Twee dagen in naar wat ons 24 uur lijkt te zijn. We zijn wakker sinds donderdagmorgen 8 mei en nu is het in Osaka waar we vrijdagmiddag 9 mei zijn aangekomen met een uurverschil van 8 uren al 22.00 uur. Weinig geslapen, alleen tijdens de vlucht naar Peking konden we enkele hazenslaapjes scoren.

En toch zijn we nog fit genoeg om onze wedervaren van deze reisdag neer te pennen. We hebben veel geleerd vandaag. Dat de controles op de luchthaven van Peking bijzonder streng zijn. Zelfs in de transitzone vooraleer we konden verder vliegen naar Osaka, onze eindbestemming. Kris moest zijn briquet afgeven, zijn sigarettenpakje werd minutieus onderzocht en ik mocht met mijn zakdoek waaieren zodat ze konden zien dat er geen wit stof of wat dan ook zou uitvallen. Maar verder is alles goed verlopen. In de luchthaven van Osaka was het een drukte van jewelste. De immigratiedienst passeerden we wel vlot en even later zijn we met de Nanbai Rapid Rail naar het dichtstbijzijnde station kunnen rijden, vanwaar het nog 5 minuutjes taxi naar ons hotel was. Wat we ook al weten: taxichauffeurs begrijpen weinig Engels. Ze tikken de naam van het hotel zoals het in onze documenten staat letter per letter in op hun telefoon en dan verschijnt de vertaling in het Japans en weten ze waar ze ons moeten afzetten.

Het is hier wel vlug donker, rond 19 uur maar door de honderden neonlichten valt dat niet echt op. En het miezert een beetje. De temperatuur is warm en vochtig maar goed te verdragen. Het hotel inchecken ging prima. De receptionist spreekt vlot Engels en met een hoop briefjes en fotootjes kregen we de nodige uitleg hoe alles hier werkt, tot de airco en de sleutel toe. Veelvuldig buigen is er natuurlijk ook bij en als we onze pincode indrukken om de overnachtingen te betalen, draaien ze zich discreet 90° om.

Onze eerste restaurantervaring hebben we ook al gehad. We verzeilden in een piepklein etablissement waar alleen locals zaten te smikkelen. En dat mag je hier letterlijk nemen, ze verorberen enorme hoeveelheden vlees dat ze zelf roosteren op een tafelgrill. En dat met het nodige lawaai en bier. Jassen en rugzakken staken we in de holle ruimte onder onze stoeltjes. Voor onze kippenboutjes (die van Kris waren te pikant maar hij at wel alles op) kregen we plastic handschoenen aan en die hadden we echt wel nodig. Uit eten is niet zo duur hier, voor zo’n 25 Euro hadden we voldoende voor ons twee, drank inbegrepen. Van de wijn blijven we hier af, voorlopig toch. Om de avond af te sluiten wandelden we door de bekende Dolombori straat die vlakbij ligt. Te toeristisch vinden we maar in een zijsprongetje zagen we wel een sjieke koffiebar, mét taart.

Morgen gaan we naar het kasteel van Osaka dat een kopie zou zijn van het gebouw dat Toyotomi Hideyoshi in 1585 bouwde. Hij was één van de drie eenmakers van Japan in de Edo-periode, de gouden eeuw waar het land werd afgesloten voor buitenlanders.

Voor foto’s hebben we nog geen tijd gehad, die zullen één van de volgende dagen wel volgen.

Suzanne & Kris

Geschreven door YesweScan