Omdat het weer toch beter werd dan gedacht en er de komende dagen herfstweer voor de deur staat vond ik het een mooi moment voor een nieuwe etappe. Mijn fiets moest wel eerst geladen worden, daarom duurde het pas tot begin van de middag voor ik kon vertrekken.

De reis erheen ging goed. Wel heel confronterend was de ontmoeting met een groep vluchtelingen op weg naar Ter Apel. Doodmoe, stil, amper bagage, met twee kleine kindertjes die duidelijk ook moe waren, maar zich toch heel rustig hielden. Ik hoop dat ze allemaal goed terecht zullen komen.

Vanaf Nieuw Amsterdam had ik het punt waar ik de vorige keer stopte snel bereikt. Ik wist dat ik de twee etappes van vandaag grotendeels het Pieterpad zouden volgen. Veel asfalt dus! De wegen waren van prima kwaliteit en het ging zo vlot als een warm mes door de boter.
Het Drentse gedeelte was vooral gróót. Flinke stukken akker en weilanden, af en toe een diep, en we volgden ook een kanaal uit de 19e eeuw. Fotogeniek was het niet echt, maar de rit op zich heb ik als prettig en ontspannend ervaren.

Bij Dalen was een klein Joods begraafplaatsje, eeuwenoud en al lang niet meer in gebruik, hoewel... Een paar jaar geleden is er toch weer een graf bij gekomen!

In Coevorden leidde de tocht door de villawijk en het oude centrum. Mooie gebouwen!

Vlakbij het station nam ik een pauze voor een kroketje en raakte aan de praat met een Limburgse gepensioneerde leraar die de tocht loopt. Hij is vorige week in Pieterburen gelopen en wil aan één stuk door als voorbereiding van Santiago de Compostela. We hebben even gekletst over van alles en nog wat, daarna stapte ik weer op de fiets. Het was inmiddels al erg aan het betrekken, maar de buienradar liet voor deze regio wat onschuldige spetterbuitjes zien. Dat durfde ik wel aan.

Helaas begon het even later toch stevig te hozen! Ik had mijn regencape mee, gelukkig, en borg watergevoelige spullen op. Ik keek nog even snel op de radar en zag dat de buitjes inmiddels waren samengeklonterd tot één regengebied. He bah...

Ik besloot in Gramsbergen de trein te pakken, daar zat ik niet ver meer vandaan. Inmiddels had ik Drenthe verlaten en Overijssel bereikt en daar was ook de Vecht, die ik vandaag en de volgende keer een stukje zal gaan volgen. Niet geheel onbekend gebied voor me, al is deze route nieuw voor me.
De verschillen vóór en ná Coevorden zijn opvallend. Was het eerst wijds en dunbevolkt, daarna werd het een uitgesproken coulissenlandschap met meer bebouwing (wel nog steeds veel akkers en weide). Het gevoel "in the middle of nowhere" was hier veel minder van toepassing.

Tot mijn blijheid duurde de regen niet lang. Een nieuw blik op de radar leerde me dat het buiengebied vooral ten westen langs trok en dat ik net een schampschot had gehad. Dat viel mee! Dus ging de cape weer uit en ik besloot het toch te wagen naar Hardenberg. Het ging nog steeds erg lekker en het zou zonde zijn om het nu niet af te maken.

Gramsbergen is een klein, oud plaatsje met een opmerkelijk hoge dichtheid aan café's/feestzalen! Voor de kerk staat een Pieterpadmonument.

De weg bleef bijzonder prettig om te fietsen. Soms wat hobbelig, maar ik merkte echt aan mijn accu dat het een makkelijke route was, ik hoefde nergens "bij te stekkeren", in tegenstelling tot de vorige keer.

Even na Ane vond ik verscholen in het groen een klein oorlogsmonumentje voor een jongeman die in 1943 was gevallen.

Langs een afwisselende weg bereikte ik de nieuwbouw van Hardenberg. Het Pieterpad stopte bij de bioscoop, ik trapte nog even door naar het station. Het leek wel een plaats in Flevoland met alle nieuwbouw! Ook wordt er flink aan de Vecht gegraven. Bij het station stond iets oudere bebouwing en, niet onbelangrijk, een Chinees, waar ik voor een heel redelijke prijs een goeie bami speciaal en stevig gevulde haaienvinnensoep voor de terugreis heb aangeschaft (het blijft toch wel lang goed).

Een heerlijk ontspannen route, vandaag, met weer een nieuwe provincie! Niet al te fotogeniek (het weer en het licht wilde ook niet best) maar absoluut niet vervelend of saai. Volgende keer komen de Sallandse heuvels!

Geschreven door Marijke.onderweg