Toen Rudi mij enkele dagen geleden vroeg of ik het weer zag zitten om te bloggen, stond ik in twijfel.
Vergis je niet. Deze verslagen maken vergt (heel) veel tijd en vaak gebeurt het pas (heel) laat op de avond, of zelfs 's nachts.
Elk jaar denk ik dat deze keer de laatste keer is geweest, maar...
Bloggen is als sporten. Mijn mentor zei mij ooit : de langste weg is deze van je zetel naar de voordeur. De start is het moeilijkste.
Pindatten is net zoiets.
Maar ik ben gestart en nu ben ik niet meer te stoppen.
Ik hoop dat ik jullie kan laten meegenieten van onze reis en wie weet, zorgen mijn verhaal en Rudi's foto's voor inspiratie!
Want Kroatië is een bezoek meer dan waard!

Toen we onze reisbestemming voor 2019 zochten, keken we overal elders dan richting Kroatië.
We kwamen hier tenslotte al 5 keer.
Wordt het Portugal? Italië? (eindelijk eens) Frankrijk? De Malediven? Madeira? Tenerife?
Het was als kijken en niets zien.
Uiteindelijk gaven we aan elkaar toe dat we toch nog een (laatste?) keer naar ons geliefde Kroatië wilden.
De natuur en cultuur zijn hier dan ook overweldigend mooi.
Voila, de kogel was door de kerk.
Griet en Anri van B&B Kuca Bajlo in Arbanasi bij Zadar hadden nog een bedje vrij voor ons.
De ligging is een ideale uitvalsbasis voor al onze uitstappen!

Om 8u20, 10 minuutjes vroeger dan 'ten laatste' - Rudi mag content zijn - vertrekken we richting Charleroi.
Omdat er net voor Anderlecht een zwaar ongeval is gebeurd en de rijweg er volledig is afgesloten, leidt de gps ons langs de E403 en de E42.
Op het ogenblik dat we de grens met Wallonië bereiken, begint het te regenen.
Het lijkt alsof we Nord Pas de Calais binnenrijden op weg naar les Chtis!
We hebben absoluut niets tegen Walen of Wallonië maar geef toe! Je waant je in the Wastelands!
Onze Waalse landgenoten moeten dringend budget voorzien voor wegenwerken!
Het voordeel wel van deze route is weinig verkeer en we bereiken vlot de luchthaven.
Na een broodje met koffie en een bezoekje aan de Tax-free geraken we bij gate 22 waarlangs we straks het vliegtuig op mogen.
Rudi heeft nog even tijd voor zijn dagelijkse lessen Frans en Spaans - als voorbereiding voor zijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella volgend jaar (nu weet je de inhoud van de Pindat 2020 al) - en perfect op tijd mogen we boarden en perfect op tijd stijgen we op richting Hrvatska.
Zonder incidenten landen we een kleine 2 uur later op Kroatische bodem.
Nog eerst onze huurwagen oppikken - het is een Seat Leon geworden - en dan op naar Griet en Anri.
Het is een blij weerzien. Hier word je altijd hartelijk welkom geheten en nu we elkaar wat beter kennen, wordt ook wat uitgebreider naar het familieleven heen en weer gevraagd.
Uiteraard is ze ook benieuwde naar onze planning want Griet is altijd bereid om haar eigen kennis te delen of om kennis op te doen (om later aan andere gasten door te geven).
Tijdens ons gekeuvel serveert ze lekkere vegetarische hapjes en zet Anri ons een frisse Karlovaçko voor.
De weetjes zijn gekend, de inhoud van de valiezen opgeborgen, tijd voor een stapje in de wereld van Zadar.
Wij gaan een lekker hapje eten en genieten van onze eerste avond in ons geliefde Kroatië!

Geschreven door TrueHikers