Sorry dat ik een paar dagen niets meer van me liet horen. Birding blijkt een zware hobby. Haha. Gistermiddag werden we door gids Felipe en chauffeur Carlos van Jardin naar Medellin gereden. Van het gezellige toeristische Jardin naar de heksenketel van Medellin. Dat mocht omschakeling heten. En nu moeten we ons dus weer door een stukje cultuur heen zien te bijten.
In Medellin logeren we in het La Campana hotel boutique. Achter de wat dure naam verschuilde zich een eenvoudig hotel, wel met airco, maar zonder eten of zwembad.

Vandaag begonnen we de dag met een rustig ontbijt. Mocht ook wel eens, want dat gebeurde deze reis nog niet vaak.
Gisteren waren we al druk bezig geweest met voorbereiding van de activiteiten van vandaag. Op de agenda stonden een ‘Free walking Tour Comuna 13’ en een bezoek aan de Botero Plaza en het Museo de Antioquia. Om tijdig bij de start van de walking tour te zijn waren er taxi’s besteld om ons van hotel naar het bakkertje bij het metrostation te brengen waar de tour van start zou gaan met een gids van de organisatie ZippyTours in hun groenblauwe pakken.

Door de taxi bleken we echter bij de foute metro ingang en de foute tour organisatie afgezet te zijn. Dus liepen we zelf maar een kleine Comuna13 tour langs het open riool en achteraf straatjes van Medellin. Het voelde niet onveilig maar fris was het er niet.
Bij de start bleek dat er een flinke groep Engelstalige en een flinke groep Spaanstalige toeristen zich had ingeschreven voor de Comuna13 tour. Wij wilden vooral aan de tour meedoen voor de graffiti.

Door onze wandeltour in Bogota waren we inmiddels gewend aan de snelle commerciële aanpak van de tours en dat was deze keer niet anders. Af en toe hadden we het idee bij een geldgebrek te zijn aangeland. Belangrijkste doel van de tour was een bezoek aan de wijk Comuna13. Comuna13 is de armste wijk van Medellin. Het was de wijk die er eigenlijk helemaal niet hoorde te zijn. Hij was nooit gepland en alle woningen waren in principe illegaal.

Tijdens de wandeling kregen we 8 presentaties van de gids. De eerste drie daarvan waren uiterst interessant. De eerste drie behandelden de geschiedenis van Comuna13. Over de machtsstrijd tussen linkse guerrilla’s, rechtse paramilitairen en de drugskartel, het Medellin kartel van Pablo Escobar en het Cali kartel. Deze machtsstrijd die uiteindelijk natuurlijk ook ging om het grote geld dat werd verdiend met de export van cocaine heeft in Medellin en in heel Colombia veel strijd en ellende gebracht, vermissingen, verdwijningen, gewonden en doden. Nog steeds gaat het bij de cocaine export om miljarden die er verdiend worden.De arme wijk Comuna13 werd de belangrijkste route voor de drugsexport en het geweld bleek grenzenloos.

Het geweld verdween of werd minder toen Pablo Escobar (2006?) werd gedood. De gids noemde hem PE omdat hij niet meer verdiende. (We zijn nog op zoek geweest naar ‘De dood van Pablo Escobar’ een schilderij van Botero) Ook beide aanvoerders van het Cali kartel werden omgebracht. De overheid maakte daarbij schijnbaar ‘handig’ gebruik van de extreem rechtse paramilitairen. De regering opende onderhandelingen met de guerrilla’s en de paramilitairen, bood hen een straf van 10 jaar en kwijtschelding. Het Farc kreeg politieke posities en het werd nog rustiger.

Inmiddels is het in de wijk rustig en veiliger. Er is geïnvesteerd in scholen, kinderopvang, roltrappen etc. De cocateelt en verwerking is verplaats naar Noord, oost en zuidelijk deel van de Amazoneregio. Export gaat via andere routes. Comuna13 bloeit, danst, werkt aan Murals en ontvangt toeristen. Toeristen kunnen daarom ook niet meer naar de Amazone. Maar er wonen ook veel minder Colombianen dan in de Andesregio’s. Dus de gids vond dit een prachtige ontwikkeling.


De murals bleken minder interessant dan de schilderingen in Bogota. En ook het bezoek aan de wijk maakte bij ons niet veel indruk. Het was uiterst toeristisch. Natuurlijk werd de tour besloten met een niet verplichte maar wel sterk geadviseerde tip voor de gids. Maar goed voor de gids dat ie niet alleen zuinige Hollanders in zijn groep had.

Met de taxi lieten we ons vervolgens naar Botero plaza rijden. Een groot heel druk plein met hele grote beelden van Colombia’s grootste en zojuist overleden kunstenaar Botero. We (ik niet) fotografeerden alle beelden en bezochten het Antioquia museum waar beelden en schilderijen van Botero werden getoond. Plein bleek indrukwekkender dan het museum.

We doken daarna met een taxi de files in om na 6 km en anderhalf uur weer aan te komen in ons hotel la Campana.

Geschreven door Peters.blog