Het was bijna gelukt om alle klussen gedurende de laatste week voor vertrek naar Colombia af te ronden. Vooral de klussen mbt de paarden Saar en Elise vroegen flink wat tijd. Toen een kleine week voor vertrek bleek dat het lint van de afrastering versleten bleek en nauwelijks nog spanning had probeerden we eerst de spanning te verhogen door linten boven en onder met elkaar te verbinden. Het werd daardoor wel beter, maar de spanning bleef onvoldoende. Saar liet dat ook prachtig zien door een tijdelijke tussenafrastering in de wei zonder enig probleem omver te lopen. De witte paaltjes knapten af als lucifershoutjes en het lint sleepte ze gewoon achter zich aan, want er stond toch langer gras achter deze afrastering. Dezelfde middag gebruikt ze het lint van de afrastering om de hals mooi te schuren. Kortom het lint deed niets meer en de paarden gaven er niets meer om. Dus, nieuw lint gekocht en het bovenste lint volledig vervangen. Natuurlijk bleken toen ook de handgrepen versleten en werkten de schroeven van de isolatoren niet meer. De avond voor vertrek kregen we de klus nog net af. De drie ingangen werden extra beveiligd door extra palen en bij meting bleek op de gehele afrastering op het bovenste lint een spanning van 7000 volt te staan. Ook hielden de paarden gelijk weer afstand en dus hadden we weer het vertrouwen dat de paarden op de wei zouden blijven tijdens onze reis. Alleen het spannen van een prikkeldraad je voor de ingangen was niet meer gelukt.

Vanmorgen ging de wekker om kwart over vier. En dat voelde echt wel vroeg. Om 6 uur stonden we in het donker op een droog Schiphol te kijken. Zonder enig verkeer naar Schiphol te kunnen rijden is bijzonder en ging dus veel sneller dan verwacht. Ook onze 4 medereizigers kwamen we bij het inchecken van de ruimbagage gelijk tegen. En nu zitten we dan in het vliegtuig onderweg naar Bogota waar we 10 minuten vroeger dan gepland verwachten aan te komen. De vlucht zal 10 uur en 5 minuten duren. Valt weer een uur mee dus.

En heel netjes waren we vroeg in de buurt van Bogota waar we vervolgens rondjes vlogen wachtend op onze beurt om te landen. Na het pinnen van geld met pinpas en creditcard waarbij de machine drie keer aangaf de transactie te hebben afgerond kwamen er drie keren geen peso’s. Nog geen miljonair dus. Daarom maar euro’s gewisseld in 2,1 miljoen peso’s. Gelukt!

Met ons groepje van 6 werden we daarna voor de transfer ingeladen in een busje waar precies 4 personen in zouden passen. Zonder koffers, maar die werden toch ingeladen op 10 verschillende manieren. Het regende pijpestelen en het water golfde over de straten.
Ons eerste hotel, Hotel de la Ópera lag in de binnenstad en het was op straat lekker druk. Dus de waarschuwing van Jacquelijne mbt klereherrie in de nacht zal hier vast van toepassing zijn.

Toch nog even de de stad in gelopen naar de supermarkt en even gegeten. Viel niet mee zo’n tamales pollo op de nuchtere maag maar wel gelijk in Colombiaanse stemming. Morgen een dagje acclimatisering in Bogota voor het echt gaat beginnen.

Geschreven door Peters.blog