Western Australia deel 1

Australië, Warmun

Rood. Oranje. Groen. Geel. Blauw. Wit.

Kan het nog wilder? Natuurlijk. Kan het nog ruiger? Uiteraard!
Vooraleer af te zakken naar het centrum van Australië hebben Yayoi en ik een lus van bijna 2.000 km gedaan in de desolate regio Kimberley. Deze prachtige streek die in het noorden ligt van de immense staat Western Australia geldt als het laatste pioniersgebied van het land. Met een oppervlakte van veertien keer België en slechts 41.000 inwoners is het één van de nog werkelijk ongerepte gebieden ter wereld.
Door de ontoegankelijkheid van de Kimberley zijn zelfs de meeste Australiërs hier nog nooit geweest en hoewel het landschap fraai is gedecoreerd met woeste bergen, diepe kloven, spectaculaire watervallen en een dramatisch mooie kustlijn is het overgrote deel - door een gebrek aan wegen - enkel te bezichtigen door een klein vliegtuigje te charteren. Deze 'scenic flights' zijn uiteraard fantastisch om te doen en geven u een waar beeld van de enorme omvang van de plaats, maar zijn best wel prijzig en we lieten het aanbod links liggen.

Zowat heel Australië is rijk aan grondstoffen en bijna overal zou je in theorie wel een avonturier tegen het lijf kunnen lopen die ernaar op zoek is. Deze koorts naar edelmetalen en edelstenen - die quasi even oud is als de blanke geschiedenis van het land zelf - haalt ook vandaag nog bij sommigen hoge temperaturen.
In de Kimberley zijn Yayoi en ik twee keer dergelijke geluksbeproevers tegengekomen en het zijn best wel interessante kerels om even een woordje met te wisselen. Het waren alle twee types die ik niet snel zie passen in een doorsnee job, maar toch waren het geen rare snuiters. Ze hebben passie voor wat ze doen en hebben de ambitie om in hun domein vakman te worden. We konden dit merken aan hun kennis over geologie enerzijds en survival-technieken anderzijds.
Het is natuurlijk belangrijk dat je goud, opaal, ruwe diamant en dergelijke meer snel kunt onderscheiden van de rest, maar evenzeer dat je weet waar je meer kans hebt om het aan te treffen. Een naald in een hooiberg zoeken is al iets minder lastig als je bijvoorbeeld weet dat het in een groen doosje zit op een halve meter van de top.
Uw plan kunnen trekken om te overleven in de wildernis is toch ook een kwaliteit waar je best over beschikt en zoveel mogelijk bijschaaft. De eerste man die we tegenkwamen ging maar liefst meer dan een maand de bush intrekken en naar eigen zeggen verdient hij daar goed zijn boterham mee. De tweede was zelfs in de leer geweest bij Aboriginals die in afgelegen reservaten leven waar je enkel komt met de juiste vergunningen. Hij wist bijvoorbeeld van welke boomsoort hij wat schors moet verwijderen om aan een drinkbaar vocht te komen of hoe hij op welk dier moet jagen en hoe hij het vlees langer vers kan houden.
Maf dat dergelijke figuren nog bestaan, zeker in een westerse maatschappij waar materieel comfort voor de meesten toch essentieel is. Het is bij god niet voor iedereen weggelegd, maar ik kon het gemakkelijk van hen aflezen dat ze hun job voor geen enkele andere zouden willen inruilen: ze 'verdwijnen' graag in de natuurpracht van hun land, zijn verslaafd aan het moment waarop ze iets kostbaar vinden en de absolute vrijheid wuift wellicht elk zuchtje eenzaamheid weg. Je zou het die ruige venten niet direct toeschrijven, maar in zekere zin zijn het op en top romantici.

