worden dagelijks per boot ter plaatse gebracht. Ze zijn zelfvoorzienend wat energie betreft, dankzij een installatie van zonnepanelen en het water dat ze gebruiken, wordt bekomen door het verzamelen en filteren van zeewater. Alle afval die ze produceren, gaat dagelijks, samen met het team mee terug via de zee.
Het viel ons trouwens op ondanks het groot aantal wandelaars, dat niets van afval te vinden is langs het wandelpad!

De helling naar Pico do Furado is afgesloten en er staat een bordje 'verboden te beklimmen'. Hoewel menig wandelaar zich daar niets lijkt van aan te trekken, keren wij toch maar liever om. Dit deel van het pad zal niet zonder reden afgesloten zijn. Onlangs nog lieten twee wandelaars uit Frankrijk het leven op Madeira wellicht door waaghalzerij en wij willen niet dezelfde publiciteit.

Bijna 12 km en in totaal 494 hoogtemeters staan op onze teller vandaag, samen met onuitwisbare herinneringen van alle moois waarvan we het geluk hadden dit te mogen en kunnen zien!

Geschreven door TrueHikers