Inmiddels heb ik alle gezichten van de bediening in de ontbijtzaal wel een keer gezien. Ik heb natuurlijk mijn favorieten en dat is niet alleen op uiterlijk gebaseerd. Kortom, het valt dus onmiddellijk op als er een nieuw gezicht tussen loopt. Zeker als het geen Aziatische is. En ook nogal fors om het beleefd uit te drukken. Ze heeft hetzelfde uniform aan als de rest maar loopt langs de vitrines alsof ze de zaak inspecteert. Later wordt ze door één van de hoofd kelners ook nog naar de keuken begeleid. Misschien een soort Lloyds voor hotels?
Het is enorm druk. Allemaal mensen van één of andere club. Ze dragen allemaal hetzelfde rode T-shirt met Chinese tekst. Geen idee waar ze voor staan.

Als ik naar buiten loop om richting DDTS te lopen weet ik direct dat ik een vergissing gemaakt heb door een lichtblauw overhemd met lange mouwen aan te trekken. Het is verschrikkelijk benauwd!
Hoewel ik bewust zo langzaam mogelijk loop kom ik helemaal bezweet aan. Het water loopt over mijn rug. Gelukkig heb ik op “mijn” kantoor airconditioning…. Niet!
Laat er nu net vandaag een voeding storing zijn. Geen licht, geen computers en geen airco.
Misschien een geluk bij een ongeluk want ik zie er natuurlijk niet uit in mijn lichtblauwe overhemd. Hoe minder licht hoe beter.

Ik ben met mijn laptop de enige die iets kan doen. Van de overige teamleden kunnen alleen Jessi en Cherry met hun montage werk verder de rest verdiept zich in zijn telefoon of probeert dankbaar nog wat extra slaap te pakken.
Het duurt echter minder lang dan zij gehoopt hadden want binnen een uur hebben we weer spanning.

Vandaag neemt Vivien me mee naar een restaurant dat gespecialiseerd is in noedelsoep.
Het is verder lopen dan comfortabel is bij deze benauwdheid dus ik zit weer met een natte rug op mijn noedelsoep te wachten. Vivien commandeert een ventilator en zet mij midden in de warme luchtstroom.
Het is beter dan niets. Vivien heeft speciaal gevraagd om een klein beetje peper maar de kok dacht waarschijnlijk, ik zal je krijgen, want het is niet mis. Gelukkig ben ik wel wat gewend maar op dit moment had het best wat minder mogen zijn. Toch smaakt het weer goed. Zelfs de varkenshuid die er een beetje uitziet en smaakt als tofu is goed te eten.

’s Avonds in de fitness ruimte zijn er zowaar twee jonge vrouwen aan het sporten. En de mannen zetten natuurlijk gelijk de apparaten een tandje zwaarder.

Geschreven door Lostintranslation