Vroeg uit de veren! We varen naar Dugi Otok!
We voorzien ontbijt voor onderweg maar Griet wil absoluut niet dat we met een lege maag vertrekken! Als ze ons een stukje cake met geroosterde appeltjes voor zet, laten we dat zeker niet aan ons voorbij gaan.

Al om 7u30 schuiven we aan bij de aanlegsteiger van de ferry! We zijn lang niet alleen. Menig mensen willen naar het eiland oversteken.
Het laden van de ferry gaat vlot en stipt om 8u gooien ze de trossen los.
Er wacht ons anderhalf uur varen.

Eens we terug aan wal zijn, rijden we onmiddellijk naar links naar het nationaal park pirode Telascica. Rudi heeft er een mooie wandeling uitgestippeld die ons tot boven op de kliffen zou moeten brengen.
Onze eerste halte is het viewpoint Grpascak. Op deze locatie staat een ruïne van een fort en vanaf daar gaan we te voet de afdaling inzetten tot aan het meer Jezero Mir om daar de echte wandeling te starten. Maar dat was buiten de Kroaten gerekend die de hele site aan het afbreken zijn en alles volledig hebben afgezet.
Plan B dan maar. Er is nog parkeergelegenheid dichter bij het meer.

Rond het meer werd een mooie wandelweg aangelegd. Op regelmatige plaatsen staan borden waarop interessante informatie over de streek te lezen is! Bijvoorbeeld : de Dalmatische ezel is een beschermde diersoort en als hij ontspannen is, legt het dier zijn oortjes plat tegen zijn kop. Ik kon er zelfs een foto van nemen (zie fotoreportage).

Het plan is om, vanaf de kop van het meer, af te wijken van deze wandelweg. Omdat we nog niet weten welk terrein te verwachten, palmen we een plaatsje bij het water in voor de lunch. Herman mag even los en geniet mee van de rust en de koelte.

Op de kop treffen we een zone aan vol Inukshuks (stenen sculpturen). Volgens het ene verhaal werden deze steenmannetjes gemaakt door reizigers om zo de weg terug te vinden. Volgens een ander verhaal hebben ze de mythische betekenis van ‘beschermer van de ziel’ van de overledenen.
Hier wijken we af van de standaard wandeling en gaan op het karst. Je ziet er duidelijk het uitgesproken effect van wind en golven die met grote kracht inbeuken op de kalkstenen rotsformaties. Erosie schuurt er over lange tijd diepe spleten in.

Onze wandeling zal ons naar de andere kant van het eiland brengen. Vanaf die kant zullen we enkele eilanden van het park Kornati kunnen zien. Onderweg passeren we een klein zandstrand. Plezierbootjes gooien het anker uit in de kleine baai en de passagiers worden met rubberbootjes tot aan het strand gebracht om er te zonnen.
Vroeger werden op het eiland velden bewerkt. We vinden de resten van één van de stenen huisjes die door de boeren werden gebruikt als slaapplaats of als beschutting tijdens een storm.

Op slechts een afstand van anderhalve km van de Inukshuks bereiken we de andere kant van het eiland. We zijn hier helemaal alleen. Het kabbelende water is zo helder en lijkt ons uit te nodigen voor een frisse duik. De verleiding is groot maar we zijn hier niet op voorzien. Helaas!

De weg terug wordt een wandeling tot helemaal boven (of wat had je gedacht) langs de kliffen van Dugi Otok. Hoewel de wandeling niet heel erg zwaar is, raden we geen teenslippers aan. De randen van de geërodeerde rotsformaties zijn vlijmscherp!
Ook hier lopen we helemaal alleen. Weinig mensen nemen de moeite om tot boven te klimmen. Er is nochtans een uniek stukje natuur te vinden!

Geschreven door TrueHikers