Het is er van gekomen! Mrtvica canyon - deel II.
Zoeken en niet vinden? Dat gaat ons moeilijk af. Daarom gaan we vandaag een tweede poging ondernemen!
We vertrekken tijdig om verkeer en warmte voor te zijn.
In ‘t passeren probeer ik enkele foto’s te nemen van de immense brugpijlers die geïnstalleerd worden om twee bergen hoog met elkaar te verbinden. Je kan de grootte ervan moeilijk weergeven op foto maar misschien krijg je er een idee ervan.
Dank zij vlot verkeer en bij gebrek aan de gevaarlijke kermisattractie naar the middle of nowhere kunnen we de wandeling 2 uren vroeger starten dan onze vorige poging.

We beslissen deze keer in tegenovergestelde richting te wandelen. Hoewel je over dezelfde weg loopt, zie je toch zoveel anders.
Na een zestal km zijn we op het punt gekomen waar we dinsdag rechtsomkeer maakten.
We lopen verder langs de smalle richel en vinden de route die we zochten. We lopen naar beneden.
Gaandeweg lijkt de sfeer in de canyon te veranderen. Vlinders vliegen rond en boven ons alsof ze ons willen leiden, bomen en struiken raken bedekt met heel veel zacht groen mos. Feeëriek!
En dan zien we haar! The gate of wishes! Een parel van de natuur!
Deze natuurlijk gevormde poort van rotsen omkadert het turquoise blauwe water van de Mrtvica.
Volgens de legende zouden de canyon en de rivier lang geleden betoverd zijn. Wijnstokken. bedekt met gouden bladeren, omwikkelen de gevallen rotsen die de brug vormen over de top van de poort naar een andere wereld. Doe een wens terwijl je een steen door de gate of wishes in het prachtige turquois blauwe water gooit. Magisch!

Het is moeilijk deze betoverende plek te verlaten. We zakken wat verder af naar het water voor een picknick. Wat kracht opdoen voor de volgende fase van deze wandeling.

Nog een stuk verder doorstappen, zoeken we naar een fantastische maar bangelijke hike langs de hoge rotswand. Alleen voor durvers! We klauteren over de rotsblokken van een droog deel van de rivierbedding omhoog net naast de centrale bedding waar nu met volle kracht en oorverdovend lawaai het water naar beneden komt.
Als we plots vanuit het met veel groen bedekte pad de kale rots bereiken en we de richel langs de rotswand zien verschijnen, gaat onze hartslag toch wel naar een hoger toerental! Diep beneden ligt een kolossaal stuk rots dat ooit, maar waarschijnlijk niet zo heel lang geleden, naar beneden is gevallen. Je ziet nog duidelijk de opening waarin ze ooit heeft gepast.

Opeens uit het niets horen we tromgeroffel. Donder! Het beste wat we kunnen doen, is terugkeren. We willen absoluut niet op deze smalle, kale rotsrichel zijn mocht het beginnen regenen. Het zou er levensgevaarlijk glad worden!

Op de terugweg komen we langs een gammel uitziende boerderij. Blijkt dat deze effectief bewoond is?! Achteraan op het erf, tussen de kippen en de katten - de koeien zijn gelukkig op stap - staat een tafel met bankjes en een bedkader. De lokale bewoonster heeft een bord aan het hekken hangen waarop staat dat ze vruchtensap verkoopt. Daar willen we wel even van proeven!
De vrouw des huizes spreekt uitsluitend Montenegrijns. Met gebarentaal maken we duidelijk wat we willen. Ze geeft aan dat we gerust plaats mogen nemen en even later komt ze terug met drie grote glazen vruchtensap en komt ons gezelschap houden. Onder een donkere hemel trachten we over koetjes en kalfjes te communiceren. We denken elkaar te begrijpen en lachen.
Ik begreep dat het volgens haar niet zou regenen en ze had gelijk!
Na een wandeling van meer dan zes uren komen we droog, moe maar heel erg voldaan terug bij de wagen aan. Hiking Mrtvica canyon - the sequal was een kaskraker!

Geschreven door TrueHikers