Moin Moin,
of: goeiemorgen

Het was weeral te laat gisteren om nog een verslagje over onze daguitstap naar Helgoland te schrijven, dus doen we dat vandaag.

We zagen het al 's morgens vroeg toen we een voet uit de Mobivan zetten: dit wordt een winderige en niet al te warme dag. Bovendien zouden we naar een eiland van 1,5 km² gaan waar de zeewind ons dus van alle kanten parten kon spelen. Onze overzetboot - een catamaran van FRS Helgoline was een half uur te laat, dus konden we pas rond half twaalf vertrekken om rond één uur te arriveren op Helgoland. Al vlug werd het duidelijk dat een catamaran en ruwe zee geen goede combinatie is. De spuugbeutel werden veelvuldig bovengehaald. Ik heb het gered, Kris heeft daar geen last van en drie stoelen naast ons zat een oude man gewoon te sterven.

Helgoland is een eiland in de Noordzee dat vroeger bij Denemarken hoorde eb daarna een Engelse kroonkolonie werd. Vanaf 1890 is het Duits grondgebied geworden en in de oorlog was het voor de Duitsers een ideale uitvalsbasis om Engeland te bestoken. Het was herschapen tot één groot bomkraterveld en de bewoners die het overleefd hadden, zijn allemaal moeten verhuizen. Nu is het voor Duitsland een offshore eiland dat buiten de Europese Unie valt. Dat betekent: belastingparadijs en taxfree winkels. Al vanaf de eerste stappen op de kade zagen we waarom de bezoekers naar hier komen. Wij hadden andere plannen. Kris wilde graag naar het nabijgelegen eilandje Dunen waar je in het krijtgesteente mooie fossielen kon vinden. Het is een stukje land dat tot 1720 vast zat aan Helgoland maar door een zware storm toen is afgesplitst en 600 meter verder is blijven steken. Omdat dit met een klein klotsend bootje moest, bleef ik wijselijk aan land en heb ik over het eiland 'gebummeld' langs de Bude' op de kade. In onze reisgids (die al enkele jaren oud is maar we vonden geen recentere) stond dat daarin kunstenaars en bijzondere winkeltjes gevestigd waren. Hier en daar vond ik daar nog een overblijfsel van, de andere Bude (een dertigtal) waren vervormd tot banale eetstalletjes. Het eiland is verdeeld in Unterland en Oberland waar je met een lift naartoe kon. Om de specialiteit van Helgoland 'Knieper' of scharen van krabben en kreeften te proeven, vonden we geen tijd. Kris was na een tweetal uren terug. Met een mooie fossielensteen maar zonder foto's van zeehonden want die lieten zich niet zien wegens te koud. Nu konden we samen aan het hoofddoel van de dag beginnen, nl. de Klippenrandweg dat zo'n 4,5 km is en helemaal rond het eiland gaat. Prima wandelpad dat ons helemaal tot bij de rode kliffen bracht waar Lange Anna stond te treuren Lange Anna is een smal stuk rots dat al van het eiland is afgescheurd maar nu door de klimaatverandering dreigt om te vallen. Maar daar trekken de Jan van Genten zich niks van aan. We hadden geluk, het broedseizoen is volop aan de gang en honderden van deze prachtige vogels vinden de rode rotsen de ideale plek om hun nest te bouwen. We konden dichtbij komen, ze lijken niet bang te zijn van mensen want we waren daar natuurlijk niet alleen. Ornithologen met al hun gerief bevinden zich hier niet in de zevende maar de achtste hemel.

Helaas, onze catamaran vertrok om 17.00 uur al terug naar Cuxhaven. Met een beetje reppen waren we nog net op tijd. Op de camperplaats bij de veerboten hebben we onze Mobivan nog snel van het 'grijs' water verlost en van proper water voorzien. En dat is iets wat je met een camper niet moet doen: snel zijn. Frank van Mobivan had ons nog gewaarschuwd: als je proper water tankt, moet je na het vollopen eerst de kraan dicht draaien en dan pas de slang uit je vuldop halen, anders krijg je een douche. Natuurlijk dacht ik pas aan die goede raad toen ik al kliedernat was.

We zijn nog doorgereden tot Gluckstadt en moesten daarvoor de Elbe oversteken. Ook dat was weer een verrassing. Het was al over achten en toen de auto's op de veerboot die van de overkant kwam aan land reden, voer veerboot doodgemoedereerd een zijgeul in. Zijn werkdag zat erop. Gelukkig begon toen het avondritme en na een half uur wachten geraakten we toch nog op onze plek.

Het was weer een fijne maar wel koude dag.

Straks rijden we Denemarken in en maken we het niet zo laat.

Suzanne & Kris

Geschreven door YesweScan