Op zo'n 1150m boven de zeespiegel ligt Ribeiro Frio, het Nationaal Park van Madeira. Het is DE plaats om endemische soorten van Madeiriaanse fauna en flora te ontdekken. Je kan er korte maar prachtige wandelingen maken.
Als we bij de parking aankomen, zien we al een massa toeristenbussen en taxi's staan, samen met wat lijkt al een miljoen auto's.
Neen, daar hebben we echt geen zin in. Een natuurwandeling maken 'en masse' is niet voor ons. De polonaise doen we wel op een ander feest.

Als alternatief rijden we verder naar Achada do Teixeira. Onze wens was om deze reis de PR1 te wandelen. We vrezen echter dat het er niet meer van zal komen.
In plaats kiezen we voor de korte wandeling vanaf Achada do Teixeira naar Pico Ruivo, het hoogste punt van Madeira.
Maar ook daar kun je al over de koppen lopen.

Er zit niets anders op dan terug af te dalen. Kan ook niet anders als je op het hoogste punt zit natuurlijk...
Omdat we boven de kans niet kregen om veilig een nieuwe bestemming in te geven, stoppen we halfweg op een klein plateau waar je blijkbaar kan vertrekken naar een Miradauro.
Naast de PR routes, telt Madeira ook ontelbare andere wandelwegen zoals deze waar we nu zijn aangeland en omdat we stijf zijn van het autozitten, lijkt het ons wel leuk om hier een toertje te doen en de benen even te strekken.
De Miradouro bereiken blijkt voor Rudi niet evident met zijn hoogtevrees (jazeker, hij heeft al vele grenzen verlegd tijdens onze reizen) dus wandelen we langs het pad naar beneden. Daardoor kan ik jullie nu trakteren op enkele foto's van schattige kleine bloempjes die ik nog nergens anders zag. Met plezier gedaan wi!
Rudi spot er zelfs twee met elkaar discussiërende Madeiragoudhaantjes! waarvan er één graag eventjes voor hem wil poseren.
Het is heerlijk koel en zalig stil langs de wandelweg. We lopen ook even door de wolken! Aangenaam vochtig maar nefast voor mijn krullen die poef! ontploffen en veranderen in frisee...

De wandeling blijkt niet zo lang. We hebben nu ook een vierde bestemming nodig.
We zijn in de buurt van Garajau waar ons eerste Madeiriaans avontuur begon en willen eigenlijk graag wel eens zien hoe de omgeving er tegenwoordig uitziet.
De buurt blijkt mooi opgewaardeerd en we genieten bij een tas koffie en een pastel de nata XL van onze herinneringen van 23 jaar geleden.

Geschreven door TrueHikers