Vandaag is het zo mistig dat ik vanaf de 38e de weg beneden maar nauwelijks kan zien.
Gelukkig heb ik niet echt plannen gemaakt voor vandaag want het wordt zo te zien qua weer geen vrolijke dag.
Het lijkt wel of ik altijd weer iets nieuws zie tijdens het ontbijt. Ook nu weer valt me iets op. Er zitten diverse mensen in hun stoel met hun rugzak op. Het lijkt mij erg oncomfortabel. Nu zitten de meeste mensen helemaal gebogen over hun bord. Hun lippen raken de rand zelfs. Dat moet ook bijna wel als je soep met stokjes eet. Dus voor hun zit die rugzak niet eens in de weg.
Ik heb sowieso het idee dat ik de enige ben die tijdens het eten weleens om zich heen kijkt. De Chinezen lijken alleen oog te hebben voor de inhoud van hun bord. Zelfs als er een mooie vrouw voorbij loopt.
Of hun hebben het stiekem kijken zo geperfectioneerd dat het niet meer opvalt.
Vandaag gaat weer voornamelijk over eten.
Als ik door de weeks naar DDTS loop kom ik altijd langs een kleine kruidenier. Daar staat steevast een jonge voor de deur die op een groot houten blok gebraden vlees en groente staat te hakken. Dit doet hij dan tussen een soort shoarma broodje. Het ziet er lekker uit en vandaag besluit ik tussen de middag een broodje bij hem te gaan halen. Alles staat natuurlijk in het Chinees maar ik heb geluk want net voor me besteld een vrouw een broodje dat er wel goed uit ziet dus ik wijs dat ik er zo één wil.
Hij begint gewoon in het Chinees tegen me maar begrijpt wat ik bedoel.
Of ik koriander wil, groene peper en sambal? Allemaal in het Chinees, het lijkt wel of ik hem versta!
Het blijkt voornamelijk kip en ei te zijn en goed te smaken. Zeker voor 7 Yuan.

’s Avonds weer naar de Spicy Joint. Ze zetten me weer aan exact hetzelfde tafeltje neer. Mijn eigen stamtafel.
Met de enorme hoeveelheid eten die je doorgaans krijgt wordt er ook enorm veel weggegooid. Je bord leeg eten is er hier niet bij. Vanavond zie ik echter zowaar dat verschillende mensen om een doggybag vragen. Er is dus nog hoop.

Geschreven door Lostintranslation