Lieve allemaal,

De reacties op de vorige blog waren weer grappig en leuk,
Ik lag daardoor vaak in een deuk.
Vooral om Ebi haar gouden tandjes moest ik gieren,
Ja, met jullie reacties weten jullie me echt te plezieren.
De Sint en zijn Pieten deelt bij jullie nu cadeautjes uit,
Hoop dat jullie allemaal blij zijn met de buit.
Hier geen cadeautje in mijn schoen,
Maar ik loop voornamelijk op teenslippers en de Sint is natuurlijk geen oen.
Het geeft helemaal niet, want iedere dag is hier nog altijd een feestje,
Oja, in mijn schoen vind ik zo nu en dan wel een beestje.
Het rijmen is nu mooi geweest,
Ik hoop dat jullie allemaal hebben genoten van een gezellig Sinterklaas-feest!

Het is nou eenmaal 5 december, dus ik kon het niet laten. Hier gaat de stemming al voornamelijk richting Kerst, dus heb dit jaar niet zoveel van Sinterklaas mee gekregen. De vorige blog schreef ik vanuit Kuta, Lombok, en het lijkt al een eeuwigheid geleden dat ik daar was. In de tussentijd is er alweer zoveel gebeurd, dus heb weer zin om een verhaaltje te schrijven. Zal proberen het beknopt te houden, maar sommige situaties hebben nu eenmaal toelichting nodig 😊.

Vanuit Kuta, Lombok, reisde ik op 25 november naar Canggu op Bali. Kuta was echt perfect voor het leren surfen en in Canggu kon ik dat een beetje uitbouwen, omdat dit een goede beginners-spot is. Zes jaar geleden was ik al eens in Canggu met Alex en er waren welgeteld vijf eettentjes en een paar guesthouses. Canggu is nu echt uitgegroeid tot dé place to be voor backpackers, dus het was gelijk gezellig. De eerste ochtend in Canggu zocht ik het 'avocado café' op, waar ik echt het heerlijkste ontbijt ooit heb gegeten. Jullie raden het al: iets met avocado. Vervolgens scooterde ik naar het strand waar ik de golven even ging bekijken. Inmiddels was het me gelukt om mijn 'eigen' golven te pakken zonder hulp van de leraar, dus ik besloot dat het niet nodig was om les te nemen in Canggu. Eerlijkgezegd vond ik het best spannend om er zomaar in te gaan, je moest best een aardig stukje paddelen voor de golven en eens in de zoveel tijd werd ik onder een golf bedolven. Ook kon je er niet staan zoals je in Kuta wel kon. Maar goed, de spanning verdween snel en het was vooral genieten. Die middag ben ik nog even naar Seminyak gegaan op de scooter, lekker een beetje getoured en onderweg veel mooie rijstvelden gezien. Na een mooie zonsondergang heb ik een hapje gegeten met een vriendinnetje van Curacao: Xarifa. We waren met een klein groepje met wat andere meiden, dus het was gezellig. En super grappig om Xarifa uitgerekend op Bali na al die jaren weer te zien.

De volgende dag ben ik eigenlijk de hele dag gaan surfen en het ging steeds beter: ik kon zowaar langere golven pakken en het lukte me om minder uitgeput te zijn. Wat een gaaf gevoel. 's Middags heb ik even lekker gechilled bij het zwembad van het hostel waar ik Eric (Zweden) en Dewi (NL) leerde kennen. Samen met Eric ben ik nog één keer het water in gegaan voor een sunset surf-sessie, waarna we met zijn drietjes een hapje hebben gegeten. Het was voorlopig mijn laatste surfdagje, want de dag erna vertrok ik naar Sumatra! Het leek me leuk voor de afwisseling om ook nog het binnenland in te trekken voor wat mooie hikes, dus zodoende. De reis was lang, maar prima. Ik vloog vanaf Denpasar (Bali) via Bandung (Java) naar Medan (Sumatra) en in het vliegtuig merkte ik al dat mensen minder gewend waren aan het zien van Westerlingen. Ik werd weer vaak op de foto gezet, maar als het even aan me gevraagd wordt, dan ben ik natuurlijk nooit beroerd om even mijn duimpje op te steken en te lachen.

