Hier keek ik al langer naar uit (al voor zijn voor de buitenwereld onverwachte overlijden, vorige maand): de expositie Bowie Is, die via o.a. Londen, Sao Paolo, Parijs, Melbourne en Chicago in Groningen terecht is gekomen (hierna eindigt de expositie, als ik het goed heb begrepen). Vanwege het overlijden van Bowie is de expositie verlengd tot in april.

Ik leerde Bowie's werk kennen toen ik negen was en The Jean Genie op televisie zag. Dat háár! Die stem! Die hele clip! Het volgende nummer dat ik van hem hoorde was Rebel Rebel, een jaar later. Sprak me muzikaal nog meer aan (was ook toegankelijker voor een kind, denk ik achteraf).

Er volgden nog meer songs door de jaren heen. De één sprak me meer aan dan de ander. Fame en Golden Years leerde ik waarderen toen ik wat ouder was, maar Sound And Vision en Heroes kwamen weer meteen binnen!

Ook het kameleon-achtige vond ik geweldig. Het was altijd weer spannend om te zien welke gedaante hij nou weer had aangenomen.

En toen kwam de tentoonstelling naar Groningen! Met daarin de spullen uit zijn persoonlijke bezit (die man schijnt hoarder-achtige trekjes te hebben!). O.a. uitgeschreven muziek, kladjes van de teksten en de beroemde kostuums. Ik heb nog even getwijfeld vanwege de entreeprijs, maar besloot: You only live once ;) en heb braaf elke week de restjes uit mijn portemonnee in een potje gestopt en vorige week kon ik de ticket bestellen! (wel vooraf doen, want het is superdruk!)

En hoe was het?

Ik heb genoten! Er staat anderhalf uur voor de expositie, las ik ergens, maar ik heb er ruim twee en een half uur doorgebracht. Dichterbij Bowie kun je niet komen, zelfs niet als hij nog geleefd zou hebben.
Bij het begin van de expositie krijg je een kastje met een headphone, die automatisch van scene naar scene tijdens het avontuur dankzij de diverse sensoren in de expositie. Dit werkte helaas even niet helemaal volgens het boekje, maar het kwam gelukkig goed.

En wat een juwééltjes van dingen heeft hij door de jaren heen verzameld! Het is echt een waanzinnige ervaring om bijv. Space Oddity te horen terwijl je daar de originele viool- en gitaarpartij met de hand uitgeschreven ziet liggen (wat ben ik blij dat ik noten kan lezen!). Ook met andere bekende nummers is dat mogelijk.

Het kostuum uit de Top of the Pops-uitvoering van Starman staat bij een televisiescherm waarop onafgebroken die clip te zien is. Grappig om te zien hoe zoiets in het echt er toch weer anders uit ziet dan op beeld!

De tentoonstelling is een kaleidoscoop van schetsen en ontwerpen van hoezen en clips (leuk om Bowies viltstifttekeningen van de schetsen van Ashes to Ashes te zien!), kleding, brieven, schema's van podiumindelingen en lichtopstellingen (waar ik dan weer geen barst van snapte), en, heel confronterend, het cocaïnelepeltje...

Verder een vroege film waarin hij pantomime deed (en dat deed hij heel goed en overtuigend!).

Zijn schilderijen zijn ook de moeite waard, ik herkende Iggy Pop uit die tijd er onmiddellijk in. Het hangt in de "Berlijnse afdeling", waar (ja, werkelijk, die heeft hij bewaard) ook de sleutels van zijn toenmalige woning hangen. In het midden van die ruimte staat in een vitrine de synthesizer van Brian Eno, een ding vol knoppen en schuiven en aansluitingen en een soort keyboardje van pakweg twee octaven, die Bowie ruim tien jaar na de opname van Low, Heroes en Lodger van hem cadeau kreeg.

Heel mooi, en echt kippenvel om zoiets van zo griezelig dichtbij te mogen zin, zijn de kostuums, met name zijn Thin White Duke-outfit, de Starman-outfit en de Ashes to Ashes-outfit, die tot mijn verrassing niet pastelblauw maar zilverkleurig is.

Wat ook opviel (en niet alleen in de Thin White Duke-periode) is hoe tenger hij was... Niet klein, ik gok zijn lengte op 1.75-1.80, maar tenger.

Boven was nog een live-afdeling gemaakt met nog wat items en schermen waarop beelden van live-optredens. Er werd soms stevig meegezongen, merkte ik ;)

Al met al lagen en stonden er zo'n 400 items. Fotograferen was verboden, maar ach, met een telefoon met sterk gedempt scherm kom je er ook. Toch doen de foto's geen recht aan de werkelijkheid. Ik heb er dan ook maar een paar gemaakt.

Niets is namelijk zo mooi om zo dicht op zoiets persoonlijks te staan, soms onbegrijpelijke dingen (ik heb helemaal niets begrepen van het ontwerp van de opstelling van de lichtshow), soms heerlijk herkenbaar (de tekeningen en schetsen, vaak van Bowie zelf, en de uitgeschreven muziek en teksten, o.a. een dagboekblad uit het bekende Chinese dagboekje die ik ook had - je zou bij zo'n man minstens een Moleskine vermoeden, maar nee :) ).

Wat ik al wist is bevestigd: David Bowie is een creatief genie. Muzikaal, kunstzinnig, origineel, controversieel, schokkend, verrassend. En ik heb het nu van heel dichtbij mogen zien.

Een aanrader (wel vantevoren reserveren!) voor iedereen die ook maar een béétje fan is van David Bowie!

Geschreven door Marijke.onderweg