Mooi op tijd vind de wekker vanmorgen weer hier hoog in de Siera Nevada de Santa Marta. Alles was voorbereid zodat we om 06.00 uur aan de ochtendwandeling konden beginnen. Bij onze gids Danilson hadden we al dagen gezeurd om de toekan. Die hadden we nog niet gezien en alle aandacht was er dan ook op gericht om die te vinden. De eerste wandeling was relatief vlak, de hoogteverschillen waren beperkt, maar, de bovenbenen gaven wel aan dat er voldoende hoogteverschillen overbrugd waren in de afgelopen weken. We liepen door tot het ontbijt om 7.30 uur. Fotograferen was opnieuw lastig. Zeker in het bos was er zeer weinig licht. De isowaarden liepen dan ook stevig op (Soms tot 6400) terwijl er ook heel vaak overbelicht moest worden om de vogel nog zichtbaar op de foto te krijgen. Niet ideaal, maar het was niet anders. Waar het vroeg in de morgen nog fris was liepen de temperaturen na het ontbijt snel op. Zelfs op deze hoogte. Na het ontbijt stonden beide 4x4’s gereed voor de tweede tour van de dag.
Met beide auto’s hobbelden we de weg weer af waarlangs we ook naar de lodge toe waren gekomen. Danilson hing uit het raam om te luisteren naar vogelgeluiden en speciaal naar de toekan. We hoorden ze, maar we zagen geen toekan. Helaas.

Met een kop koffie fotografeerden we er lustig op los bij het Mountain house. Daar waren bloemen ingezaaid voor een veranda en er waren een heleboel feeders geplaatst. De kolibries vlogen af en aan. Sommigen zoemden als hommels over de veranda. We zagen er zelfs een hele kleine endemische. De naam ben ik al lang weer vergeten. Maar hij staat ergens op een van de foto’s.

We verblijven vandaag ook nog bij de ElDorado Lodge, onderdeel van het ElDorado Nature Reserve, een reservaat waar o.a. veel voor vogels is gedaan.het reservaat ligt op een hoogte van ongeveer 1500 tot 2500 meter hoogte. In de verte zien we de besneeuwde pieken van ruim 5200 meter hoog. We slapen in eenvoudige (ook wel enigszins versleten) kamers in houten gebouwtjes. Inmiddels is er weer warm water en een aantal lampen in de kamer brandt ook. Beneden ons slapen de gidsen. Het uitzicht op de bergen in de omgeving is mooi en om ons heen groeit het regenwoud tegen de berghellingen. Overal lopen trails, waarvan we er gisteren een hebben gelopen, de búho trail en ook vanmorgen liepen we er een, de quetzal trail.

Om van onze kamer naar het restaurant te lopen moet er even zeer stevig bergop gewandeld worden, een kwartier a 20 minuten over een rotspad. Vaak staat er trouwens ook een tuktuk klaar om naar boven of naar beneden te komen. Bleek vandaag toch heel handig. Het restaurant staat op een bergkam, heeft aan alle zijden een glazen wand met een dak van palmblad, en biedt een schitterend uitzicht. Je kijkt er van de Caribische kustlijn tot de hoogste besneeuwde bergen van de Siera Nevada. Een magnifieke plek om te eten en om zomaar rond te kijken.

Vandaag hadden we onze laatste echte birdingdag. Morgenvroeg vertrekken we om 08.00 uur met de 4x4’s in de richting van Cartagena.

Geschreven door Peters.blog