Aangekomen in Medan pakte ik de lokale bus naar het centrum, waarna een becak (soort tuktuk) me naar het hostel bracht. Om de hoek van het hostel stond een kraampje waar een man Martabak maakte: mijn favoriet. Mijn eerste indruk was onwijs goed: wat een lieve mensen en eigenlijk voelde al het contact erg oprecht. De volgende dag werd deze indruk bevestigd, want ik heb eigenlijk de hele dag door Medan gelopen. Overal wilden mensen een praatje maken en wilden ze weten waar ik naartoe ging of vandaan kwam. Mijn Indonesisch (Bahasa Indonesia) gaat steeds beter. Soms ben ik echter niet helemaal scherp en haal ik wat dingen door de war. Zo vroeg een taxichauffeur me: 'berapa orang' (hoeveel personen?) waarop ik '13.45' antwoordde, wat natuurlijk een beetje een gek aantal personen is. Ik dacht dat hij vroeg hoelaat mijn vlucht ging ('berapa jam'). Soms werd er aan me gevraagd 'mau kemana?' (waar wil je naartoe?) en antwoordde ik enthousiast 'Belanda!' (Nederland!). Ik haal dit dan even door de war met 'dari mana' (waar kom je vandaan). Beetje lullig dat ik antwoord weer terug naar Nederland te willen als ik net ben aangekomen op het mooie Sumatra. Maaf! (Sorry!)

Maar goed, even terug naar mijn dag in Medan. Het hoogtepunt was een bezoekje aan 'Masjid Raya', oftewel the Great Mosque. Wat een indrukwekkend gebouw, zowel van binnen als van buiten. Een man gaf me een rondleiding en vertelde me veel over de Islam in Indonesië. Mooi om te zien dat er aan de overkant van de straat gewoon Kerstversiering werd opgehangen. Halverwege de middag begon het keihard te regenen, dus vluchtte ik een shoppingmall in. Daar was een bioscoop, dus ik dacht, why not ik ga lekker een filmpje pakken. Aanrader: Moana! Is een Disney/Pixar film en je moet ervan houden, maar ik heb gehuild van verdriet en van het lachen: heerlijk! Ook de popcorn smaakte goed. 's Avonds heb ik een hapje gegeten op de Merdeka Walk, de food nightmarket van Medan: uiteraard weer gesmuld.

De volgende ochtend vertrok ik naar Bukit Lawang, een klein dorpje aan de rand van de 'jungle' (tropisch regenwoud). Ik had weer mega veel zin om wat natuur in te gaan! In het busje werden eerst veel teveel mensen gepropt, maar daarna werden we gelukkig opgesplitst in twee busjes. Ik zat met drie Franse jongens die niet zo spraakzaam waren. Aangekomen in Bukit Lawang werd ik opgepikt door Lilik, van het hostel, en gingen we naar een prachtig plekje aan de rivier die het dorp in tweeën deelt. Nadat ik ongeveer twee minuten binnen was begonnen we al samen muziek te maken en daar zijn we de uren daarna niet mee gestopt. Het was zó leuk en gezellig. Opeens begonnen ze ook Michel van Anouk te spelen, dat was helemaal grappig. 's Avonds ben ik niet te laat mijn bed in gedoken, want de volgende dag stond er een jungletrip op het programma.

's Ochtends konden we het niet laten om nog wat liedjes te spelen, totdat ik werd opgehaald door de gids met... de drie niet zo spraakzame Franse jongens. Het groepje bestond dus maar uit vier, wat wel echt perfect was. De hike begon direct pittig: veel klimmen en het had 'snachts geregend, dus het was erg glad. Al na een half uurtje lopen kwamen we de eerste wilde Orang-Oetans tegen. Wat was dát magisch zeg, ik vond dat al geweldig in dat reservaat op Borneo, maar hier zag je ze gewoon echt in hun natuurlijke habitat. De gidsen wisten precies welke wel of niet agressief waren, dus dat was wel prettig. Andere toeristen waren er niet in de jungle op dat moment, dus dat maakte de hele trip nog mooier, vond ik. Halverwege de middag begon het te regenen en hoorden we een enorme knal. Een paar meter voor ons zagen we dat er een grote boom was omgevallen, dus het was wel even fijn dat wij daar niet onder lagen. De adrenaline die hierdoor was vrijgekomen werd verdubbeld toen de volgende Orang-Oetans voor ons stonden. Deze zochten erg veel contact en eentje trok zo hard aan de tas van één van de gidsen dat hij de zak met eten moest meegeven aan het beest. Op dat moment pakte een ander mijn hand vast: wauw. Het voelde helemaal niet bedreigend, maar was toch wel even heel spannend. Loslaten deed ze niet en even later pakte ze me ook vast met haar andere hand. De gidsen zeiden me dat er niks aan de hand was en dat ik gewoon moest toelaten. Dit was wel één van de meest bijzondere momenten tijdens mijn reis! Even later kwamen we nog een Thomas-Leaf aapje tegen en een agressievere Orang-Oetan waar we voor moesten wegrennen. Ze kwam niet achter ons aan, maar moesten erg veel afstand houden, aldus de gidsen.

