Weet je, Madeira is van vulkanische oorsprong. Zo'n 20 miljoen jaar geleden verscheen de vulkaan 'Madeira' boven de zeespiegel als gevolg van uitbarstingen van de diepzeebodem.
Door de continentale drift, ligt de 'hot spot' die aanleiding gaf tot het ontstaan van deze vulkaan, al lang niet meer onder Madeira.
De laatste uitbarstingen waren zo'n 1000 jaar geleden. Er is sindsdien gelukkig geen vulkanische activiteit meer.

Met razende kracht hebben bergstromen diepe kloven in de vulkaan uitgehouwen en ook de branding van de Atlantische Oceaan vreet aan het eiland. Dat maakt van Madeira eigenlijk een vulkanische ruïne, vermomd als groen, bloemrijk eiland vol diepe kloven, hoge kliffen en uitgestrekte valleien, dankzij het subtropische klimaat, de regenbuien, een groot netwerk van levadas en de vruchtbare vulkaangrond.
Eén uitzondering is het schiereiland Ponto de Sao Lourenço waar we gisteren gingen hiken.
De verschillende stranden van Madeira zijn een mix van natuurlijke zwarte zandstranden (van vulkanische oorsprong), kunstmatig aangelegde gele zandstranden en kiezelstranden.

Na de 'kietebieter' van gisteren en met de 'kietebieter' van morgen in ons achterhoofd, houden we het beter rustig vandaag.
We zijn tenslotte al een tijdje de 3x7 gepasseerd!
We kiezen voor een wandeling langs de kustlijn richting praia Formosa, een 2 km lang natuurlijk zwart zand- en kiezelstrand.
Onderweg ernaartoe kan ik mijn mooie verzameling foto's van prachtige bloemen aardig aanvullen.
Halfweg onze tocht nemen we een pauze en een Coral - een plaatselijk gebrouwen biertje - op een terras van één van de vele gezellige strandbars en -restaurants met zicht op São Martinho.

Tot 1999 was het onmogelijk om vanuit Funchal langs de waterlijn tot bij paia Formosa te komen. Omdat de omweg zo groot was, besloot men door de rots te graven en de Túnel das Poças do Gomes te bouwen. De tunnel is mooi verlicht en in het midden is een opening met zicht op de Oceaan die zich daar steeds weer te pletter stort op de rotsen beneden.

Voorbij de tunnel komen we aan bij Formosa. Het blijft vreemd om te zien, zo'n zwart zandstrand.
Ook het kiezelstrand heeft iets speciaals. Wanneer het wassende water zich over de keien terugtrekt, gaat dit gepaard met het geluid van krakende donderslagen, gevolgd door gerommel in de verte.
Dit zou wel eens een goed idee zijn voor een rustgevend ASMR-geluid om in slaap te vallen.

(ASMR: is kort voor ‘autonomous sensory meridian response’. Ben jij bij de 20% mensen die gevoelig zijn voor ASMR, dan krijg je een fijn gevoel van bepaalde geluiden, beelden of aanrakingen. Dat kan de regen zijn die op het dak tikt, bijvoorbeeld, potlood op papier, of iemand die je haren kamt. Wie gevoelig is voor ASMR prikkels krijgt tintelingen op zijn hoofd of rug, of wordt heel erg rustig en ontspannen. Sommigen vallen er zelfs makkelijker van in slaap.)

Geschreven door TrueHikers