Konniwatcha!

Wat een dag met gemengde gevoelens vandaag!

Ondanks de jetlag waar we toch niet zoveel van voelen, hebben we vandaag heel wat kilometers afgelegd. Oorspronkelijk was het de bedoeling om naar Osaka Castle te gaan maar omdat Kris er nog altijd niet in geslaagd was om de Mobal simkaart te doen werken én we onze tweedaagse metropas nog wilden activeren die we al in België gekocht hadden, moesten we terug naar Namba station, het grootste metro/treinstation in de buurt. De metrolijnen kennen we intussen al, het wijst zichzelf uit als je de pijlen maar volgt en gelukkig staan de locaties ook in ons alfabet. Maar we kwamen van een kale kermis thuis. In het hele station vonden we niks van Mobal waar Kris de simkaarten besteld had, voor de dagpassen van de metro moesten we helemaal tot in een hoekje van het station, waar we dan te horen kregen dat we die pas om 12.00 uur konden activeren. En omdat we de sim-kaart niet aan de praat kregen, konden we de nodige QR-code daarvoor ook niet ophalen. Frustratie alom. Uiteindelijk vonden we een travel-express waar we al één dagpas voor de metro via een terminal toch geactiveerd kregen.

Daarna hielden we het voor bekeken en zijn we met de metro richting Shitenno-Ji tempel gegaan. Een prachtig complex met een pagode van 5 verdiepingen, tempeltjes alom rondom en een welgekome gewijde stilte. Om er te geraken zonder google maps, was weer een hele onderneming want de tempel steekt niet boven alles uit. De huizen en appartementen zijn hier kriskras gebouwd, met smalle straatjes en gééééén straatnamen. Op elke hoek vroegen we dus maar de weg. Gelukkig heeft elke Japanner een vertaal-app die ze veelvuldig gebruiken.

Maar eerst iets over de Shitenno-Ji.De eerste tempel op deze locatie is gebouwd zo’n 1400 jaar geleden op vraag van Prins Shotuku. Hij wilde absoluut de muurschilderingen van Boeddha erin. Tegelijk wilde hij hiermee de sociale welvaart van de mensen verzekeren. Vele oorlogen en vernietiging door de natuurlijke elementen (lees aardbevingen) konden niet verhinderen dat vandaag een complex van 110.000 m2 weer is verrezen in de sfeer van de originele Boeddha verering. We mochten binnen kijken, mits onze schoenen op de drempel bleven staan. De pagode van 5 verdiepingen hebben we helemaal beklommen maar het uitzicht boven viel wat tegen omdat we niet buiten op de gaanderij mochten.

Voor een middaglunch hadden we geen tijd, het was weer zoeken om het juiste metrostation richting de Dotonbori wijk waar ons hotel is te vinden. We hadden trouwens een prima ontbijt verorberd in een donker cafeetje waar Japanners snel een kom misosoep met ramen verorberen. Zo ook wij en het was nog lekker ook. Omdat we toch opnieuw via het Namba station moesten, deden we nog een poging om onze simkaart te activeren. Zonder succes, dus heeft Kris (van colère een beetje) een nieuwe gekocht. In een Duvel-café trouwens, waar we meteen de wifi-code kregen om dat proces tot een goed einde te brengen. We reizen om te leren!

Google maps konden we eindelijk gebruiken om ‘s avonds een fijn restaurantje uit te zoeken in de Dotonbori-wijk. Daar blijkt op zaterdagavond heel Osaka neer te strijken. Wat een drukte, wat een lawaai en neonlicht en wat een veelvoud aan eetgelegenheden, de éne al wat smoezeliger dan de andere. Omdat we echt wel sushi wilden, kwamen we terecht in een krabrestaurant. Ze serveerden er een arrangement van acht gerechtjes waarin krab was verwerkt. Bediening op z’n Japans, met meisjes in kimono die elk kommetje en bordje met de nodige discretie op tafel zetten. Wat was het heerlijk en wat deed die juffrouw haar best om ons in te wijden in de Japanse eetcultuur. Ook de rekening viel mee. Met een flesje wijn erbij (hadden we gisteren niet gezegd dat we deze vakantie ons niet aan alcohol zouden bezondigen?) waren we 17.700 Yen kwijt,. omgerekend is dat 110 euro). Meer dan waard en fooien geven mag hier niet want dan zou je een Japanner beledigen.
Me stokjes eten gaat vrij goed, we hebben hier nog geen mes en vork gezien trouwens; En over het slurpen hebben we ons al lang overgezet, we doen gewoon mee.

Het was me het dagje wel, intussen zijn we Osaka gewoon geraakt en kunnen we morgen rustiger aan de dag beginnen.

Suzanne & Kris

Geschreven door YesweScan