Eind van de middag kwamen we aan in het kamp aan de rivier. Er stonden een heleboel vierkanten tenten en er waren vier matjes neergelegd voor ons om te slapen. Er was ook een keuken-tent waar twee andere gidsen al aan het koken waren. De gidsen waren fantastisch: wat een aardige en grappige mensen en zo oprecht. Ze wilden het ons echt zo naar de zin maken en wisten super veel te vertellen over de jungle. Voor mij waren het echt 500 geluksmomentjes: na een loodzware hike met wilde dieren sta je midden in het tropisch regenwoud aan een rivier met geweldige mensen. Na een douche in de rivier hebben we gezellig gegeten en allerlei spelletjes en goocheltrucjes gedaan. Het was echt een fantastische avond.

De volgende ochtend was natuurlijk ook heerlijk, want je werd wakker met door het geluid van aapjes en het stromen van de rivier. De Fransen sliepen uit, wat mij de gelegenheid gaf om gezellig te kletsen en grapjes te maken met de gidsen (Edi & Putra). Er werd een heerlijk ontbijtje klaar gemaakt, waarna we opnieuw gingen hiken, nu naar een waterval. 's Middags kwamen we terug in het kamp waar er alweer een noodlesoep klaarstond. Daarna vertrokken we in grote tubes om terug naar het dorp te raften. Dit was ook weer zo onwijs gaaf, echt een adrenaline kick. Was achteraf wel blij dat ik weer met beide beentjes in het hostel stond, want het was niet de meest veilige trip die ik ooit heb gedaan. Wel een ontzettend gave.

Terug in het hostel werd er natuurlijk weer muziek gemaakt en hadden Putra en Edi nog gezorgd voor een barbecue. Vond het best jammer om weer door te gaan de volgende dag, maar het was een geweldige tijd en zou alleen hierdoor al iedereen aanraden om eens naar Sumatra te gaan. De busrit naar de volgende bestemming was uiteraard weer samen met de niet zo praatgrage Fransen. Zij gingen al door naar het Toba Meer en ik had nog een tussenstop in Berastagi. Aangekomen in het hostel dropte ik mijn spullen en ben ik gelijk naar een viewpoint gehiked om een glimp op te kunnen vangen van de Sinabung Vulkaan, welke actief is. 's Avonds was ik heel moe, dus heb lekker wat NPO gekeken in bed en ben voldaan in slaap gevallen.

Gisterenochtend vertrok ik samen met Nadine en Felix (Duitsland) naar het Toba meer. We stopten eerst in een traditioneel dorpje waar het Batak-Karo volk is gevestigd. Bijzonder om een traditioneel huis te zien, maar het voelt wel altijd alsof je beetje pottenkijker bent, dus ben geen groot fan van dit soort activiteiten. Daarna stopten we nog bij een waterval waar we naartoe konden (heeeeel veel traptredes). Dit uiteraard gedaan en ook de eerste glimp van het Toba meer opgevangen. Een paar uur later kwamen we aan in Parapat en namen we de ferry naar Tuk Tuk, op het eiland Samosir, midden op het Toba meer. Ik zit in hetzelfde hotel als waar pappa en mamma 25-jaar geleden hun huwelijksreis vierden: hoe bijzonder is dat?!

Sumatra is echt onwijs gaaf en ik heb de afgelopen week heel vaak 'wow' gezegd. De mensen zijn onwijs aardig en ik vind het landschap schitterend. Inmiddels is mijn bijnaam van 'gado-gado' geugrade naar 'Belanda Goreng' (gefrituurde Nederlander) en vraagt bijna iedereen of ik 'campur' ben (een mix). Ik vertel dan altijd eventjes (met gepaste trots) dat mijn opa en oma van Java komen 😊. Vanochtend ben ik vroeg op pad gegaan om wat cultuur te snuiven. Het Batak-volk bewoont nog altijd een groot deel van Noord-Sumatra, dus ben ik naar Batak dansen gaan kijken. Daarna heb ik het Batak museum en de Bataktombe en graven bezocht. Heerlijk met het scootertje over het eiland gecrossed en ook nog wat strandjes bezocht. De rest van de middag ga ik heerlijk relaxen bij het meer en vanavond naar een tentje waar ze live-muziek hebben. Morgen neem ik de nachtbus naar Bukittingi (busreis van ongeveer 15 uur), waarna ik via Padang naar Jakarta vlieg. Vanaf daar vlieg ik volgende week via Singapore naar de Malediven! De volgende blog schrijf ik dus vanaf daar, ben erg benieuwd!

Ik wens jullie allemaal weer een fijne week toe. Dank jullie wel voor het lezen en tot de volgende blog!

Liefs!

Geschreven door Nikki.op.reis