Lieve allemaal,

Vandaag ben ik precies vier maanden onderweg, wat is dat onwijs snel gegaan en tegelijkertijd is er al super veel gebeurd! Inmiddels al aardig wat verslagen geschreven, het lijkt al een eeuwigheid geleden dat ik sommige dingen heb meegemaakt. Het is onwijs leuk om alles met jullie te lezen en om jullie reacties te lezen - dank daarvoor!

De vorige blog schreef ik vanuit Bagan, Myanmar. Wat was het daar schitterend en wat bijzonder om in een gebied te zijn waar zo lang geleden tempels zijn gebouwd. Kan weinig genoeg krijgen van tempels en ze hebben allemaal weer hun eigen mooie details. Op 6 oktober nam ik samen met Lindsay (UK) en Tim (NL) de bus naar Kalaw. De busreis was een belevenis op zich; eerst reden we nog een uur rond in Bagan en werd de minivan volgestopt met passagiers (ik denk dat het een minivan voor vijftien personen was, waar we uiteindelijk met bijna twintig man in zaten). Na twee uur kregen we een lekke band (gek he, als het gewicht zo zwaar is) en na drie uur begon er iemand over te geven. Na vier uur vloog de achterklep open en vlogen er krukjes naar buiten. Na ongeveer zes uur haarspeldbochten en een slippende band in een bocht (waarna een meisje schreeuwde: "YOU HAVE TO DRIVE SLOWER!!") kwamen we aan in Kalaw. Carl (Nieuw Zeeland), die we ook kenden uit Bagan, was daar al aangekomen en samen deelden we een hotelkamer. De dag erna zou een pittige drie-daagse hike naar Inle Lake beginnen, dus daar hadden we super veel zin in. Die middag bevestigden we onze aanmelding bij de tour organisatie en zij maakten ons daar nog enthousiaster voor de dagen erna. Die avond aten we heerlijk Nepalees, waarna we vroeg ons bedje in doken...

De volgende ochtend vertrokken we bepakt en bezakt naar de tour organisatie om onze grote backpack af te geven. Deze werden met een bus vervoerd naar de eindbestemming, zodat we alleen een kleinere rugzak bij ons hadden tijdens de trek. Het was zo grappig om gewoon te beginnen met lopen. Meestal word je ergens naartoe gebracht waar de hike dan begint, maar nu begonnen we met lopen en zouden we 70 kilometer moeten lopen voordat we onze eindbestemming hadden bereikt. De groep was best groot (11), maar onwijs leuk en gezellig. Je kon merken dat iedereen super excited was. De gids was ook leuk, July en 25 jaar oud. Ze kon onwijs veel vertellen over de flora en fauna tijdens onze hike en de uitzichten waren fantastisch. Het was nog wel wat regenachtig, maar dit zette niet echt door. Op een mooi viewpoint kregen we onze eerste lunch, Nepalees. Het was zó lekker, we konden er voor de middag weer tegen aan. Die dag liepen we in totaal zeven uur en kwamen we langs de Palaung-tribe waar voornamelijk thee wordt gedroogd. We liepen een stuk over een spoorweg. Ineens hoorden we hard getoeter en bleek er een trein aan te komen. Deze reed echter zo zacht, dat we nog rustig een selfie voor de trein konden maken 😜. De accommodatie de eerste nacht was super. Na de hele dag lopen nam ik een lekkere douche waarbij je steeds een bucket koud water over jezelf heen gooit. Het uitzicht vanuit de douche was super mooi en ik wist niet dat het kon, maar ik had vanonder de douche zowaar een geluksmomentje! 's Avonds was het eten weer perfect verzorgd en na het eten bespraken we met July de politieke situatie in Myanmar, voormalig Burma. Wat een bijzonder land weer en wat een verdeeldheid in de recente geschiedenis.

Na het eten liep ik eventjes naar boven naar de bedden om wat te pakken toen mijn adem stokte in mijn keel. Naast mijn hoofdkussen lag een grote vogelspin te chillen. Ik slaakte een gilletje en Lindsay was zo dapper om hem met een groot glas te pakken. Ik heb me 'snachts wel extra opgerold in mijn katoenen slaapzakje.

De sterren die nacht waren overigens adembenemend. Ik geloof niet dat ik ooit zoiets heb gezien; zelfs de milkyway was te zien. Om acht uur lagen we allemaal voor pampus en de volgende ochtend stond het ontbijt alweer om zeven uur klaar.

De volgende dag bestond voornamelijk uit veel klimmen. We gingen die dag van 1000 naar 1400 meter steigen. Het was een schitterende dag en gelukkig viel er weer geen regen. De dagen ervoor had het wel geregend, waardoor sommige stukken vrij modderig waren. Ik kon het natuurlijk niet laten om een klein duikje te nemen in de modder; mijn voet glipte van een steen in een soort moeras. De lunch en het avondeten waren weer perfect geregeld en ik heb geholpen met het klaarmaken van het avondeten. Na het eten heb ik nog gevoetbald met jongens uit het dorp en rond acht uur ging het kaarsje alweer uit, na acht uur gelopen te hebben die dag.

