Lieve allemaal,

Daar ben ik weer, deze keer vanuit Chiang Rai, Thailand! Wat een leuke reacties weer op de vorige blog, ook zeker sommige gesprekken die ontstonden op WhatsApp omtrent de geschiedenis van Zuid-Oost Azie. Heb het al vaak gezegd, maar vind het echt heel leuk dat jullie me volgen en zo meeleven. Vandaag zit ik voor de verandering achter een computer te typen, ook best wel lekker! Als daardoor het verslag wat langer wordt, excuus :-). De foto's upload ik wel vanaf mijn telefoon, dus het duurt misschien iets langer voordat die erop staan, maar ze komen sowieso!

Gisteren heb ik gedag gezegd tegen het ontzettend mooie, bijzondere en fotogenieke Laos. De vorige blog schreef ik vanuit Vientiane, de hoofdstad van Laos, waarna het landschap en de activiteiten eigenlijk alleen maar mooier en gaver werden. In een minivan ben ik op 18 september naar Vang Vieng gereisd en dat was een prima rit. Het hostel was erg gezellig en ik leerde vrijwel direct drie Spanjaarden kennen: Jordi, Julia & Olivia. Samen bekeken we wat er allemaal te doen was in Vang Vieng, waarna we voor de dag erna een tour boekten waarbij we zouden gaan kayaken, tuben door een grot en hiken. Het einde van de dag naderde al, dus ben ik naar een bar aan de rivier gegaan waar ze heerlijke hangmatten hadden en je prachtig uitzicht had. Met een 'beer Lao' heb ik even geproost op mamma's verjaardag! 's Avonds was er in het hostel genoeg te doen: gezellig poolen of kletsen met medereizigers, dus almetal een goede eerste indruk van Vang Vieng! Een 'stad' kun je het niet echt noemen, want er zijn ongeveer drie straten. Compleet ingericht op het vermaken en tevreden stellen van backpackers (restaurantjes, outdoor activiteiten en kleine boetiekjes), maar de sfeer is daardoor wel heel relaxed. Misschien wat minder authentiek dan wat ik later in Luang Prabang zou zien en ervaren.

De dag erna werden Jordi, Julia, Olivia en ik dus al vroeg opgehaald door een tuktuk om lekker actief bezig te zijn die dag. Ongeveer twintig minuutjes buiten Vang Vieng werden we uit de tuktuk gegooid om een stuk te wandelen naar een grot. Uiteraard grandioos uitzicht en goed gezelschap. De gids was super leuk, dus kon allerlei vragen stellen over de omgeving. De grot was echt een hele ervaring. Er stond water in, dus er was een lang touw gespannen door de hele grot. In tubes (van die opblaasbare banden) gingen we een heel smalle opening van de grot in en door middel van voorttrekken aan het touw kwamen we vooruit. Zo gaaf! Eenmaal weer buiten stond er een lekkere barbecue-lunch op ons te wachten, voordat we nog een stuk zouden gaan hiken. Na de tweede hike lagen er kayaks klaar, waarmee we down-stream terug gingen naar Vang Vieng (ongeveer acht kilometer). De stroming werd op sommige punten best heftig, waardoor het soms meer op raften leek dan op kayaken, maar daar waren we van tevoren goed over ingelicht. Hoe harder het ging, hoe beter, eerlijkgezegd! Na ongeveer vier kilometer stopten we bij een river-side bar om wat te drinken en daarna vervolgden we onze weg naar Vang Vieng. Heel voldaan hing ik begin van de avond weer in de hangmat om zo de mooie dag af te sluiten. In het hostel was daarna een goed feestje bezig, waar ik bij aansloot. Kaartspelletjes of beerpong, daar verveel je me nooit mee!

De tweede dag in Vang Vieng huurde ik, samen met Jordi en Julia, een motorbike om de omgeving te verkennen. Wat een heerlijke dag is dat geweest en wat is het daar ontzettend mooi. De lime-stone bergen vervelen echt nooit en het is zo ongelofelijk groen overal vanwege het regenseizoen. We gingen naar the Blue Lagoon, ongeveer 30 kilometer van Vang Vieng. De weg ernaartoe was wel lastig vanwege de hevige regenval van de avond ervoor, maar dat was ook wel weer een uitdaging. Op de motorbike kwamen we ook door allerlei kleine dorpjes en langs scholen. Een gedachte die wel bij me opkwam was dat ik de kinderen er hier niet 'onbezorgd' uit vind zien, op de een of andere manier. Met name meisjes kunnen soms al een 'oud' gezicht hebben. Weet even niet goed hoe ik het moet verwoorden, maar het was wel iets wat me bezig hield en wat ongetwijfeld te linken is aan de armoede en heftige geschiedenis. De Blue Lagoon was het allemaal echt dubbel en dwars waard (zie foto's).

