Als ik ‘s morgens op sta is het toch weer 27 graden.
Voor ik richting kantoor ga loop ik langs de receptie om te melden dat het bezoek van de monteur toch niet helemaal het effect heeft gehad waar ik op gehoopt had.
Er wordt mij verteld dat ik vanmiddag een andere kamer krijg.

Over de werkdag is verder niet zoveel te melden (de sleur zet al in?).
Wel kom ik er achter de mokken met heet water waar ik diverse mensen mee zie lopen niet bedoeld zijn om thee te zetten maar dat ze hier gewoon heet water drinken.
Het wordt zelfs in het hotel afgeraden om uit de kraan te drinken en daarom zetten ze elke dag twee halve liter flessen water voor me neer.
In de witte wasbak van het hotel heeft het water een beetje blauwe zweem en ruikt duidelijke naar chloor.
Bij DDTS heeft men in de wasruimte bij het toilet een apparaat staan waar je gekookt water uit kunt tappen.
Koude drank drinken ze hier niet. Warm is beter voor je lichaam vinden de Chinezen. Zelfs als je sinasappelsap of bier besteld vragen ze of je het wel of niet koud wilt hebben.
Tijdens de lunchpauze met Vivien naar een ander eettentje geweest.
Het is een piepklein tentje waar met veel moeite acht mensen kunnen zitten.
Het eten is volgens islamitische principes klaargemaakt. Onderling spreekt de bediening in een dialect dat zelfs Vivien niet kan verstaan.
Eén blik richting de keuken en het is mij duidelijk dat menig Nederlandse instantie diverse dringende tot zeer dringende verbetervoorstellen zou hebben op het gebied van arbo, milieu, brandveiligheid en wellicht ook volkgezondheid.
Het smaakt echter uitstekend.

Aan het eind van de werkdag bied Eric aan me naar het hotel te brengen omdat de chauffeur nog onderweg is en ergens in het verkeer vast zit. Vanaf het parkeerterrein van de universiteit kom je direct op een drukke 6 baans weg uit waar wij vrijwel direct een 180 graden draai moeten maken om richting het hotel te gaan.
Het komt er op neer dat wij 6 banen file dwars over moeten steken. Met veel dringen en toeteren geen probleem, heel normaal in China.
Vandaag lijkt het wel drukker dan anders. Eric denkt dan ook dat het waarschijnlijk sneller was geweest om te lopen. Ik weet het wel zeker.

Aangekomen bij het hotel ga ik naar de receptie om mijn nieuwe kamer toegewezen te krijgen.
Daar blijkt het toch weer anders geworden te zijn. De monteur heeft de airco opnieuw gemaakt en het hoofd van de technische dienst heeft het twee keer gecontroleerd. Hij is nu echt gemaakt.
24,5 graden. Misschien is dat voor Chinese begrippen wel erg koud.

Met mijn nieuwe Chinese sportschoenen aan en ga richting fitnessruimte. Van de 38e naar de 9e.
Bij de ingang wordt ik ontvangen door twee medewerkers, of ambassadors zoals medewerkers in de hotel brochure worden genoemd, en ontvang ik een handdoek.
Voor het grote aantal kamers dat een 44 verdiepingen tellend gebouw ongetwijfeld moet hebben stel de fitnessruimte niet veel voor. 4 loopbanden, 2 fietsen, 2 crosstrainers, 1 roeiapparaat, 1 verzameling gewichten, 1 drukbank, 1 combinatie apparaat voor rug en been spieren en verder nog twee apparaten voor buikspier oefeningen. Het is allemaal ook verre van nieuw. Gelukkig is het niet druk. Er zijn twee andere sporters.
Ik begin met fietsen. Voordat ik kan beginnen moet ik eerst de fiets verbouwen omdat deze zo staat afgesteld dat zelfs een Chinees klein kind onmogelijk fatsoenlijk de trappers rond zou kunnen krijgen.
Staat er bij de sportschool thuis altijd de meest verschrikkelijke muziek op, hier staan twee TV schermen aan waarvan de afstandsbediening door één van mijn mede sporters is geconfisqueerd. Het zappen tussen zenders is blijkbaar onderdeel van zijn sportroutine. Niet dat het mij iets kan schelen want ik heb mijn eigen muziek.
Binnen korte tijd zweet ik me een ongeluk want ook hier is het zeker niet koel. De handdoek lijkt zo uit de keuken te komen want hij ruikt beslist naar gekookte rijst.
Na 20 minuten fietsen vind ik het mooi geweest. Ik besef me nu ook dat ik mijn flesje water ben vergeten. Gelukkig staat er in de hoek een apparaat dat op een waterkoeler lijkt. Er staat een dienblad met glazen bij. Ik tap een glas water uit het blauwe kraantje en dit blijkt een ideale legionella temperatuur te hebben van 35/40 graden. Het roze kraantje dan maar. Dit is bijna kokend! Volgende keer toch maar terug voor mijn flesje.
De gewichten zien er imposant uit maar zijn gemaakt van één of ander zwaar rubber waardoor ze een stuk zwaarder lijken dan ze zijn. Waarschijnlijk om de ego to boosten. Het dichtst bij zijnde gewicht op de foto is slecht 12kg.
Na de gewichten en de roeimachine sluit ik af met de crosstrainer. Elke omwenteling gaat gepaard met een doffe bons. Bom… bom… bom… Na tien minuten voel ik me net een Romeinse galeislaaf en na 20 minuten verwacht ik het commando Ramming speed! waarop de grote Nubiër die de trom slaat het tempo verdubbeld.
Gelukkig blijft het uit en na een half uur besluit ik tot muiterij.

Geschreven door Lostintranslation