De volgende ochtend was het weer een super mooie dag en zouden we beginnen aan de laatste vijf uur van de trek. 's Ochtends speelde ik nog een paar liedjes op een gitaar die in het dorp hing en met zijn allen zongen we wat liedjes. De hike was zo mogelijk nog mooier dan eerdere dagen, want we zagen Inle Lake al vanuit de bergen. We liftten een stukje mee met een truck, wat ook een super mooi uitzicht gaf. Hoe dichter we bij het meer kwamen, hoe enthousiaster we werden. Begin van de middag kregen we eerst nog een heerlijke lunch en mochten we daarna genieten van Inle Lake vanuit de boot. Wat was het lekker vanuit het motorbootje met de beentjes omhoog en wat hadden we een voldaan gevoel na zeventig kilometer door de bergen lopen. Ik vond het echt een geweldige ervaring en heb onwijs genoten. 's Avonds hebben we met de groep nog de markt opgezocht waar precies een festival aan de gang was. Daarna namen we afscheid van een aantal groepsgenootjes, maar met Lindsay, Carl en Tim zat ik sowieso nog in hetzelfde hostel. We waren tijdens de trek best wel naar elkaar toe gegroeid, wat erg leuk was.

De dag na de trek wilde ik lekker rustig aan doen. Tim, Lindsay en Carl gingen direct al een sunrise tour doen, maar ik had maar één dag in Inle Lake, dus ik besloot lekker te gaan fietsen. Tristan (USA) en Ian (Singapore) wilden ook net vertrekken, dus we gingen samen. Ze konden alleen eigenlijk niet echt fietsen. Toen we een stukje omhoog fietsten hoorde ik achter me: "nu moet de fiets in zijn zwaarste versnelling, toch?" Toen ik achterom keek zag ik ze afstappen en verder omhoog lopen. Na ongeveer twintig kilometer fietsen kwamen we bij een plek waar we Inle Lake weer konden oversteken met een boot. Aan de andere kant fietsten we nog zo'n tien kilometer en kwamen we aan bij een grote wijngaard. Ondertussen hadden we Daniel uit Frankrijk ontmoet en samen deden we een heuse winetasting in Myanmar. Het was een prachtig uitzicht en het was grappig om weer eens wijn te drinken.

Die avond nam ik helaas afscheid van Lindsay, Tim en Carl. Blijft gek, wanneer je in zo'n korte tijd toch iets opbouwt. De wereld is klein, zo blijkt, dus wie weet zien we elkaar nog eens. Ik nam die avond de nachtbus naar Mandalay. De nachtbus was super luxe en ik heb uiteraard weer heerlijk geslapen. Rond vier uur 'sochtends kwam ik aan in Mandalay, waarna ik al mijn bedje in het hostel kon induiken.

Toen ik naar beneden ging voor het ontbijt zag ik daar de Oostenrijkers waar ik eerder in Laos mee had geapreskied (😜). Ik wist dat ze ook in Mandalay zouden zijn, maar ze konden gelukkig ook verblijven in hetzelfde hostel. Die dag hebben we super veel gave dingen gezien in Mandalay en het was erg gezellig. Roxy, Nico en Eli zouden de trek nog gaan doen, dus ik kon ze aardig wat tips geven (en zij mij over Maleisië). In Mandalay gingen we eerst naar de Royal Palace, toen naar Mandalay Hill, zagen een aantal Pagoda's en zagen de zonsondergang bij Ubein Bridge (de langste teak-houten brug ter wereld).

De volgende ochtend nam ik samen met twee meisjes uit het hostel de taxi naar de airport. Myanmar zat er alweer op maar wat waren het twee (en een halve) geweldige weken. De mensen zijn zo ontzettend lief en voelen oprecht. Het land komt uit erge verdeeldheid, maar probeert op te krabbelen en hecht veel waarde aan een verenigd land. Ik denk dat het toerisme wel erg aantrekt, dus ik ben benieuwd hoe het hier over een aantal jaar zal zijn. Bottomline; ik raad Myanmar absoluut aan als vakantiebestemming!

De vlucht naar Kuala Lumpur, via Bangkok was prima. Alles verliep op tijd. In Bangkok heb ik genoten van heerlijke sushi, jammie. De aankomst in Kuala Lumpur was een soort omgekeerde cultuurshock; wát een wereldstad! Ik was helemaal excited om vandaag op pad te gaan.

Vanochtend ben ik eerst gaan bikini-shoppen bij de H&M. Daarna ben ik zo'n drie uur door Kuala Lumpur gaan lopen langs de torens en onder anderen door China Town. Om 13:00 uur had ik afgesproken met Paul & Sarah waarmee ik samen reisde tijdens de Transsiberie Expres. Het was zó leuk om ze weer te zien en het voelde gek genoeg vertrouwd! We hadden alledrie natuurlijk het een en ander meegemaakt, dus hebben lekker kunnen kletsen over vanalles. Eerst hebben we Indiaas gegeten en daarna zijn we een stuk gaan lopen. De Patronas Towers stonden hoog op het lijstje, dus die hebben we bekeken, waarna we de Kuala Lumpur Tower en wat streetart hebben gezien. De zonsondergang bekeken we vanaf een omgetoverd helicopter platform, nu een rooftop bar. Daarna zijn we nog heerlijk gaan eten in een lange streetfood straat. Grappig om mensen weer te meeten waarmee je eerder hebt gereisd!

Morgen vlieg ik naar Borneo. Nicole, een meisje waarmee ik in Bagan omging, vliegt rond dezelfde tijd, dus we gaan samen naar de airport. Ik vlieg eerst naar Kuching en vanuit daar zal ik precies kijken waar ik naartoe wil. Heb ook het plan om Brunei in te gaan voor een dag of twee, dat schijnt makkelijk bereikbaar te zijn. Over iets meer dan twee weken ga ik Mandy dan al zien in Bangkok, zij vliegt samen met Chanelle naar Thailand. De koning van Thailand, Koning Bhumibol, is helaas wel overleden vandaag. Het land is flink in rouw, dus even in de gaten houden wat voor consequenties dat heeft.

Lieverds, bedankt voor de leuke reacties en het meeleven. Ik wens jullie alvast een fijn weekend en hoop dat alles goed gaat!

Dikke kus!

Geschreven door Nikki.op.reis