Het is veel te vroeg als de wekker afloopt. Gisterenavond was het al laat toen we terug waren en ik wou jullie nog voorzien van lectuur voor vandaag.
Nochtans wordt het geen gemakkelijke dag. We gaan kanoën!

Om kwart voor negen vertrekken we met vier wagens, volgeladen met amateur kanoërs, richting Kastel Zegarski. 16 gasten, vergezeld van Griet en Marin, zijn zo gek om de rivier Zrmanja het hoofd te bieden.
Wij nemen Eline en Thomas met ons mee in de auto. Zij zijn net gisteren aangekomen in Kuca Bajlo. Een leuk, jong koppeltje. Antwerpenaren, maar toch aangenaam gezelschap ;-)

Na een uurtje rijden komen we bij het startpunt aan. Onze groep van 18 zal samen met een groep Duitseres de Zrmanja afvaren onder begeleiding van Marcko en Fran, twee Kroaten die nogal wat ervaring hebben op deze soms wilde rivier.
Eerst les. Er wordt ons wat uitleg gegeven over het materiaal en de manier waarop de kano be- en gestuurd moet worden.
Wanneer iedereen voorzien is van reddingsvest en helm, gaan we per twee te water. Aagje wil samen met Margo dus kunnen Rudi en ik ook samen in de boot. Rudi wordt kapitein. Volgens onze lesgever is de kapitein verantwoordelijk voor het sturen van de boot. Kapseizen we, dan is dat de schuld van de kapitein. Laat Rudi maar kapitein zijn!

De groep is nog maar pas onderweg en het gaat al voor de eerste keer mis. De synchronisatie van het peddelen tussen kapiteinen en matrozen loopt nog niet helemaal vlot. Bootjes draaien, botsen, drijven af,...je kent het verschijnsel wel?
Na enige oefening lukt het toch redelijk voor iedereen om met de drie neuzen in de goede richting te blijven. Hoewel, sommigen, zoals Margo en Aagje die zichzelf al 'team pirouette' noemen, blijven maar rondjes draaien.

12 km kunnen we langs de Zrmanja peddelen. Het is een prachtig zicht! Er wordt gezegd dat deze bergkloof de Grand Canyon van Europa zou zijn. Het zicht van bovenaf moet spectaculair zijn!
Langs de eerste 10 km zijn tamelijk wat watervalletjes die me met succes overwinnen. Er is er ook eentje bij van toch een 10-tal meter hoog maar gelukkig moeten we hier niet al varend af. Wij klimmen langs de rotswand naar omlaag terwijl Marcko en Fran de kano's via de waterval naar beneden gooien.
Nu begrijpen we waarom we stevig schoeisel aan moesten!
Op een bepaald moment komt ook Bora weer aan zetten. Het wordt een hevig gevecht om de kano recht te houden en om vooruit te geraken. Dit is geen klein briesje! Geen wonder dat gisteren de afvaart geannuleerd werd! Je wordt bijna de stroom weer op geblazen!

Na ongeveer 10km komen we aan een 3,5m hoge waterval. Wie kapitein is en het aandurft, mag er zelf langs naar beneden. Het is, zegt Fran, het eindexamen. Margo en Rudi zijn kapitein EN ze durven het aan. Na extra instructies is het zo ver.
Vol adrenaline varen ze hun boot in de juiste richting en daar gaan ze dan!
Cool!
Na felicitaties van de leiding varen we de rivier verder af tot het punt waar we de bootjes definitief op het droge leggen.
In het Zrmanja restaurant krijgen we een stevig maaltijd voorgezet om de verbruikte energie weer aan te vullen. Met z'n allen genieten we na over het avontuur van vandaag.

Geschreven door TrueHikers