Gisteren op stap in Hoorn met vriendin A (die er bekend is) en vriendin M. We ontmoetten elkaar bij het station, waarna A ons door Hoorn leidde. Mooie gevels, een intiem hofje, veel verhalen (bijvoorbeeld waarom de Rode Steen zo het: het was een executieplaats), de rijkversierde gebouwen (tja, wie het breed heeft...), het huis van Willem Bontekoe, het Houten Hoofd, het enige echte Kleine Café aan de Haven...

Einddoel was het Museum van de Twintigste Eeuw, dat in een voormalige gevangenis is gevestigd. Ik ben daar al eens geweest toen het nog aan de Bierkade stond, maar de collectie is inmiddels flink uitgebreid en kent verschillende thema's (woonkamerinterieurs, keukens, camera's, beeld en geluid, gebruiksvoorwerpen, computers en gameconsoles). Ook was er een tijdelijke (tot oktober 2017) expositie 40 jaar Star Wars Merchandise.

Voor ons allemaal een waanzinnige trip through Memory Lane, waarbij M, die wat jonger was dan A en ik, een generatiekloofje opmerkte, maar het plezier was er niet minder om! Zo heeft ondergetekende vreselijk staan glimogen bij de oranje accenten uit de jaren zeventig, een heel foute theedoek, de wollen onderbroeken, de keukens met stenen aanrechten die m.i. véél praktischer zijn dan de moderne kwetsbare kunststof aanrechten, oude computers en allerlei gebruiksvoorwerpen.

Er was ook een depot, dat een museum op zich was. Regelmatig riepen we "oh ja, dat had mijn oma/moeder/tante ook!" En wat zou ik graag weer zo'n ouderwets donkereiken kruidenrek willen hebben, waar ik mijn krankzinnige hoeveelheid potjes in kwijt kan!

Dit is een museum dat iedereen zou moeten bezoeken. Voor de allerkleinsten is een speelhoekje bij het thema "speelgoed" (met een bijzondere collectie oude barbies uit de jaren zestig, soms nog in nieuwverpakking - hier staat voor een fortuin!). Wat oudere kinderen herkennen ook al de spulletjes "van oma".

En wat vooral ontzettend leuk is: die dingetjes die vroeger zo alledaags en vanzelfsprekend waren, zijn opeens heel erg bijzonder geworden als je ze zo ziet staan.

Geschreven door Marijke.onderweg