Redelijk dicht bij het hotel (voor niet Chinese begrippen) ligt een behoorlijk groot meer met een aantal eilanden erin. Schiereilanden eigenlijk want ze zijn door middel weggetjes met elkaar verbonden.
De naam is Xuanwuhu park en het is mijn doel voor vandaag.
Ik ga natuurlijk lopen. De kortste weg is via de weg tegenover het hotel. Laat die nu helemaal opgebroken zijn.
Voor voetgangers is het echter nog mogelijk om er langs te gaan. Voetgangers en alle andere weggebruikers die er tussen door durven. Een deel van het voetpad is er nog. Nu is voetpad een ruim begrip in China want fietsers, brommers en scooters maken er net zo gemakkelijk gebruik van. Ook moet je niet vreemd opkijken als er af en toe een auto langs moet.
De scooters zijn het gevaarlijkst. De meeste zijn elektrisch en dus redelijk geruisloos maar gelukkig gebruiken ze continu hun toeter. Ze staan hoger in de pikorde en moeten dus altijd voor.
Ook hier waar er tussen de gevels en de afscheiding van de bouwput soms minder dan een meter ruimte is rijden ze met behoorlijke snelheid tussen de voetgangers door. En natuurlijk ondertussen appen of bellen.
Hoewel het zondag is gaat het werk in de bouwput gewoon door. De regen van gisteren heeft het één grote modderpoel gemaakt en op veel plaatsen komt het ook richting het voetpad. De Chinezen hebben een hekel aan vieze schoenen, zelfs als de straat alleen een beetje nat is proberen ze er omheen te lopen. Dit maakt de toch al smalle doorgang nog kleiner.
Het weer is vandaag ook niet geweldig maar gelukkig is het zo goed als droog.
Niet droog genoeg voor de meeste mensen want de hele weg moet ik paraplu’s ontwijken die voor mij precies op een ongelukkige hoogte langs komen.

Bij de ingang van het park is het verrassend druk voor dit type weer. Ik denk dat de meeste Chinezen vandaag met twintig graden en bewolkt als koud zullen kwalificeren.
Op de eilandjes zijn tuinen en vijvers aangelegd. Er zijn bootjes te huur (elektrisch natuurlijk) of je kunt je rond laten varen. Je rond laten rijden kan natuurlijk ook. Er rijden mini busjes (elektrisch) waarin gidsen proberen het record informatie verstrekken te verbreken.
Bij de vijvers kun je de kooikarpers voeren met een speenfles aan een stok. De Chinezen zijn er gek op want ze staan in de rij voor. Het was me al eerder op gevallen dat men er in dit land geen enkel probleem mee heeft om bij gebrek aan het origineel een plastic variant te gebruiken. Ook in de vijver met de kooikarpers heeft men plastic waterlelies geplaatst.
Op een volgend eiland is een kunstmatige heuvel aangelegd ter ere van een lokale wijsgeer.
De Chinezen zijn een bijzonder bijgelovig volk. Wat ik bij de tempel van Confusius ook al zag zie ik hier weer. Als bijvoorbeeld een student een belangrijk examen heeft dan ga je naar een plaats als deze en hangt een rood lint of bordje op met daarop je wens, voldoende kennis voor het slagen voor het examen.
Het is uitermate populair dus het moet wel werken. De linten en bordjes kun je hier natuurlijk kopen.
Er zitten redelijk wat vogels in de tuinen van het park. Aangezien ik in een grijs verleden een redelijk enthousiast vogelaar was gaat dat niet ongemerkt aan mij voorbij.
Ik zie ringmussen, blauwe ekster, gewone ekster, een soort spreeuw, een soort merel, een soort meerkoet en een vogel die wij in Nederland een Kwak noemen. Geen idee hoe die aan zijn naam komt maar wel dat hij voor de nodige opschudding zorgt als hij bij ons gespot wordt. Hier zitten er net zoveel als bij ons blauwe reigers. Bovendien zijn ze bij ons zeer schuw. Hier zitten ze bij voorkeur gewoon pontificaal in het zicht op een paaltje.
Op het laatste eiland is een hele tribune gebouwd die naar de waterkant is gericht. Het lijkt wel een amfitheater. In het water staan een aantal beelden met daar achter een waterballet. Wel aardig maar om daar nou zo’n hele tribune voor neer te zetten is in mijn ogen een beetje overdreven.

Aan de overkant van het meer aangekomen zie ik dat ik dicht bij het station van Nanjing ben.
Even gaan kijken natuurlijk. Voor het station staat een “kunstwerk” dat het beste te omschrijven is als een enorme chromen hondendrol. Het station zelf is ook enorm. Later hoor ik dat dit niet eens het station van Nanjing is maar slechts Nanjing Noord. Het echte station is nog veel groter!
Ik krijg het spoor niet eens te zien want het heeft dezelfde beveiliging als een vliegveld.
Zonder plaatsbewijs (elke stoel is gereserveerd, staan is er niet bij) en legitimatie kom je niet binnen. Alles en iedereen gaan door de scanner.

Op de terugweg loop ik bij een winkeltje binnen om een fruitmes te kopen. Dan kan ik die meloen tenminste aanpakken. Ik probeer met een briefje van twintig Yuan te betalen maar die wordt niet geaccepteerd. Er zit een plakbandje op. Hij kost ook maar 7 Yuan dus dat kan ik eigenlijk ook beter gepast betalen. Maar ja dat wist ik niet want er stond geen prijs op. Waarschijnlijk heb ik dus nog het dubbele betaald.
Nu moet ik alleen straks nog ergens die twintig Yuan met plankband zien te slijten!

Geschreven door Lostintranslation