Bij het opkomen van de zon in Gozd Martuljek, gozd is trouwens het Sloveens voor bos, 7 km gaan joggen. Zalig ontspannend zo alleen rennen door het bos. Na een frisse douche de dames gewekt en samen het ontbijtbuffet gaan leegplunderen. Een rijk gevulde ontbijttafel trouwens. Onze hotelkeuze is A+++

Onze hiking gear is samengesteld (nog basic vandaag want we gaan nog niet te zot beginnen) en we trekken naar Martuljški Slapovi, de watervallen hier in de buurt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik, om dit te kunnen typen, letter per letter van deze naam heb moeten spieken hahaha.

Het is een praaaachtige dag! Ideaal weer voor deze stevige wandeling richting Spodnji en Zgornji, de twee watervallen van Martuljek.
We kunnen te voet van bij het hotel vertrekken. Het pad begint op slechts een paar honderd meter van hier.
Zodra we het bos ingaan, worden we met onze neus op de feiten gedrukt. Stijl omhoog! Tja, dat hadden we kunnen weten. We moeten naar een hoogteverschil van 400m over een afstand van 4 km.

Rudi neemt het voortouw en klimt gezwind naar boven. De kuur die hij het afgelopen jaar heeft gevolgd, werpt duidelijk zijn vruchten af!
Ik daarentegen, met een conditieniveau VER onder nul, heb het toch wat lastiger. Ik kan gelukkig af en toe even halt houden "om op Margo te wachten".
Om de eerste waterval, Spodnji, te kunnen zien, moeten we van het pad afwijken. Al wat we klommen - zo heb ik toch de indruk - moeten we nu weer omlaag (en straks nog een keer omhoog ook pfff). Bij de waterval aangekomen, zijn alle inspanningen op slag verdwenen. Wat is de natuur toch mooi!

Ok, we gaan verder richting Zgornji. Het klimmen en dalen wordt er niet makkelijker op. Integendeel! Om bij Zgornji te geraken, moeten we een hachelijk pad afdalen. Niet voor niets meldt een bord dat we op eigen risico verder gaan. We helpen elkaar veilig over te steken en worden weer beloond met natuurschoon.
Deze waterval is spectaculair. Ze valt over een hoogte van 130m.
Rudi durft het aan om naar een hoger gelegen plateau te klimmen en zo nog dichter bij de waterval te komen. Margo en ik blijven braaf waar we zijn.
Op een foto van Zgornji zie je Rudi op dat plateau staan (goed kijken). Zo kun je zien hoe groots dit alles wel is.
Hier heeft hij zijn hoogtevrees toch wat voor moeten overwinnen!

We keren terug. Eerst weer omhoog tot aan het pad en dan all the way terug naar beneden. Dat is minder belastend voor de ademhaling maar de been- en bilspieren worden des te meer op de proef gesteld!

Op de terugweg komen we bij een Brunarica. Dit is een blokhut waar enkele lokale gerechten klaargemaakt worden op houtvuur. Even op krachten komen met voor de één een gerookte worst en voor de ander een stoofpotje met kip. MMMM lekker!

Na onze maaltijd gaan we verder naar beneden en we sluiten dit avontuur af met het vinden van een geocache.
Even erbij vertellen dat we bijhouden wie hoeveel schatten gevonden heeft. Er is geld mee te verdienen...

Ons doel van vandaag hebben we bereikt.
Dat pintje op het terras hebben we echt wel verdiend ;-)

Geschreven door TrueHikers