Lieve allemaal,

Alweer een weekje voorbij en dus weer aardig wat om over naar huis te schrijven ☺️. Kom er steeds meer achter wat een heerlijk gedeelte van de wereld ik dit vind. De landen die ik tot nu toe heb bezocht, hebben allemaal weer heel erg hun eigen charme en typische eigenschappen, van landschappen tot cultuur en geschiedenis. Heb ook uiteraard weer genoten van de leuke en grappige reacties op de vorige blog.

Vorige week vrijdag barstte er, na het schrijven van de blog, een goed feestje los in de rooftop-bar van het Mad Monkey Hostel in Phnom Penh. We speelden beerpong, hebben gekaart en er hing een onwijs leuk sfeertje. De volgende ochtend nam ik met kleine oogjes de bus naar Siem Reap, waar ik me enorm op verheugde. Georgia, waar ik vanaf het eiland mee samen reisde, had de nachtbus genomen, dus zij was er al. Hanna & Silja zouden een paar dagen later naar Siem Reap toe komen. Het hostel maakte wederom deel uit van de 'Mad Monkey' keten en toen ik daar aankwam was er al een aardige poolparty aan de gang. Uiteraard ook even een duik genomen en de rest van de middag heerlijk gerelaxed.

De volgende dag hebben we met een groepje een minivan geregeld en zijn we naar een waterval net buiten Siem Reap gereden. Om daar te komen moesten we wel vijf kilometer de berg op klauteren, maar dat was juist super gaaf. Samen met Dan uit Australië, Aidan uit Zuid-Afrika, Toby uit de UK en Georgia ben ik naar boven geklommen om..... Helaas geen waterval aan te treffen. Het was er wel super mooi, maar geen waterval te bekennen. Onderweg terug naar beneden spraken we locals die ons de juiste weg op konden sturen, dus uiteindelijk vonden we dan toch de goede waterval. Het was inmiddels wel keihard gaan regenen, maar dat maakte de hike best avontuurlijk. Onderweg terug naar de stad stopten we bij wat, voor mij, mijn eerste Angkor-ervaring zou worden. Het waren de Bayon tempels van Angkor waarin een Khmer-dynasty zo'n 1000 jaar geleden leefde. Onwijs bijzonder om de gedetailleerde decoraties te zien, maar tegelijkertijd ook heel erg om te weten dat Pol Pot veel hiervan heeft verwoest. De tempel was wat mij betreft magisch en heb er echt met open mond naar staan staren. Wat het voor mij extra bijzonder maakte is dat opa en oma graag ooit nog eens naar Angkor (Wat) wilden. Voelde toch alsof ik dit ook een beetje voor hen bekeek en ik stuur oma zoveel mogelijk kaarten met foto's 😊.

Eenmaal terug in het hostel was het alweer etenstijd. De volgende dag zouden Georgia, Toby en ik om 04:00 uur wakker worden voor een zonsopgang bij Angkor Wat. Ben dus lekker vroeg mijn bedje in gedoken, zodat ik de volgende ochtend uberhaupt rond dat tijdstip wakker werd (vroeg opstaan is niet mijn sterkste punt). Met een tuktuk vertrokken we naar de grootste tempel, Angkor Wat. Hier kwamen we om 05:30 uur aan en zagen we de zon opkomen. Er waren helaas teveel wolken om echt de zon te zien, maar het was alsnog adembenemend (zie foto's!). Lopen door Angkor Wat was enorm bijzonder, het is zo groots en indrukwekkend. Je merkte ook dat iedereen er stil van was. De tuktuk bracht ons vervolgens naar Angkor Ta Prohm, iets ten Zuiden van Angkor Wat. Dit gedeelte staat bekend om de vele gezichten die in steen zijn gehakt. Daarna gingen we nog naar Angkor Thom waar de jungle een groot deel van de tempel heeft overgenomen, ook erg gaaf om te zien. Zo rond 11:00 uur ging het kaarsje wel een beetje uit en zijn we terug gegaan naar het hostel. Chillen bij het zwembad was uiteraard een heel welkome activiteit.

Die avond kwamen Hanna & Silja aan in Siem Reap, super gezellig! Die avond was er weer een goed feestje in de bar en vertrokken we na sluitingstijd naar een pubstreet in Siem Reap. Het was een leuke avond! De dag erna zijn we Siem Reap nog ingegaan, zo zijn we naar een markt en een tempel geweest. Hanna & Silja wilden ook allebei een tatoeage, dus ik ben met ze meegegaan. Nou, mij niet gezien, eerlijkgezegd, als ik die naald zo tekeer hoor gaan... Maar zij hebben allebei een leuk (klein) symbool op hun enkel. Georgia vertrok die middag terug naar de UK en ik zei ook gedag tegen Hanna & Silja, omdat mijn bus de volgende dag vroeg vertrok. Ze wonen in Duitsland, dus wie weet gaan we elkaar nog eens zien.

