Om 6u15 gaat de wekker af. OMG wat doen wij onszelf toch aan?! Zelfs op werkdagen sta ik niet zo vroeg op...
Nu, als we om 8u voor het hotel waar ze ons komen oppikken klaar willen staan, moet het wel.
Twee dames en een heer hebben toch wat tijd nodig voor het ochtendritueel ( de dames dan toch ;-) ) (vraag maar eens aan Rudi... hahaha).
Ruim op tijd staan we, gekuist en gekamd en met een volle buik, op de afgesproken plaats.
We gaan naar The Green Canyon. Dit hadden we bij onze Turkse vriend Angelo geboekt, weet je nog?
Terwijl we staan te wachten, slentert nog een ander koppel onze richting uit. Ook zij hebben voor vandaag deze uitstap gepland.
Gauw komt er een busje aangereden. 'Diving?' vraagt de chauffeur. Neen, wij niet.
Even later komt nog een busje aangereden. 'Green Canyon?' 'Yes!' 'Wait!' zegt de chauffeur, 'we come back, two minutes, bring bigger bus.'
Ok dan, we wachten nog even.
Enkele minuten later stopt dezelfde bus bij ons, nu bijna volgeladen met mensen. Wij met ons drietjes mogen mee. Het ander koppel moet nog even wachten. Ze zullen straks opgepikt worden door een andere bus. Vreemd....maar onze tocht is al begonnen!
Als we zo'n half uur gereden hebben, stopt de bus aan een tankstation.
Iedereen mag uitstappen.
Iemand leidt ons naar de zijkant van het terrein waar allemaal open jeeps staan te wachten.
Wij mogen instappen in een oranje jeep die bij ons zeker geen groene kaart meer zou krijgen...
Ik vind het toch een beetje raar. Op elke jeep hangt een grote 'jeep-safari' sticker.
Ik vraag onze chauffeur 'this Green Canyon?' met de nodige handgebaren en bijpassende mimiek want veel meer dan Turks en 'yes' en 'thank you' verstaan die mannen niet.
'Yes, yes! Green Canyon, jeep safari, swimming, yes! Ali Babaaa!'
Ok, dan zullen we er maar op vertrouwen dan. Wellicht worden we per jeep naar de boot gevoerd....denken we...
Met veel getoeter vertrekt de kolonne jeeps, volgeladen met lachende toeristen, in de richting hinterland Side.
We zijn nog maar pas aan het rijden als onze chauffeur met de waterspelletjes begint.
Dat is het leuke aan een tochtje in deze jeeps. Iedereen brengt een fles water of een waterspuit mee om de passagiers van een andere jeeps nat te spuiten.
Naast lachende mensen nu ook gillende mensen!
Het wordt een kat en muis spelletje : de jeeps trachten elkaar voorbij te rijden zodat de inzittenden hun voorraad water over hun tripgenoten kunnen kieperen.
Dolle pret! Dat verzeker ik je!
Plots gaan de jeeps off road. De gek die onze jeep bestuurt, zet de opzwepende muziek wat luider en zegt - in gebrabbel en gebarentaal- dat we ons goed moeten vasthouden. Hij draait van de kolonne weg, roept 'JEEP SAFARIIIIII!' en rijdt met volle snelheid een stijle berghelling af...WIEHAAAA! Het lijkt wel een dolle rit op een pretparkattractie!
Als we nog enkele van die gekke manoeuvres hebben overleefd, rijdt hij weer braaf in het gelid om even verder aan de kant te gaan staan.
Er staan ons twee mannen op te wachten. Ze lopen de jeeps af en vragen aan ons : 'Green Canyon?'
'Yes, Green Canyon'.
Ze lopen naar een wagen die daar geparkeerd staat en er wordt druk gebeld.
Zie je wel dat er iets niet klopt?!
We moeten uitstappen, wij alleen, en worden gevraagd mee te komen.
'Driver made mistake.'
Duh!
'You wait here. Bus will come for Green Canyon. Sprechen Sie Deutsch? No? Wait with this man. He speak English, Deutsch, many language.'
De jeeps rijden weg en daar staan we dan. Van 'many language' is geen sprake.
Enkele minuten later mogen we instappen. De man zal ons ergens anders brengen waar we zullen worden opgepikt.
Bij een controlepost houden we halt. De man doet een heel verhaal bij de ambtenaren en vraagt ons uit te stappen.
Over een paar minuten zullen we opgepikt worden om bij de juiste excursie te geraken.
Daar staan we dan, alleen, bij twee mannen in uniform die geen woord in een andere taal kennen.
We lijken wel een bezienswaardigheid!
Als je er goed over nadenkt, is het gemakkelijk voor Turken met kwade bedoelingen om enkele domme toeristen van een groep af te zonderen en...
Niet goed over nadenken! Niet aan denken!
Eindelijk komt daar onze (volgende) bus. Gelukkig spreekt deze man wel Engels.
Gelukkig wordt goed bijgehouden wie door wie waarnaartoe moet worden gebracht zodat ze, bij vergissingen, snel kunnen ingrijpen.
Zo komen wij toch nog, relatief tijdig en met een minimum aan geërgerde gezichten, aan bij de boten die ons door the Green Canyon zullen varen.
The Green Canyon is eigenlijk niet meer dan een enorm stuwmeer. In de jaren 70-80 werd hier een stuwdam gebouwd om de kracht van het water dat uit de bergen komt, om te zetten in elektriciteit. Anders dan andere stuwmeren is de omgeving ervan. Ooit was dit een rivier waarvan de bodem nu op 160m diepte ligt.
Dode boomtoppen zijn overblijfselen van het groen aan de rand van de rivier.
We maken een boottocht door de vallei. De natuur is zowel ruw als prachtig. Het stemgeluid van onze gids is als een echo tussen de bergflanken.
Het is zalig varen op dit kalme water. Niets doet je eraan denken dat dit slechts een stuwmeer is.
Als we terug zijn, wordt ons gevraagd terug in te stappen op de bus.
Daar zien we het koppel terug dat deze morgen ook bij ons hotel stond te wachten. Zij waren niet bij een verkeerde excusie terecht gekomen maar hadden op drie verschillende bussen gezeten om tot daar te geraken. Er schortte toch iets aan de organisatie...
Per bus werden we naar een gebouw gevoerd waar ons middageten geserveerd zal worden. Het ligt wat lager langs de rivier waar het beter is om te zwemmen.
Na de kip of vis of vleesballen - hangt ervan af wat je koos deze morgen - mogen we een frisse duik in de rivier nemen. Zaaaaalig,,deze verfrissing.
Een half uur later al worden we terug aan tafel gevraagd voor een heerlijk stuk zongerijpte watermeloen.
Als alle drankjes zijn afgerekend, keren we terug naar het hotel.
Ook de terugrit is getekend door de onkunde van de organisator. Ik zal er maar niet dieper op in gaan...
Al bij al hadden we een leuke, spannende dag. De oorspronkelijke uitstap was veel te duur voor hetgeen we in ruil kregen, maar het avontuur dat we er ongewild bijkregen, maakte dit ruimschoots goed!

Geschreven door TrueHikers