Na het ontbijt lag de boot gereed voor vertrek naar Nosy Bemara en onze verwachtingen waren hooggespannen. Eindelijk waren we toe aan het echte werk. We hoopten op hele goede macro fotografie kansen in een echt mooie natuur. Nosy Bemara is een eiland net voor de kust bij Maroansetra. Het hele eiland is inmiddels een reservaat en is bekend om de ongerepte natuur. Er is geen lodge of hotel en je hebt een permit nodig om er te mogen komen. Permits worden maar beperkt afgegeven. Ik had twee camera’s bij me, de 850 met de macro-opstelling met flitser en de 700 met de 24-70 voor de landschappen.

De natuur op het eiland was betoverend mooi. Twee gidsen probeerden ons te wijzen wat we konden fotograferen, maar het zelf zoeken is uiteindelijk natuurlijk veel leuker. Het eerste dat we tegen kwamen was een bladstaartgekko. Uiteindelijk zagen we er een aantal van. Ze zitten tegen de stam en zijn heel lastig te vinden. Als je ze van de zijkant ziet vallen ze nog het meest op, hun camouflage is absoluut perfect. Het fotograferen is niet gemakkelijk. Ze zitten altijd onderin, tegen de stammen, in het donker. Een mooie compositie maken was lastig, met de macro kon je het gehele dier er niet op krijgen, omdat ze ook telkens dicht tegen de grond zitten. Ook de flitsopstelling was nog lang niet perfect. Wat ik ook probeerde, het licht bleef te scherp. De diffuser had ik niet meegenomen. Mogelijk was dat de oorzaak. Met instelling van iso 100, diafragma rond de 13 en een sluitertijd van 160 a 200 kreeg ik uiteindelijk geen mooi beeld. Maar goed, ik heb het in ieder geval serieus geprobeerd.

Het volgende dat we tegen kwamen was de Mantella, een prachtig zwart kikkertje met een geelgroene rug en helder blauw gespikkelde buik en voetjes. Maar ja, kikkertjes zitten op de grond. Ze zijn heel klein en ze springen. Telkens als ie goed zat voor de foto sprong ie weer iets verder tussen het dode blad op de grond. Geweldig kikkertje, maar vreselijk moeilijk te fotograferen. Ook daar weer hetzelfde probleem met de flitser. Alle mogelijke instellingen geprobeerd, diafragma kleiner maken, sneller fotograferen, flitsersterkte verminderen etc. Maar het licht bleek opnieuw veel te hard. Op de foto’s leken de kikkertjes veel te donker met een veel te fel verlichte zijde.

We liepen langs een trail in de richting van de top, overal lagen de fotografen plat in de modder bij kikkertjes, insekten, bloemen en alles wat er verder nog rond sprong.

Ook waren er landschappen met watervalletjes en enorme woudreuzen met grote kronkelende wortels. Boomvarens en varens hoog in de bomen. Hier was niet gekapt. Prachtig. En, modder, heet, struikelen over wortels en stenen. Wat kan een mens toch vreselijk moe worden van een oerwoud. Haha.

Met de gebruikelijke vertraging werd bij het strand onder een golfplaten dakje de lunch geserveerd. Geweldig, en lekker. Het eten was voor ons meegebracht op de boot. Het dessert maakten de meesten van ons niet meer mee. Er was weer een mooie kameleon gespot. In het afgevallen blad kon je kikkertjes vinden Philip had de manier ontdekt om ze te vinden. Langzaam door het blad stappen en dan letten op wegspringende kikkertjes. En er zaten grote aantallen. Meestal nog geen cm groot. En op een plaats ook weer de Mantella tussen de gemberstengels. Tot we weer aan boord moesten werd er overal druk gefotografeerd.

Rond een uur of drie vertrokken we weer van het eiland naar ons hotel in Maroantsetra. Het was veel te kort maar wel geweldig mooi.

In het hotel kregen we warempel weer een paar minuten om spullen op te bergen zodat we weer gereed waren voor de wandeling naar een soort informatiecentrum over Masoala National Park. Was aan het eind van de ‘straat’ waar ook ons hotel lag. Inmiddels waren we een beetje over de cultuurshock heen en konden we wat vrijer rondlopen. In de ondergaande zon nog een visser gefotografeerd die aan zijn netten werkte. Die leek goed te lukken.

Het diner daarna was weer goed. Veel tijd hadden we er ook niet voor, want er moest weer gepakt worden voor de bootreis naar Masoala. We waren gewaarschuwd dat de bagage nat kon worden op de boot. Dus de foto uitrusting moest perfect ingepakt worden. En dat was ie ook zo weer.

Geschreven door Peters.blog