De bus naar Bangkok stond de volgende dag, 14 september, op de planning! De grensovergang was weer een belevenis. Blijft apart dat je met je hele hebben en houden door niemandsland loopt en overal streng wordt gecontroleerd. Controle verliep echter zonder problemen en de busreis ging vlot. In Bangkok zijn is wat mij betreft nooit een straf en het voelde dan ook bijna een soort van vertrouwd om er terug te komen. Herkenningspunten in een ander land zijn altijd leuk! Mijn hostel zat vlakbij Khao San Road, dus genoeg andere backpackers, al had ik even zin om wat dingen alleen te doen. In Cambodja heb ik voor het grootste deel samen met anderen gereisd, wat super was, maar dat maakte dat ik het best even lekker vond om dat niet te doen. Na aankomst ben ik gelijk naar een streetfood-straatje gegaan waar Alex en ik drie jaar geleden regelmatig kwamen. De overheerlijke Mango & Sticky Rice wordt daar zo lekker gemaakt, dus mijn dag kon niet meer stuk. De straat kon ik in één keer vinden en de echte Bangkok-sfeer voelde weer goed. In Bangkok zou ik best eens een tijdje willen wonen. Weet niet precies wat ik dan zou doen qua werk, want mijn Thais beperkt zich tot 'hallo' en 'dank je wel', maar er is vast wel iets. Eten beoordelen bijvoorbeeld.... En dan weet je het, je wordt gastronoom in Bangkok! 😉

De volgende dag heb ik genoten van Bangkok. Ben gewoon gaan lopen en kwam zo langs mooie tempels en heel veel marktjes. Ook het bootje als transportmiddel heb ik even gebruikt, ook dat was een leuke herinnering aan de vorige keer in Bangkok. Heb alle eetmomenten zoveel mogelijk over de dag verspreid, zodat ik veel dingetjes kon proeven 😛. 's Avonds was ik eigenlijk best wel moe, dus ben ik na een netflix-filmpje gaan slapen.

En toen stond Laos alweer voor de deur! Mijn vliegtuig vertrok vroeg in de middag en alles ging voorspoedig op de airport. Ook de vlucht ging super snel. Vientiane, de hoofdstad van Laos, is niet groot en misschien wel de meest relaxte hoofdstad ter wereld. Een taxi-ritje naar het hostel duurde tien minuutjes en dan zit je eigenlijk ook gelijk in het centrum. Vientiane is gelegen aan de Mekong-river en deze rivier vormt de grens tussen Laos en Thailand. Gistermiddag heb ik heerlijk met een drankje aan de Mekong gezeten en naarmate de zonsondergang naderde, werd het steeds drukker om me heen. Ik leerde Guy uit Israël kennen, een makkelijke prater, dus we belandden al gauw bij allerlei onderwerpen over het leven. Op die plek bleek het echt een 'local-hangout' te zijn en waren er mensen die voetbalden, dansten of gewoon lekker van de zonsondergang genoten (welke echt adembenemend was). Een nightmarket begon na zonsondergang, dus daar heb ik lekker wat geslenterd.

Gistermiddag had ik een fiets gehuurd, zodat ik de omgeving vandaag een beetje kon verkennen. Het was echt zo'n interessante en mooie ochtend. Was al rond 08:30 uur vertrokken en heb mooie tempels, een gouden stoepa en een mooi monument gezien. De mensen zijn zo ontzettend aardig en innemend. Zoeken contact, maar absoluut niet op een nare of opdringerige manier. Eind van de ochtend ben ik naar COPE gefietst, een centrum waar een tentoonstelling plaatsvindt over slachtoffers van ontplofte bommen in Laos. Ik had geen idee dat dit speelt, maar tijdens de oorlog met Vietnam heeft Amerika miljoenen bommen op Laos laten vallen (negen jaar lang, 24/7). Dit zorgde toen uiteraard voor slachtoffers, maar 80 miljoen bommen zijn nooit ontploft. Boeren op het platteland, maar ook kinderen die denken dat onderdelen van een bom speelgoed zijn, komen hiermee in aanraking en veel van hen overleven dit niet. Degenen die wel overleven kunnen hulp krijgen van COPE, zowel fysieke als psychologische hulp. Ik ben een beetje door gaan vragen en heb benoemd geinteresseerd te zijn in de psychologische hulp die wordt geboden. Een man bracht me naar een psycholoog die daar op dat moment aanwezig was en daar heb ik lang mee kunnen praten. Ook heb ik gesproken met een slachtoffer die nu bij COPE onder behandeling is.

Na deze ervaring was ik even behoorlijk aangeslagen, moet ik zeggen. Laos heeft toentertijd aangegeven 'neutraal' te zijn en Amerika beweerde geen oorlog te voeren met Laos. Dit is vervolgens de boeken in gegaan als 'the secret war' en er zijn wel degelijk vele aanvallen gedaan op Laos. Dat voelt oneerlijk. Vandaag de dag worden er dagelijks bommen onschadelijk gemaakt, maar vallen er ook dagelijks slachtoffers. Wat een nasleep kan een oorlog dan hebben...?! 36 jaar later...

Almetal weer een behoorlijk bijzondere week achter de rug met veel verschillende dingen. De geschiedenis van de landen in Zuid-Oost Azië raakt me met de dag meer en ik hoop dat ik ooit iets kan betekenen voor deze of de volgende generatie. Ik heb nog geen idee hoe, maar hopelijk zou dit ook kunnen zorgen voor de ontwikkeling van deze landen. Ze zijn nog zo kort geleden getroffen door afschuwelijke gebeurtenissen. Jaarlijks reizen we hier met zoveel mensen vanuit het Westen naartoe en dat is goed, maar ik hoop dat we in plaats van feesten, op stranden liggen en genieten van het eten, ook beseffen dat we ons steentje kunnen bijdragen en ons in ieder geval bewust zijn van de tragische geschiedenis van deze landen.

Morgen pak ik de bus naar Vang Vieng, meer richting het Noorden van Laos. Ik hoor van andere backpackers dat de natuur super mooi is en je leuke activiteiten kunt ondernemen. Ik ben benieuwd! Ben van plan zo'n kleine twee weken in Laos te zijn en dan steek ik de grens over naar het Noorden van Thailand. Van daaruit vlieg in door naar Myanmar.

Bedankt weer voor het lezen en meeleven. Dit te kunnen delen maakt mijn reis echt onwijs bijzonder!

Heel veel liefs en een knuffel, Nikki

Geschreven door Nikki.op.reis