Vanmorgen stonden we om 6 uur al weer in complete uitrusting gereed voor de eerste wandeling. Doel was eigenlijk het vinden van de Tinamu, een klein duifje met een kale kop. Het duifje waar de lodge ook naar vernoemd was. Onze gids probeerde deze te lokken maar gaf dat na een half uur op.

De volgende vogel waar actief naar werd gezocht was de Manakin. Gisteren al gezien zonder foto en vandaag werd de tweede poging gedaan. En dat was een goede. De manakin verscheen na het afspelen van het Manakin geluid op het mobieltje van een van de gidsen. Met zijn vleugels maakt ie een heel vreemd geluid alsof je hard in je handen klapt. En daarbij maakt ie dan ook nog vreemde bewegingen. Het is de gele vogel op een van de foto’s. De Manakin is ook bekend om het bijzondere baltsgedrag waarbij ze dansen en dan ook het klikkende en klappende geluid gebruiken. Helaas niet gezien vandaag.

Tijdens de wandeling zagen we nog veel meer vogels. Een aantal daarvan zie je terug op de foto’s. Na de eerste wandeling stond het ontbijt voor ons klaar met een uiterst stevige arepa. (Jacquelijne je krijgt gelijk!) Frisdrank schenken ze trouwens ook niet, alleen vers geperste sapjes. Uiterst eco zullen we maar zeggen. De sapjes zijn wel zo zuur dat het glazuur van je tanden spat.

Gelijk na het ontbijt volgde wandeling bergaf nummer twee. Dit keer om de parkieten te vinden. Ook tijdens deze wandeling zagen we nog een heleboel andere vogels waaronder de heremiet kolibrie in zijn nest. (Zie foto) De parkieten waren moeilijker te vinden. Je hoorde ze wel, vaak snel overvliegend, maar je zag ze eigenlijk nauwelijks stil zitten zodat je ze kon bekijken. Vandaag zagen we o.a. de Purple headed en de Brown headed parakeet. Met name de Purple headed parakeet was verschrikkelijk mooi. We zagen ze o.a. zitten in een gat in de stam van een palm. Zie foto. Bij de lodge zat onder de golfplaten nog een kleine groene parakiet die exact leek op een agapornis. De naam moet ik nog opzoeken.

Speciaal voor Bart, terwijl ik dit schrijf, om 18.00 uur in de avond wordt het donker. We zitten hier met onze koffie op een overkapt terras/veranda van de lodge. Aan de dakrand bij de veranda hangen drinktorentjes voor het suikerwater van de kolibrie. Overdag is het daar een drukte van belang met grote aantallen uiterst snelle kolibries die als hommels zoemend langs ons heen racen. Maar, op dit moment fladdert er een nog veel groter aantal fruitbats op slechts twee meter van ons af rond de drinktorentjes. Ze drinken vliegend van het suikerwater in de drinktorentjes. Heel bijzonder om de grote aantallen te zien. Ik heb zojuist geprobeerd een video te maken. Geen beste kwaliteit, maar de beweging van de vleermuizen is te zien. Laat ik je zien zodra dat kan.

Na de lunch was er een uurtje rust voor de derde wandeling begon. Toen we daar mee bezig was was het bloedheet, we werden belaagd door muggen en vogels waren er helaas nauwelijks te zien. Maar bij thuis komst waren de kolibries weer volop aan het vliegen dus konden we ons weer op de kolibriefotografie storten. Want, het blijft proberen tot we de perfecte kolibrieplaat hebben.

En nu staat het diner gereed. Tot morgen!

Geschreven door Peters.blog