Allen

Het is gelukt. We staan op de noordkaap na 3960 km van Antwerpen. Het is half elf 's avonds en de zon breekt eindelijk door de wolken. Echt koud is het niet, zo'n 6°C,. Een uurtje geleden zijn we hier aangekomen in striemende regen en met de wind van voren aan 135 km/uur. Naar de rots gaan dat het echte noordelijkste punt is, was een hele onderneming. Schoenveters waaiden los, mond dichthouden of we waren onze (valse) tanden kwijt, geen fototoestel mee naar buiten, enkel een gsm. Hoewel ik toch niet van de lichtste ben, ging de wind met mij gewoon op de loop. Onze Mobivan hebben we zo beschut mogelijk gezet maar hij blijft wiebelen. Dat wordt moeilijk slapen vannacht want we blijven hier overnachten. We maken ons ook een beetje zorgen over het zonnepaneel op het dak. Hopelijk gaat dat er niet af vliegen. We hebben al even het bezoekerscentrum bezocht en er een warme koffie gedronken. Morgenvroeg proberen we dat nog in detail te bekijken. Nu trekken we een fles wijn open om onze aankomst op de Noordkaap te vieren. Een verslagje voor de blog schrijven is lastig, de Mobivan wiebelt voortdurend. Maar we bijten door!

Dit is ook het eindpunt van alweer een mooie dag. Zonder zon dit keer maar wel warm en licht bewolkt, tot de Noordkaap dan toch. We vertrokken vanmorgen in Skiboth waar we bij het fjord hebben overnacht. Onze eerste tegenliggers van de dag was een rendierfamilie. Die dieren lopen hier gewoon de weg over, op zoek naar rendiermos want veel anders valt er voor hen hier niet te eten. Elanden bleven weer spoorloos vandaag. We zijn ook bij de Sami's van Lapland, hun huisjes staan verspreid over de bergketens. Geen idee hoe ze hier kunnen overleven maar het schijnt hen toch te lukken. In tenten wonen ze niet meer, hoewel we er nog wel eentje gezien hebben dat van dierhuiden was gemaakt. Onderweg nog water getankt aan een waterval, dat puur en zuiver zou moeten zijn maar goed durven we daar toch niet van drinken. We zien wel. Ook de fjorden en de bergen waren weer op de afspraak. We reden langs de Isjellet van 1340 meter hoogte, passeerden het fjord van Lyngen en Kvenangen, nog altijd over de E6. Wat we nog moeten vertellen: we zijn al enkele keren motorrijders uit Italië tegengekomen, die de E6 die in Rome begint en aan de Noordkaap eindigt helemaal afrijden. Dat zijn nog eens straffe kerels! Bij het Skorpa eiland kregen we weer wat geschiedenis mee. In deze regio rond Narvik is in de tweede wereldoorlog van april tot juni 1940 hard gevochten. De Noren en de geallieerden boden fel weerstand en konden 450 Duitse soldaten krijgsgevangen nemen. Zij werden op het eiland in een kamp geïnstalleerd. Na de overgave van de Noren, namen de Duitsers bezit van het kamp. Het kamp is er natuurlijk niet meer maar het eiland spreekt wel tot de verbeelding. En op de onbegrijpelijkheid dat in zo'n mooie en pure natuur dergelijke waanzin kan plaatsvinden.

We hadden ook nog een culturele stop in het stadje Alta. Daar zijn in de jaren 70 van vorige eeuw rotstekeningen zo'n 6000 rotstekeningen ontdekt die 2000 tot 7000 jaar oud zijn. Het waren spelende kinderen die de eerste tekeningen vlakbij het strand hadden gevonden. In Hjemmeluft zijn de meeste tekeningen door experts en archeologen blootgelegd. Dat moet een werkje van lange adem geweest zijn. In 1985 werd de site tot Unesco werelderfgoed verklaard en dat is terecht. Wat we enigszins jammer vinden, is dat ze toen beslist hebben om een aantal tekeningen die in de rotsen zijn ingekerfd of met punt na punt ingeklopt met een rode kleur zijn ingekleurd. Zo kan je beter zien wat de jager-verzamelaars in het arctisch gebied in de prehistorie gemaakt hebben en ook wat ze toen al kenden. Dat is het mooie aan dit project: je kan goed de evolutie volgen van hun technieken, de dieren die ze al kenden, hoe ze zich met bootjes al over de fjorden konden verplaatsen en de verhalen die ze elkaar vertelden. De meeste tekeningen zijn niet ingekleurd, en dat is maar goed. Je hebt enkel wat zonlicht nodig om ze duidelijk te kunnen zien. Gelukkig kwam die regelmatig achter de wolken tevoorschijn. Het was een echte ontdekkingstocht langs een lang vervlogen tijd.

Daarna ging het recht naar de Noordkaap. Het landschap werd steeds leger, we zitten een eind boven de bomengrens maar toch amper 500 meter boven de zeespiegel.
En zo zitten we hier, in een wiebelende Mobivan, half twaalf intussen en een lucht die steeds lichter wordt. We blijven op tot middernacht als de zon in het noorden staat en dan aan haar reis naar het oosten en een nieuwe dag begint.

Tot morgen!

Suzanne & Kris

Geschreven door YesweScan