Dag allen,

We waren gisterenavond laat toegekomen in Borger en deze voormiddag konden we het museum bezoeken en in het oertijdpark wat rondzwerven tussen de zwerfstenen. Het verhaal van deze stenen begint zo'n 200.000 jaar geleden in een IJstijd, toen Drenthe - de provincie waar Borger ligt - onder een dik pak ijs lag. Toen het ijs smolt, bleef er niet alleen een nieuw landschap achter zoals de Hondsrug maar ook duizenden grote stenen zwierven vanuit Zweden en Finland mee naar Nederland. In de warmere periodes tussen de ijstijden liepen hier mammoeten rond, gevolgd door de neanderthalers. 12.000 jaar geleden kwam de laatste ijstijd ten einde. Het bleef warm en er kwamen rendierjagers en nomadenvolkeren. En nog later de eerste boeren die 5000 jaar geleden permanente nederzettingen begonnen te bouwen. Deze boerencultuur wordt de Trechterbekercultuur genoemd, die verwijst naar de vorm van de aarden potten die ze maakten. Het waren ook Hunebedbouwers. De keien die ze daarvoor nodig hadden lagen voor het oprapen. Het Hunebed D27 in Borger is het grootste van Nederland en de zwaarste steen weegt zo'n 20.000 kg. Het is opgenomen in de Canon, lees: verplichte schoolkennis (waar hebben we dat nog gehoord!). In Drenthe alleen al liggen er meer dan 50 Hunebedden, ze dienden om de belangrijkste doden in te begraven.

Het museum en het oertijdpark vertelt iets over het leven van al die volkeren die hier passeerden, hoe ze leefden, welke werktuigen ze maakten en hoe ze elke eeuw slimmer en vaardiger werden. Het Hondsruggebied behoort ook tot een Geo-park, een gebied dat erkend wordt door UNESCO omwille van zijn bijzondere geologische geschiedenis in combinatie met cultuur, landschap en natuur. Over de hele wereld zijn er zo'n 160 Geo-parken. Ook in België is er zo'n park, nl. het Scheldebekken dat zich uitstrekt over het Nederlandse Zeeland tot onze provincies Oost- en West-Vlaanderen, Antwerpen en Vlaams Brabant.

We zijn in een halve dag dus weer wat wijzer geworden. Onze eerste middagboterham konden we buiten opeten in het zonnetje. Dat opende perspectief voor de avond die we in het Duitse Cuxhaven zouden doorbrengen. Helaas, na een rit van zo'n 250 km joeg in Cuxhaven een ijzige zeewind ons in het gezicht. We staan op de camperplaats waar de ferryboten vertrekken, met voldoende voorzieningen. En we staan hier niet alleen.

Na een wandeling langs de haven deden we In onze camper ook onze eerste kookervaring op, met de meegebrachte huisvlijt die niet meer in het diepvriesje ging en dat we dus snel moeten verorberen. Het ging, met wat gedoe om de juiste maat van kastrolletjes te kiezen en een afwas die we hadden laten opstapelen. Die les hebben we alvast geleerd.

Morgen nemen we de ferry naar Helgoland voor een daguitstap. Een eilandje dat zo'n 70 km in de Noordzee ligt, amper 1,7 km² groot is en met een bevolking van 1500 zielen. We zijn benieuwd. Hopelijk zien we onderweg ook de zeeotters.

Tot morgen!

Suzanne & Kris

Geschreven door YesweScan