Eindelijk niet al te vroeg en opnieuw met Willy vertrokken we vanuit Rio Sucio. Een grote stad op onze weg naar Jardin. Omdat we de onverharde weg naar Jardin hadden ingepland moesten we gebruik maken van een Willy. Zitten daarin is bijna onmogelijk dus het grootste deel van de reis stond ik achter op de instapplank. Mezelf vast houdend aan het bagagerek op het dak. De bagage was gelukkig met het busje rechtstreeks doorgestuurd naar Jardin.

Het landschap was opnieuw geweldig en los van het gehobbel en het stofhappen op de jeep werd er opnieuw uitstekend voor ons gezorgd. In het bos werd een picknick opgezet voor het ontbijt. En halverwege was er een finca waar we konden lunchen. Niet alleen lunchen natuurlijk maar ook weer kijken of we die razendsnelle kolibries nu eindelijk eens vliegend en scherp op de foto konden krijgen. Het keukentje van de finca, grotendeels buiten onder een afdakje zag er wel heel simpel uit met een houtfornuisje, maar de forel met gebakken banaan was fantastisch. De lunches lijken hier in Colombia op een uitgebreid diner. Ik kom dus weer helemaal bij.

Aan het eind van de middag, de meesten van onze groep waren inmiddels helemaal bekaf van het geschud in de jeep, kwamen we aan in Jardin. Moe, bezweet en onder het stof dat knarste tussen de tanden. Maar Jardin schudde ons wakker. Het was wat toeristisch, maar zag er gezellig uit. Heel kleurrijke huizen en een prachtig centraal plein met hele grote kerk voor zulk een klein plaatsje.

Om de enorme lunch van de middag wat te compenseren zochten we een Italiaan met goede pizza’s. En die waren er in overvloed. Daarna, heel laat op de avond, het was al wel 20.00 uur geweest (Haha) vonden we een bakkertje met echt gebak en hele goede koffie op het centrale plein. Net zoals de Colombianen dat doen zaten we onderuit gezakt met onze stoel tegen een muurtje op het centrale plein. Was weer een prachtige dag. In de avond nog even camera’s gereed gemaakt voor de gallitos del rocas die we morgen gaan zien van hele korte afstand, tenminste dat hopen we.

Geschreven door Peters.blog