Klank- en lichtspektakel deze morgen boven het gebergte. Spannend om naar te kijken! We vreesden voor regen op onze laatste dag maar boven onze villa trok de hemel alweer helemaal open.
Vreselijk warm is het nog niet en op Rudi's verlanglijstje staat nog Crvka sv Frane in het Velebit gebergte.
We trekken onze stevige stapschoenen aan, vullen de Camelbaks en nemen het risico.
Als we na een twintigtal km de weg naar Crvka Sv Frane inslaan, rijden we algauw het gebergte op. Overal langs de kant van de weg zien we gevaarborden staan. 'Mines'! Nog een restant van de oorlog van vele jaren geleden.
Op een bepaald moment gaat de asfaltweg over in steengruis. Ik hou mijn mond want de weg naar Winnetou was gelijkaardig en toch berijdbaar. Mijn buik- en bilspieren daarentegen staan serieus onder spanning...
Krinkeldewinkel rijden we langzaam naar boven tot we in een bocht wat ruimte hebben om aan sightseeing te doen.
De wind is zo hevig dat we op moeten letten voor de autodeuren. We hebben een prachtig zicht op de vallei vanaf hier. De temperatuur is echter gezakt tot 17°C en door de wind worden we gegeseld door het opvliegend steengruis.
Rudi houdt ervan om zelf foto's te nemen van plaatsen en gebouwen waar hij van onder de indruk was tijdens zijn voorstudies van de reizen die we maken. Het kerkje Crvka Sv Frane wat hoger in de bergen, ooit gebouwd om de aanleg van dit pad door de bergen te vieren, was één van die gebouwen die hij persé zelf wou zien dus beslissen we nog een eindje verder de bergen in te trekken. Zonder problemen bereiken we de locatie maar bij het uitstappen, merken we dat de temperatuur nog verder is gezakt en de wind nog heviger is geworden. In principe kunnen we nog een stuk hoger de bergen in, maar het gezond verstand zegeviert. We keren terug. Het pad in steengruis zou de auto, of erger nog, de autobanden kunnen beschadigen. Het is het risico niet waard.
Spijtig wel! Rudi had een mooie wandeling van een 18-tal km uitgestippeld in het Velebit. Eerder was het veel te heet, nu te winderig en onweer dreigt nog steeds boven ons.
Zo zie je maar. Niet enkel slecht weer kan roet in het eten strooien...

We beslissen om onze laatste namiddag in Zadar door te brengen. Lunchen bij Kuzina en daarna naar het strand. Boys will be boys en Rudi en Dieter huren even later elk een jetski om er een half uurtje mee over de golven te sjezen.
We snoepen nog een ijsje en keren daarna terug naar Villa Sunrise.
Valiezen moeten ingepakt worden. Morgen begint de terugreis...

Bij deze neem ik afscheid van jullie. Het is weer mooi geweest.
Bedankt aan diegenen die de moeite namen mijn verslagen te lezen. Ik hoop dat het leek alsof jullie een beetje met ons mee reisden.

P.S. Johan: onze hond is van het ras pluche-de-luxe en hij geeft geen kik! Zukke braven!
En we hopen dat de 10°C in België zijn aangekomen wanneer wij terug thuis zijn. Ze moeten tenslotte bijna 1700km afleggen...

Geschreven door TrueHikers