Eerst en vooral een Gelukkig Nieuwjaar toegewenst voor iedereen! Hopelijk een jaar waarin je uw dromen in werkelijkheid probeert om te zetten. Voor Yayoi en mezelf zal een evenaring van 2015 uiteraard niet evident zijn, maar 2016 kende alvast een fantastische start.

De oversteek met de veerboot tussen de twee hoofdeilanden van Nieuw-Zeeland omslaat slechts enkele uren, maar gaat wel over een vaak ruwe zee. Eens je het Zuidereiland bent genaderd maken deze woelige wateren plots plaats voor een oase van rust. Je bent nu in de Marlborough Sounds. Het is een indrukwekkend mooi en een door een aangename zon overgoten gebied die met zijn wirwar van beboste inhammen, smaragdgroene baaien en talloze eilandjes een plaatsjesachtige aanblik biedt.
Ontdekkingsreiziger Cook, die hier vredevol contact kon leggen met lokale Maoristammen, heeft er met zijn bemanningsleden maandenlang verbleven om even op adem te komen tijdens hun zware tochten door ongekende gebieden. Tijd die deze bijzonder getalenteerde kapitein ongetwijfeld ook zal gebruikt hebben om deze grillige, doolhof aandoende kustlijn enigszins op kaart proberen vast te leggen.
In feite zijn de Marlborough Sounds de ondergelopen noordelijke uitlopers van de Nieuw-Zeelandse Alpen, een snel groeiend gebergte die hier door plaatverschuivingen echter terug kopje onder gaan. Voor Yayoi en mij was het een idyllische kennismaking met de wonderbaarlijke pracht van het Zuiden.

Bergen. Hier draait het toch om op het Zuidereiland en in deze schilderachtige omgeving zullen we de laatste weken van onze reis doorbrengen. Als we in Australië niet zo'n dichte ervaring hadden gehad met walvissen zouden we nu naar de oostkust hebben gereden, naar Kaikoura, waar een ontmoeting met deze kolossen quasi gegarandeerd is. Nieuw-Zeeland is niet rijk aan landdieren, maar in de zee wemelt het van leven en naast 22 walvissoorten komen er ook een tiental soorten dolfijnen en zeehonden voor. Na de massale slachtingen van vroeger zijn hun aantallen terug herstellende en naast de bescherming van de dieren zelf is men hier ook meer en meer beginnen overgaan tot de protectie van hun leefgebieden door het oprichten van zeereservaten.
Yayoi en ik kozen er echter voor om de woeste westkust zuidwaarts te volgen. Het is een langgerekte, smalle en dunbevolkte strook, gekneld tussen een ruige zee en imposante bergen. Tijdens de heerlijke slingerende en golvende wegen passeer je veel fraaie meren die in de ijstijden door gletsjers zijn uitgeslepen. Ongeveer halverwege zie je de hoogste piek van de Nieuw-Zeelandse Alpen, Mt. Cook, die met zijn 3754m op wereldniveau niet bijzonder hoog is, maar door zijn zeer rechte rotswanden en pakken sneeuw geen doetje is om te beklimmen.
Samen met de omringende bergen telt Mt. Cook 140 gletsjers en in de winter ligt het hele gebied begraven onder een dikke laag sneeuw. Twee imposante gletsjers, de Frans Josef en Fox Glacier, steken er echter boven uit en omvatten twee derde van al het ijs in deze omgeving. Na hun ontdekking verwierven ze om twee redenen reeds snel naambekendheid: ze baanden zich een weg door een gematigd regenwoud en mondden bijna uit in de zee. Het moet een verbazingwekkend zicht geweest zijn om deze 300 meter dikke rivieren van blauwachtige ijsblokken zich traag te zien voortbewegen door de overdadig groene bossen, maar zoals bij alle gletsjers wereldwijd trokken ook deze zich dramatisch terug. In de laatste 100 jaar alleen al hebben beide gletsjers elk zo'n 2,5km verloren en nu raken ze nog net de rand van het woud aan. Ondanks de vergane glorie blijven ze indrukwekkend en zijn ze een obligatoire stop.

Hoewel de Nieuw-Zeelandse Alpen honderden kilometers lang zijn heb je maar drie mogelijkheden om ze over te steken en Yayoi en ik kozen voor de meest zuidelijke route. Besneeuwde bergtoppen, klaterende watervallen, alpiene weiden, beboste rivierdalen en talloze meren wisselen er elkaar af en het is een paradijs om trektochten in te doen. Van hieruit kunnen we nu nog meer naar het zuiden rijden, naar de plaats waar Nieuw-Zeeland het meest voor gekend is: het adembenemend mooie Fiordland!

Geschreven door KevinYayoiTravel