Een fantastische plek in de Kimberley is het serene Lake Argyle. Dit enorme meer heeft een grillige vorm en hoewel het meer dan 1.000km2 groot is, heeft het maar één officiële kampeerplaats. De eigenaar is bijzonder vriendelijk, vraagt een aanvaardbare prijs en heeft er een zwembadje aangelegd met een uitzicht om 'U' tegen te zeggen. Hoewel ik veel liever plekken opzoek in de vrije natuur om te zwemmen was deze infinity pool te uitnodigend om te weigeren en Yayoi en ik hebben er zelfs 's nachts in gezwommen, onder een fonkelende sterrenhemel.

Maar geen enkele plaats in de Kimberley kan toch tippen aan de majestueuze rotsformaties van Purnululu die in de vorm van enorme gestreepte bijenkorven bezaaid liggen in een surrealistisch landschap. Het zegt veel over de afzondering en ontoegankelijkheid van het gebied dat deze spectaculaire zandsteenruggen vrijwel onbekend waren bij niet-Aboriginals tot kort na 1980, toen een filmmaker er luchtopnames van maakte voor een documentaire. De indrukwekkende beelden spraken zo tot de verbeelding dat de Australiërs Purnululu nu tot één van de symbolen van de outback beschouwen. De vreemde zandstenen rotsen werden eerst officieel Bungle Bungle genoemd, maar tegenwoordig krijgen de meeste plekken in Australië opnieuw de oorspronkelijke naam die Aboriginals eraan gaven, in dit geval 'Purnululu' dus.
Veel mensen die de documentaire hebben gezien besluiten erheen te gaan en Yayoi en ik wouden er ook koste wat kost naartoe. Maar het is te afgelegen, te slecht bereikbaar en omdat je door enkele riviertjes moet rijden zelfs onmogelijk om met onze camper te doen. Je kan u er laten afzetten door een helikopter, maar een 4X4 huren paste toch iets meer binnen ons budget. De dichtstbijzijnde plaats om dat te doen lag op meer dan 300 km er vandaan, in Kununura, dat met haar 7.500 inwoners één van de grootste 'steden' is in de Kimberley. We kregen een Toyota Prado ter beschikking en dat is een formidabele machine om op onverharde wegen te cruisen. In tegenstelling tot onze camper beschikten we wel niet over een frigo en gezien je in Purnululu niets kunt kopen en je dus genoodzaakt bent alles zelf mee te nemen was het wat improviseren.

Purnululu is één van die plekken waar de natuur als groot en volleerd kunstenaar zich in een tijdspanne van miljoenen jaren heeft uitgeleefd om een bijna onaards canvas te creëren. Wat je er zeker niet mag missen is het uur na zonsopgang en het uur voor zonsondergang wanneer het licht de kleuren zo intens laat opleven alsof alles in het landschap zelf licht lijkt uit te stralen (wat in de Engelse taal 'golden hour' wordt genoemd). Het is alsof alles je toelacht, en niet een klein minzaam glimlachje zoals bij de Mona Lisa, maar een brede en warme lach. Ik moet opletten om hier niet al te lyrisch te worden, maar geloof me, het zou bij minder ook reeds gekund hebben.

Rode aarde. Oranje rotsen. Groene bush. Geel gras. Blauwe lucht. Witte wolken.





Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

kom je nog terug jan ????? je kan wel een boek schrijven Jan groeten van Pa

Rinus Landman 2015-11-02 21:21:52

Complimenten, erg goed geschreven. Het summum aan 'reisverslag' wat ik produceer is meestal niet meer dan aan paar foto's op Facebook met een paar zinnen in telegramstijl eronder.

leo 2015-11-04 15:33:46

Ik bevind mij nou in Sydney aan het begin van mijn reis door Australie. Aanvankelijk wilde ik alleen Perth en omstreken in WA bezoeken. Deze foto's en verhalen doen mij besluiten de Kimberly's niet over te slaan. Groeten van een watertandende reiziger uit het kleine Holland

Lars 2015-11-22 12:17:04
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.