De volgende dag vertrok ik vrij vroeg met de bus naar Luang Prabang, waar ik alleen maar goede verhalen over had gehoord. De busrit was vrij heftig: erg scherpe bochten, een (te) hoge snelheid) en een slecht wegdek. Het uitzicht was echter adembenemend, dus dat maakte veel goed. Het hostel was weer perfect (als je afgaat op aanbevelingen van andere backpackers, dan zit je negen van de tien keer goed!) en super centraal gelegen. Als je het hostel 'sochtends uitstapte, stond je midden op de ochtendmarkt. Zoals altijd ging ik weer even de stad ontdekken en vond ik een leuke river-side bar met lounge stoelen, genaamd Utopia. Die naam deed de plek wel eer aan. 's Avonds leerde ik Max en Max (ze heten dus allebei Max) uit Duitsland kennen. We hadden wat zitten kletsen en spraken af om de volgende dag naar de Kuang Si Waterfall, 30 kilometer ten Zuiden van Luang Prabang, te gaan. Wat een goede keuze was dat, want achteraf is dat een van de leukste dagen van mijn reis geweest tot nu toe, ookal is die lijst nu al heel lang. We besloten dat ik achterop zou gaan bij Max, dus zo gezegd, zo gedaan. Voelde me ietsje minder comfortabel achterop, dan wanneer ik zelf de controle had, maar opzich zag ik zo ook nog meer van de omgeving. De waterval was echt geweldig. Eerst hebben we bij een kleinere waterval gezwommen (koud!!!) en daarna liepen we door naar het echte werk. Wauw. We zijn helemaal naar de top van de waterval gehiked, dat was ook super gaaf. Daar kon je ook weer zwemmen en hing een schommel! Paradijselijk! (Nogmaals: zie foto's). Op de terugweg naar Luang Prabang hadden Max en ik helaas een klein ongelukje op de scooter: een brug was glad en Max remde... Een kleine val maakte dat we snel naar het hostel reden, zodat we een en ander konden ontsmetten. Maar is allemaal goed gekomen! 's Avonds hebben we met zijn drietjes geborreld bij Utopia en over de nightmarket gestruind en streetfood gegeten. Wat is dat eten in Laos lekker ook, trouwens. Heerlijk gegrild vlees, onwijs lekkere groente en noodles.

Ook de dag erna hadden Max, Max en ik nog geen genoeg van elkaar, dus zijn we naar het National Museum en een aantal tempels gegaan. Eind van de dag zijn we Mount Phu Si opgelopen waar we hebben genoten van een mooie zonsondergang. Tijdens deze wandeling kwam wintersport in Oostenrijk ter sprake en voor we het wisten zongen we 'Hey Wir Wollen Die Eisbarn Sehen' terwijl we de berg opliepen. Best wel gelachen, daar loop je dan in Laos te apres-skien. Uiteraard weer geborreld bij Utopia, samen met een ander groepje uit het hostel.

De volgende ochtend namen we afscheid van een van de Max'en en ging ik nog een paar dagen verder reizen met de andere Max. We namen al vroeg de zogenaamde 'Slow-Boat' vanaf Luang Prabang en zouden twee dagen lang over de Mekong River varen, helemaal naar het Noorden van Laos. De omgeving was wederom schitterend en het leuke was dat het best een lokale boot was. Met handen en voeten kon een oudere dame me vertellen over het kleine dorpje waar ze woont. Ze was voor een paar dagen in Luang Prabang geweest en zou nu weer terug gaan. De dorpjes langs de rivier fascineerden me: zo afgesloten van de rest van het land en self-sufficient. Na negen uur op het water stopten we in Pakbeng, een van die kleine dorpjes langs de rivier. Pakbeng bestaat letterlijk uit een straat met een aantal guesthouses, restaurantjes en de enige bar: The Happy Bar. Alle backpackers die op dat moment in Pakbeng waren, kwamen daar samen en dat was super leuk. Daar ontmoetten Max en ik een stel Belgen, Engelsen en (het leukste) een hele groep Oostenrijkers. We konden zelf muziek aanzetten op een laptop, dus ik zag mijn kans schoon om wederom een paar minuutjes te apres-skien.

