Onderuitgezakt in de kussens van de gezelligste lounge bar in Zadar, genietend van een heerlijke cocktail, werden gisterenavond de to do lijstjes overlopen. Pag, Krka en - voor Lara althans - Supernova staan nog op het programma. Een ritje op de jetski zou ook wel leuk zijn.

In Pag willen we de belangrijkste kaasfabriek van Kroatië - Sirana Gligora - bezoeken.
Het eiland Pag ligt op een uurtje rijden van onze villa en is verbonden met het vasteland door een brug.
Zodra je over de brug bent, lijk je plots in een andere wereld terecht te komen. Er is zo goed als geen vegetatie. Het landschap is bezaaid met enkel beigekleurige rotsblokken.

Pag wordt ook wel eens het Ibiza van Kroatië genoemd. Zoals Lara en Thomas enige dagen geleden ondervonden, wordt het strand van Zrce in de zomer overspoeld door schaars geklede feestvierders die dansen op de tonen van de mixen van wereldberoemde dj's die er neerstrijken.

Zrce ligt op het uiterste punt van Pag. Wij gaan niet tot daar vandaag. Kolan is onze bestemming.
Bij Sirana Gligora staat duidelijk de te volgen route aangegeven. We arriveren in de grote refter waar we vriendelijk welkom geheten worden door een medewerker van de kaasfabriek. In het Engels met grappig accent, eentje dat alle Kroaten lijken te hebben, wordt ons uiteen gedaan hoe de rondleiding in z'n werk gaat. Telkens op het uur worden de aanwezige geïnteresseerden rondgeleid in de fabriek. Nadien kunnen we, indien gewenst, een aantal van de 40 soorten kazen die hier gemaakt worden, proeven. We zijn met 5 enthousiaste kaasproevers. Thomas zal de proeverij toeschouwen...

Om 11u is het onze beurt. Samen met een ander gezelschap van een zevental personen gaan we naar beneden. Onmiddellijk dringt de sterke geur van verzuurde melk onze neusgaten binnen. We moeten beschermkledij aan - schort en kapje voor hoofd en schoenen - en er wordt ons gevraagd geen foto's te nemen daar waar het productieproces plaats vindt. Vermoedelijk is de reden de wereldberoemde, prijswinnende kaas die hier gemaakt wordt, de Paski Sir.

We leren dat er voornamelijk schapenkaas gemaakt wordt. Op het eiland leven 30.000 schapen die zich voeden met de kruiden en grassen die op dit eiland groeien en de kaas z'n typische smaak en sterke geur geeft. Elke dag levert elk schaap een liter melk en elke dag wordt hier een ton kaas geproduceerd.
De fabriek maakt, naast schapenkaas, ook kaas van koemelk, van geitenmelk en van combinaties daarvan : geit en koe, geit en schaap, koe en schaap, koe, geit en schaap. Er is kaas met olijven, truffels, lavendel, rozemarijn, pompoenpitten,... Er is kaas die slechts een maand rijpt en kaas die anderhalf jaar nodig heeft. Kaas gerijpt in druivenbladeren en kaas gerijpt in zoutbaden. Teveel om alles te onthouden!

Waar de kazen worden opgeslagen voor het rijpingsproces mogen we wel foto's nemen. Het verschil tussen vers gemaakte en maandenlang gerijpte kazen is duidelijk te zien. Kazen die wij bij het zien ervan direct de vuilnisbak zouden inkieperen, gaan hier voor vele kunas over de toonbank!

Na de rondleiding komen we terug in de grote zaal. Onze 'ober' heeft de tafel al gedekt met kaasschotels. Ik had hem eerder gevraagd veel verschillende soorten te serveren. Hij laat ons stiekem weten welke kazen zijn absolute voorkeur genieten. 'Let me know later if you agree', zegt hij.
Elk een stukje van elk nemen we op ons bord. MMMM heerlijk met een stukje brood met olijfolie en een glaasje wijn! We agree! Wat hij de lekkerste vond, kon ook ieder van ons het meest bekoren.
We hadden ons voorzien van een koeltas en spenderen wat van onze kunas in de shop. Een stukje van onze favorieten gaan mee naar huis!

Om technische redenen kan het geplande jetski ritje vandaag niet doorgaan. Een duik in ons zwembad en gezelschapspelletjes onder de pergola op het terras zorgen ervoor dat we het hoofd koel kunnen houden bij de verzengende hitte die Lucifer op ons afstuurt. We zouden maar wat graag een tiental graden richting België sturen!

Geschreven door TrueHikers