Van de San Rafael watervallen reden we naar Lago Agrio, een grotere stad, min of meer de Ecuadoriaanse toegang tot de Amazone. Daar wisselden we van bus naar de reisorganisatie die de Amazonedagen organiseerde. We reden nog een dikke twee uuur en kwamen toen aan bij de haven vanwaar we we vertrokken naar de Caiman Lodge in Cuyabeno National Park.
Onderweg werden er zo veel vogels gespot dat we pas na donker aankwamen bij de lodge. Maar de lijst die we nog steeds niet bijhielden, was opnieuw stevig gegroeid. We houden nog steeds het criterium, klein en grijsbruin komt niet op onze lijst, aan. En dat bevalt best goed. Het onderin de struiken turen blijft ook lastig. De concentratie en het enthousiasme van de club waarmee we reizen is verbluffend. En af en toe ook onbegrijpelijk.

De Caiman Lodge heeft 12 kamers, dus opnieuw zijn we bijna de enige gasten. Het was er gelijk stikkend warm en vochtig. Maar ja, dat wisten we van tevoren. Om half zes vanmorgen ging de wekker weer. Bleken we te vroeg te zijn. Onze beurt voor de uitkijktoren was pas een uur later. In de toren zelf zagen we tucans en aracari's. Fotograferen bleek veel te lastig. Vaak waren ze te ver weg. Of de achtergrond was veel te licht of veel te donker. Kortom, het was weer niet te doen.

Na het ontbijt vertrokken we om 9.00 uur voor de wandeltocht. Eerst op zoek naar een paar laarzen van mijn maat die ze warempel ook nog bleken te hebben. Dus daarna bepakt en bezakt per boot naar de trail. Middels de rivier en een schitterend meer gingen we richting trail. De waterstand was enkele meters lager dan normaal. In het meer stonden enorme bomen met gigantische stammen en een hele kleine kroon. Indrukwekkend. Vogels zoeken in een oerwoud bleek verschrikkelijk moeilijk en er kwam geen eind aan de trail. De belangrijkste 'vangsten' van de dag waren een antbird en een blue capped manakin. Maar de wandeling ging door bergop, bergaf en weer de berg op. Op sommige momenten was het vooral strompelen door de modder. De laarzen bleken nuttig. Twee van de medereizigers gingen volledig onderuit en vielen languit in de modder. Maar, dat konden ze er in de rivier natuurlijk weer afwassen. Aan het eind van de trail werd er weinig meer gesproken en het tempo werd verhoogd toen de gids waarschuwde voor heftig weer. Net voor we bij de boot kwamen kwam de regen met bakken uit de lucht. Iedereen was kletsnat voor we bij de ponchos konden en je zag tijdens het varen geen hand voor ogen. Kortom heerlijk zo'n trail. Maar, wel mooi een blue capped mannekin gezien. (Stil zwart vogeltje met een blauwe streep op zijn kop.) Bij terugkomst bij de lodge vlogen de meesten met kleren en al onder de douche om de modder er af te spoelen. Een aantal ging daarna in de natte kleren naar de 'bar'. Drogen zouden de kleren toch niet.

Wonder boven wonder klaarde het weer om 15.00 uur toch op. Het leek zelfs droog te worden. Omdat beschermen tegen de regen weinig zin leek te hebben kwamen de meesten maar op hun slippers naar de boot. Dit keer de grote telelens meegenomen om vanaf de boot te fotograferen, maar daarmee fotograferen lukte absoluut niet. Veel te veel beweging.
We zagen wel hele grappige dieren, de two toed sloth, een massa vogels en als kers op de taart een ontmoeting met twee zoetwaterdolfijnen vlak bij de boot.

Op de tweede oerwouddag hebben we de ochtendwandeling laten schieten. Konden wij mooi op ons gemak vanaf de toren kijken en fotograferen. Dat viel vanaf de toren uitkijkend over de boomtoppen nog niet mee. Het was rustig. Alleen bij de keuken was het drukker. Daar zagen de mensen tijdens de afwas een black mexican agouti en we zagen er verschillende soorten apen. Om drie uur vertrok de boot voor een lange tocht. De tocht bleek inderdaad echt lang. En we zagen ook wel heel erg veel. Vogels van beneden bij de rivier tot bovenin de boomtoppen. Een hele vreemde was de great potoo. Perfect gecamoufleerd op een tak. Toen de zon onder ging zaten we nog steeds in de boot. Terwijl het donker werd zagen de bomen met al hun luchtwortels in de rivier er ook weer heel apart uit.

Geschreven door Peters.blog