Dag twee op de Mekong River was minstens net zo mooi als de dag ervoor. Heerlijk genoten van het landschap dat voorbij trok. Langs de kant stonden veel buffalos, ook met kleintjes, zo schattig! Na acht uur op de boot kwamen we aan in Houei Xai, waar er eigenlijk ook maar een hoofdstraat is. Wat gegeten met Max en vroeg naar bed gegaan. De volgende dag werd ik alweer vroeg opgehaald om door te reizen naar Thailand en Max ging de andere kant op richting Vietnam. Was gezellig om weer even een paar dagen met iemand samen te reizen!

De grensovergang van Laos naar Thailand ging erg goed. Dit keer was er geen sprake van een wandeling door niemandsland, maar een echte bus bracht ons. Rond de middag kwam ik aan in Chiang Rai, waar ik me uiteraard direct heb laten verwennen door een overheerlijke Pad Thai. Wat kan ik daar geen genoeg van krijgen, zeg. Het hostel is echt weer perfect: schoon, gezellig en leuke mensen. Eind van de dag kwam ik de Oostenrijkers uit Pakbeng weer tegen, waarmee ik even naar de nightmarket ben gegaan. Zij zijn inmiddels door naar Chiang Mai, maar ik ga daar morgen naartoe, dus daan meeten we nog voor een drankje.

Vandaag heb ik echt weer een topdag gehad in Chiang Rai. Ik had zin om wat actiefs te doen, dus ben ik gaan mountainbiken met een gids. Niemand anders had zich opgegeven, dus het was nog een prive-tour ook! De gids was echt geweldig: een man van middelbare leeftijd met een half-lang staartje en een kalende plek op zijn hoofd. Als je hem een vraag stelde dan kwam er een antwoord van minstens een half uur, maar zo ontzettend interessant. We hebben tijdens het fietsen gepraat over het Boeddhisme, hij legde me uit wat dit nu eigenlijk in de praktijk inhoudt (heb er veel over gelezen, maar eigenlijk nooit over gepraat). Hij vertelde me over kleine dorpjes in het landelijke gedeelte van Thailand, maar ook over de politieke situatie en over de armoede in sommige delen van Thailand. Het is me wel weer duidelijk wat voor spekkoper ik ben: op ieder plekje ging Amon (zo heet 'ie) aan locals vertellen wat voor reis ik maakte en hoe bijzonder dat was. 's Ochtends hebben we ruim 30 kilometer door de countryside gefietst, langs rijstvelden en door dorpjes. Tussendoor dronken we even wat en rond half een stond er een lunch klaar. 's Middags fietsten we door naar een 30-meter hoge Gouden Buddha (Pap, dat is dus jouw lengte keer ruim vijftien!!!), waarbij Amon me ook veel vertelde over de waarde daarvan. We fietsen een groot stuk door naar een oude thee-plantage en naar een verse lokale markt, waar Amon me pasteitjes en fruit liet proeven. Om de dag op een spectaculaire manier af te sluiten gingen we naar de 'White Temple' (Again: zie foto's!!). Adembenemend, echt je blijft ernaar kijken. Het is best een bijzondere tempel, eigenlijk niet echt traditioneel. Op schilderijen zijn veel verwijzingen naar wereldrampen, slechte personen, maar ook stripfiguren en zelfs pokemon. Amon legde me uit dat dit is gedaan om te benadrukken dat je deze slechte dingen zelf in de hand hebt en dat je het ook zelf in de hand hebt om je ervan af te wenden en je juist te richten op de beste versie van jezelf. Kortom, een dag waarin ik ontzettend veel heb geleerd en heb ook weer wat beweging gehad om al die Pad Thai's te verbranden!

Morgen vertrek ik met de bus naar Chiang Mai waar ik ook twee nachtjes ben. Op 30 september vlieg ik naar Yangon, Myanmar, waar ik ontzettend benieuwd naar ben. Het wordt weer een ander soort reizen, minder ontwikkeld, maar daardoor misschien juist des te interessanter. Een aantal mensen die ik in Cambodja en Laos heb ontmoet zouden ook die kant op reizen, dus wie weet kom ik ze daar nog tegen.

Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat, volgens mij is het in Nederland een heerlijke nazomer (geweest). Een heel fijne rest van de week gewenst en weer bedankt voor het lezen. Tot de volgende blog! :-)

Kusjes & knuffels!

Geschreven door Nikki.op.reis