Een familielid van Anri bezit een zeilboot die ligt in de haven van Zadar, en samen met nog zes andere B&B gasten kregen we de kans om mee te varen naar de Kornati.
We maakten deze excursie al twee maal op een overvolle toeristenboot dus grepen we deze kans met beide handen.
Het wordt altijd net dat ietsje meer als je iemand kent die iemand kent...

De boot wordt geladen met etenswaren - straks worden ontbijt en lunch aan boord geserveerd - en rugzakken vol zwem- en fotogerief.
Tijdens het eind varen tot de ingang van het park geeft Anri wat uitleg op de kaart en toont welke route we zullen bevaren en waar we gaan zwemmen.
Zo leren we dat de Kornati een eilandengroep is die heel centraal in de Adriatische zee voor Kroatië ligt, ongeveer 15 nautische mijlen verwijderd van Zadar. De groep bestaat uit 89 eilanden, 88 'kleine' eilanden en 1 groot. Ze zijn allemaal eigendom van privé personen maar de eilandengroep werd beschermd en uitgeroepen tot Nationaal park.
Door deze beslissing kunnen de eigenaars niets met hun eigendom aanvangen. Er mag niet (meer) op gebouwd worden en verkopen kan ook niet.

Benedendeks wordt de tafel gedekt voor ontbijt. Om zoveel mogelijk tijd in het park te kunnen spenderen, eten we op weg ernaartoe.
Als de buikjes gevuld zijn, zijn we een aardig eindje gevorderd en varen we al tussen de eilanden.
Lang geleden werden deze eilanden gebruikt door boeren die er hun schapen lieten grazen. Langs de flanken zie je nog de kilometerslange muurtjes die de verschillende percelen af bakenden.
De eilandengroep heeft zijn eigen vuurtoren met bijhorende woning. De vuurtorenwachter woont er het hele jaar door. Enkel tijdens de zomermaanden komen zijn vrouw en kinderen hem vergezellen. Dit beroep is niet geschikt voor wie niet met eenzaamheid overweg kan!
Op een ander eiland zien we immense stenen kruisen plat tegen de flank. Het zouden er twaalf moeten zijn ter nagedachtenis van de twaalf jonge brandweerlui die er een tiental jaar geleden omkwamen tijdens een mysterieuze brand. Een dertiende brandweerman heeft het drama overleefd maar is heel zwaar verbrand. Hij zou zich niets meer kunnen herinneren van wat er is gebeurd. Hier hangt duidelijk een reukje aan...

Het anker wordt uitgeworpen. Tijd voor een frisse duik in de Adriatische zee! De temperatuur van het water is heerlijk! Duikbrillen en snorkels worden opgezet want wat er onder water gebeurt, is prachtig om te zien.
We zwemmen in een baai van het eiland Otok Levrnaka tussen een school vissen die helemaal uit de bol gaan als Anri brood tussen ons in het water gooit.
Wat een geluk dat mijn fototoestel waterdicht is. Zo krijgen ook jullie deze unieke beelden te zien.

De kapitein licht het anker en we varen door naar Otok Kornat waar we even aan wal gaan.
Hier zijn resten terug te vinden van een oud-Romeinse nederzetting. Er staat een kleine kerk - The church of Our Lady of Tarac - waar iedereen de klokken eens mag luiden.
Anri neemt ons mee naar de top van dit eiland. Ja, we gaan nog maar eens de hoogte in! Maar zeg nu zelf! Vanaf waar krijg je het meeste moois te zien?!
Op de top staat een ruïne van het Venetiaans fort Tureta dat, net zoals het fort op het eiland Uglijan dat we eerder bezochten, gebouwd werd om Turken op oorlogspad te spotten. En vanaf daar genieten we weer van een geweldig zicht!

We worden opgepikt om nog een eindje door te varen tot bij een kleine inham waar we aan boord een heerlijk frisse, lichte lunch aangeboden krijgen. Na het gezellig onderonsje is er nog tijd om te zwemmen of om heerlijk te luieren op het dek in het zonnetje. Zalig rustig is het hier! Je zou zo in slaap dommelen!

Tijd om terug te varen!
Het wordt een woelige rit want de wind is intussen aangewakkerd tot een kracht van 6 Bft!
De golven beuken in tegen de boeg van het schip en wie vooraan op het dek zit, krijgt regelmatig een douche van zeewater over zich heen.
Ik merk dat de schipper de lijnen voorbereidt om straks het zeil te hijsen. OMG! We gaan zeilen!
Zodra de boot in positie is en we recht tegenover de uitgang van het park komen te varen, gaat alle materiaal benedendeks, klimt iedereen naar bakboordzijde en wordt het zeil gehesen. Onmiddellijk voel je de kracht van de wind in het zeil! De boot komt schuin te liggen met stuurbootzijde rakend aan het water.
Dat we dit kunnen meemaken! We gaan volle kracht vooruit! Hou je goed vast!

Zoals we verwachtten, kregen we net dat ietsje meer!

Geschreven door TrueHikers