Het is nog heel vroeg in de morgen. De hotelgasten liggen nog in diepe slaap.
Enkel de onthaalbediende ziet ons vertrekken.
We hebben nog een flinke rit voor de boeg. Over 244km zijn we in Venetiė!

Om 5u30 rijden we de grens met Italië al over. Een eindje verder rijden we door wat ons een heel gezellig dorpje lijkt...Tarvisio...
Zondag hebben we ons dus schromelijk vergist toen we dachten dat dit dorp verlaten was...

We rijden de snelweg op. Niet veel verder komen we bij de péage.
Tunnel in, tunnel uit, over goed onderhouden snelwegen, rijden we de Alpen door.
Om 7u is het al aardig licht. De zon tovert goudgele randen rond de stapelwolken. Het belooft een prachtige dag te worden.

Het landschap is vlak. We lieten de Alpen achter ons. Het lijkt wel het Vlaamse platteland. Enkel het Italiaans op de bewegwijzering verraad dat we wel degelijk niet in Vlaanderen zijn. 7u30, 20°C en een wolkenloze hemel :-) Ondertussen rijden we langs grote wijngaarden. De vele niet-onderhouden huizen met verweerde luiken en afgebladderde verf sieren het lanschap. Op één of andere manier hoort dit hier zo te zijn.

Om 8u rijden we de provincie Venezia binnen. Via een lange brug rijden we over de zee. Omdat het nog zo vroeg is, wagen we een poging om plaats te vinden in de Piazzale Roma, de parkeertoren vlak bij Ponte della Costituzione over Canal Grande - de brug over het grote kanaal. We hebben geluk. De parkeerwachter stuurt ons naar de 10de verdieping.

Canal Grande is de "hoofdstraat" van Venezia. Omdat auto's in Venezia niet toegelaten zijn, en dat zou ook niet mogelijk zijn, gebeurt de bevoorrading van de vele restaurantjes die Venezia rijk is, per boot via deze "straat". Zo vroeg in de morgen varen heel wat boten, volgeladen met etenswaren, heen en weer. De goederen worden dan vanaf de kade per steekkar naar de betreffende eethuisjes gebracht.

We wandelen voorbij het station en begeven ons richting Piazza San Marco, of wat had je gedacht...
Het stadsplan lijkt wel een doolhof. Venezia IS een doolhof, een wirwar van smalle,smallere en smalste straatjes.

Margo zou zooo graag alle winkeltjes vol snuisterijen één voor één binnen lopen, maar we sleuren haar onverbiddelijk bij de arm mee naar Piazza San Marco. Vanaf de Campanile, zo wordt beweerd, heeft men een prachtig uitzicht op Venezia. Het is nog vroeg, dus misschien is de rij wachtenden nog niet al te lang.
Wist je trouwens dat men vroeger per paard tot boven in de toren reed? In 1902 is deze toren volledig in elkaar gezakt. Ze werd volledig en identiek heropgebouwd.

Hier zijn we dan op het wereldberoemde Piazza San Marco! Wat is het overweldigend om hier te kunnen zijn!
Toch is het niet één en al blijdschap. Een deel van de kathedraal San Marco staat in de steigers :-(
Over het plein en voorbij de grote troep duiven en toeristen die hier dagelijks neerstrijken, komen we bij de Campanile.
De file aan de ingang valt al bij al mee. Na een klein half uur staan ook wij voor de deuren van de lift die ons naar de negende verdieping zal brengen.
Het uitzicht is spectaculair! We kijken neer op een tapijt van rode dakpannen omgeven en doorkruist door waterwegen. De gondels liggen vertrekkensklaar aan de waterkant.
Zodra we onszelf ervan hebben overtuigd dat we echt alles gezien hebben, gaan we per lift weer naar beneden.
Ondertussen is de wachttijd voor een bezoek aan de kathedraal opgelopen tot meer dan een uur.
We passen. Waarschijnlijk komen we hier ooit nog wel eens terug.

Met een tevreden gevoel wandelen we verder door de calles en langs het water. We passeren het Palazzo Ducale, wandelen over de wereldberoemde Ponte di Rialto, zien San Giorgio Maggiore in de verte, griezelen bij Ponti dei Sospiri waarover ooit Casanova en Galileo Galilei naar de gevangenis liepen en nog zoveel meer, nog zoveel geschiedenis...
Nu onze cultuur weer wat bijgeschaafd is, verwijderen we ons van de drukte en vluchten de minder toeristische straatjes in.
Het is er heel gezellig vertoeven!

Nadat de hongerigen gevoed en de dorstigen gelaafd zijn, is het tijd voor een tocht door het winkelparadijs.
Snoepgoed, ijsjes, kledij, schoenen, handtassen, mondgeblazen Murranoglas,...maar vooral HEEL veel PRACHTIGE maskers worden te koop aangeboden in de ontelbare kleine winkeltjes en kraampjes op de vele campas of pleinen.
We doen ons tegoed aan een lekker Italiaans ijsje en genieten intens van de gezellige sfeer die hier hangt.

De lange afstand naar en de drukte in Venetiė deden ons twijfelen om deze uitstap te maken.
Nu zijn we maar wát blij dat we er zijn geweest!

Geschreven door TrueHikers