Deze ochtend in de ontbijtzaal weer iets nieuws gezien. Een roestvrijstalen rekje waar een complete honingraat in is gehangen. Rechtstreeks uit de bijenkorf!
Er zit volgens mij een verwarmingselement onder wat ervoor zorgt dat de honing uit de raat in een opvangbak druipt. Daar kun je het dan met een lepel uitscheppen. Nooit eerder gezien.
Het ontbijt heb ik weer afgesloten met meloen en dragon fruit. Ik heb er maar een foto van gemaakt want ik heb het in Nederland nog nooit bij de groenteboer zien liggen.

Op kantoor blijkt dat Philip Chan er is. Hij komt vrijwel direct langs als hij hoort dat ik binnen ben. Philip is de CEO van DDTS en woont in Hongkong maar is geen familie van Jackie. Volgens hemzelf beschouwt iedereen hem maar voor 50% Chinees omdat hij uit Hongkong komt. Hij is vrijwel altijd onderweg en maar een enkele keer op kantoor in Nanjing.
Het is een geschikte vent zonder kapsones die veel lacht. En ik lach dan natuurlijk mee.
Tussen de middag wil Philip met het hele team gaan lunchen.
We komen terecht bij een restaurant dat vlak bij het DDTS kantoor ligt. Ik denk zelfs dat ik tegen de achtkant aan kijk als ik uit het raam kijk.
We worden naar boven geleid waar in een aparte kamer twee tafels gedekt zijn. Ik mag kiezen waar ik wil gaan zitten maar daarmee is blijkbaar ook meteen bepaald dat het de management tafel is want het hele team kiest de andere tafel. Volgens Caroline durft niemand aan de tafel bij Philip te zitten. Alleen Jerry was per ongeluk bij mij aan tafel gaan zitten. Ze zegt tegen Vivien dat ze ook bij ons moet komen zitten. Dat doet ze ook maar even later knijpt ze er toch weer tussen uit. Philip komt uiteraard als laatste binnen en meteen komen de eerste schotels met eten op tafel.
Op tafel staat, net zoals in het Paradijs in Utrecht, een groot draaiplateau zodat je niet met schalen hoeft te jongleren. Het is zoals gewoon veel te veel.
Philip praat honderduit en blijkt pas na zijn pensionering bij zijn vorige werkgever bij DDTS begonnen te zijn. Hij was in zijn vorige functie voortdurend in het buitenland en zijn vrouw vond het maar niets dat hij thuis was.
Als we allemaal een glas jus d’orange hebben staat Jerry op en brengt, een beetje ongemakkelijk in zijn beroerde Engels, een toast uit met de wens dat het team maar groter mag worden. We gaan allemaal staan om daar instemmend op te drinken.
Philip zegt dat hij even met het team gaat praten en als hij naar hun tafel loopt springen ze allemaal in de houding. (Niet overdreven). Na een korte toespraak wordt ook daar een toast uitgebracht.
Hierna is het met volle maag weer in colonne terug naar kantoor om de rest van de middag vol te maken.

Geschreven door Lostintranslation