Ergens ver weg, diep in dromenland, zijn we op bezoek bij een vriendin die eigenlijk kapster maar plots traiteur geworden is, waar we een glas van de heerlijkste rode wijn ooit drinken terwijl ik net te weten zou komen waar ‘beer’ vandaan komt als de bel gaat die mij terug brengt naar de echte wereld...4u! Tijd om op te staan om dan naar Montenegro te gaan!
De valiezen zijn zo goed als volledig gepakt. Nog wat toiletgrief erbij, dichtritsen en naar beneden, die handel!
Na een kort ontbijt start fase 1 van onze trip: met de trein naar Brugge.
Wellicht heeft de zomerperiode ermee te maken maar er zit bitter weinig volk op de 05’39. Ideaal! Onze zware valiezen hoeven dan niet op het bagagerek!
14 minuten later komen we aan in Brugge waar fase 2 van start zal gaan.
Net buiten het station bevindt zich de stopplaats van (onder andere) busmaatschappij Flibco die ons voor een spotprijs vlot naar Charleroi brengt. Het is 08u35.
Vanuit Charleroi vertrekt straks rond 12u55 - tussen 2 stakingsbeurten in - een vliegtuig van Ryanair met ons drietjes als passagier naar Podgorica, hoofdstad van Montenegro. Voor fase 3 is het dus nog even geduld oefenen. Het was een bewuste keuze om zonder stress de luchthaven te bereiken. Daar hebben we wel een uurtje extra wachttijd voor over. Ik heb een nieuwe Flair en de nieuwste thriller van Karin Slaughter om de tijd te doden, Margo verbruikt nog vlug die MB’s die ze straks toch niet kan verbruiken en Rudi? Ja, die doet een beetje vanalles eigenlijk.
Met een half uur vertraging zijn we dan eindelijk ‘air born’. De vlucht verloopt vlot en een zitje aan de nooduitgang geeft ons dat fel gegeerde extra beetje beenruimte.
Onderweg heeft de piloot een tiental minuten ingehaald en om 15u40 zetten we voor het eerst voet op montenegriaanse (is dat eigenlijk een woord?) bodem!
Vanuit het raampje zien we een bewolkte, onweerachtige hemel. Maar de hitte valt op ons bij het verlaten van het vliegtuig. Het is 31°C. Alstublieft!
Zodra we onze bagage van de rolband hebben geplukt, schieten we ons als eerste naar het loket van Sixt die, als het goed geregeld is, een auto voor ons klaar heeft staan.
Een grijze Fiat 500, vers van de pers en van de carwash, zal ons de komende 11 dagen, hopelijk zonder problemen, brengen naar Montenegro’s mooiste plekjes. Maar...No worries! Full insurance!
Onze eerste rit en meteen ook fase 4, brengt ons naar onze tijdelijke thuis in Kotor! Van autosnelwegen hebben ze hier duidelijk nog niet gehoord. Het verkeer is druk en ze rijden gelijk nen zot! Het is 19u30 als we oprijden bij Terrace View Home waar we een appartement met view from the terrace huren.
Laat de pret beginnen!

Geschreven door TrueHikers